Ben Yaren. Hayatın girdabına kapılmış,oradan oraya sürüklenen bir kız..
Yine bu girdap beni başka bir şehre sürüklemişti. Babamın işi yüzünden kaç şehir kaç okul kaç ev kaç arkadaş..
Kaç hayat değiştim ben bile hatırlamıyorum..
Ama babamı seviyordum..
Annem ve babamdan başka kimsem yoktu..
Onları kaybetmek kendimi kaybetmem olurdu..
İstanbul'a gelmiştik bu sefer. Yeni hayatımın yeni okulumun ilk günüydü bu gün.
Ataman Koleji..
Formama bakıyordum aynada. Kapıya baktığımda babam duvara yaslanmış gülümseyerek beni izliyordu. Yanına koşup sarılmıştım, öpmüştüm.
E: Günaydın güzel kızım..Ne güzel olmuş forman.
Y: Günaydın babacım!
Babamın yüzüne baktığımda üzgün gibiydi. Telaşla:
Y:Sen niye üzgünsün ne oldu!? Annemle mi tartıştınız yoksa? Boşver koysun çiçeği oraya. Bir çiçek için kalp mi kıracaksınız yani.
Babam yüzünü ellerinin arasına alıp yanağımdan öpmüştü.
E: Tartışmadık. Annen istediği yere çiçek koysun, boşver onu. Ben sana üzülüyorum kızım..
Y:Babam..Ben mutluyum sen niye bana üzülüyorsun?
E:Annen laf etmiyor ama ikinizde üzülüyorsunuz farkındayım. Benim yüzümden sürekli alıştığınız hayattan kopuyorsunuz.
Y: Hiç önemli değil! Sen yeter ki mutlu ol. Hem baksana bana! Üzgün gibi miyim hiç!? Aşırı mutluyum! Çok iyi bir okula gidicem,benden mutlusu var mı!
Babam gülümseyince sıkıca sarılmıştım ona.
Y:Sen hep gül,annemle beni düşünme..Biz üzülmüyoruz cidden.
Geri çekilip dolan gözlerimle tavana baktım, gülerek:
Y:Ama beni ağlatırsan çok çirkin bir kız olurum! Bu halimi görmek istemezsin diye düşünüyorum..
Babamda gülmüştü.
E: Güzel kızım benim..
Annem odaya girince ona da sarılmıştım.
B: Günaydın,ne bu sevgi halleri ne oluyor?
Y: Günaydın annecim! Bugün çok güzel bir gün de ondan bu hallerimiz. Hadi kahvaltı yapalım artık! Kurt gibi açım cidden..
B:Hadi inelim o zaman.
Sofraya oturmuştum. Tam yemeğe başlayacakken babam gülerek:
E:Koydun dimi o çiçeği oraya..
Dedi. Bende gülerek anneme baktım.
B:O çiçek ordan başka yerde duramaz. En güzel oraya yakıştı.
E: Öyle olsun madem. Hadi kızım ye de gidelim. Okula bırakayım seni.
Hızlıca kahvaltımı yapmıştım. Çantamı aldıktan sonra anneme bir öpücük bırakıp çıkmıştım evden. Arabada camdan dışarıyı izleyerek şarkı dinliyordum.
Merhaba İstanbul..
Dedim içimden.
Hayatıma renk kat..
Arkada çalan şarkıyla gözlerim dolmaya başlamıştı.
'Deli dolu günler hayat güzeldi
Kahkahalarıyla günler geçerdi
Ellerim uzanmaz dokunamamki
Özlediğim şimdi çok uzaklarda'
