36

546 62 14
                                    

Ya canolar yorum mu yazsanız acaba? Pek sevgili yazarınız yorumlarla eğleniyormuşta. Yorum okuyamayınca okumadan yazmadan kesiliyormuş. Dertleniyormuş. Hayata küsüyormuş. Falan da filan.

 Falan da filan

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Meredith'ten;

"- Kaçmalıyız." Ani konuşmamla irkilerek bana dönen Gracelýnn fal taşı gibi açılmış gözleriyle bir bana bir Leandro'ya bakıyordu.

Kolunu tutup kendine getirmek ister gibi salladım. "- Kıpırda Gracelýnn! Kaçmalıyız."

Nihayet şaşkınlığından sıyrılan kadın planladığımız yöne doğru koşmaya başladı. Etrafta aniden ayaklanma olmuştu. Suçlu gibi kaçtığımız için nöbetçi şövalyeler peşimize takılmıştı. Hızlı koşsun diye büyülediğim Gracelýnn benden önce saray avlusuna varmıştı.

Tam saray kapısına ulaşmıştım ki bileğimde hissettiğim kelepçe gibi kolumu saran elle yerimde kalmak zorunda kaldım. Başımı kolumdaki elin sahibine çevirmesem bile onun kim olduğunu biliyordum.

Şimdi, bu kadar yakın mesafeden gözlerimiz tekrar buluşmuştu. Sıcak nefesi enseme çarpıyor, tüylerimi diken diken ediyordu.

Peşinden gelmediğimi farkeden Gracelýnn duraksayıp arkasını döndü. "- Durma, koş!"

Sözlerime karşın yerinde kımıldamayan kadına gözlerimi devirdim. Ya birlikte kurtuluruz ya da birlikte ölürüz saçmalığına inanıyordu sanırım. Serbest elimin parmaklarını şıklatarak ona iradesi dışında hareket etme büyüsü yaptığımda gözleri kocaman açılmıştı. Ama mecburen koşarak plandaki rotadan kaçıyordu. Babamdan kukla büyüsü öğrenmiştim. Çoğu insanın vücudunu kontrol edebiliyordum.

Arkamdaki adam enseme doğru alayla güldü. "- Tatlım, beni tanımadığın ne kadar da belli." Kolumu tutmayan elini ileri uzattı ve bir şeyi çeker gibi yaptı.

Lanet olası iblis, Gracelýnn'i çekiyordu!

Boğazımdan aşağı zar zor bir yumru indiğinde burnu saçlarımın arasında dolaşıyordu. Boyu babamdan bile uzundu, aramız da epey mesafe vardı ama yine de nefesini ensemde hissedebiliyordum çünkü muhtemelen kafasını eğmişti.

"- Hayatım, benim oluşturduğum kukla büyüsünü nerden öğrendiğini gerçekten çok merak ediyorum ama bunu sana sormayacağım çünkü muhtemelen yalan söyleyeceksin."

Kaşlarım çatıldı.

Hiçte bile! Babam öğretti diyecektim.

Adım çıkmıştı dokuza, inmiyordu sekize!

Bileğimi serbest bırakmasıyla rahatlayarak bir nefes vermiştim ki kollarını belime dolayarak beni kendine çekti.

Tam karşımda bize şaşkınca bakan Gracelýnn'e dudaklarımı büzerek karşılık verdim.

Ruhsuz Düşes CanlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin