Chocolate •Hyunin• ⚜️

45• "Bearin"

Oy ve yorum 🍫 (70oy=erken bölüm)
•••

Bir yıl sonra üniversite sonuçlarının açıklanacağı gün:

Aşağı mı atlasam?

Pencereye uzanıp aşağıya baktım. Üçüncü kattı. Bence sağlama alıp en tepeden atlamalıydım. Sakat kalmaktansa tak diye gitmek daha mantıklı ve herkes için daha iyi bir seçenek olurdu.

Mantıklı.

"Jeongin? Oğlum bu ne hal?"

Bir anneme bir de yanındaki babama baktım. Jeongin. Evet. Benim ismim buydu. Soyadım neydi. Ying miydi Yan mıydı? Ah. Yang'tı doğru.

"Yang Jeongin gerçekten ama gerçekten artık sinirlenmeye başlıyorum." Babam kolumdan tutup beni masaya sürüklediğinde oyuncak ayıcık gibi ona uydum ve oturdum sandalyeye. Ayıcık... Evet. Bana böyle seslenirdi.

"Yemek yer misin lütfen? Şştt kimse diyorum. Yemin ederim Hyunjin döndüğünde eve almam görüştürmem siz-"

Tavuk butunun hepsini ağzına attım. Kemiğinden tutup çektiğimde ise hepsini silip süpürmüştüm resmen. Çiğnemeye başladığımda sevgili aileme baktım. Bana değişik bir vaka gibi bakıyorlardı. Haklılardı ama bende haklıydım.

Üniversite sınavı kötü geçmiş üstüne üstlük sevgilisi artık on sekiz olup hisse sahibi sayıldığından işleri halletmek için şehir değiştirmiş biriydim.

İki aydır görüşmüyorduk ve benim muhtemelen kötü gelecek olan üniversite sonucumda görüşmemize pek imkan verecek gibi değildi.

Her şeyi batırdım.

Hayat toz pembe değil.

Sönük bir ayıcığım ben.

"Jeongin arkadaşlarının sevgilisi üniversiteye gitti ve bir yıldır görüşmüyorlar. Sence de onların durumu senden kötü değil mi? Ayrıca tanrı aşkına sevgilin ayrı diye ne bu hal? Üzüyorsun bizi. Önemsiz miyiz biz?"

"Mezuna kaldığımda zaten sizi göreceğim." Patatese çatalımı batırıp havaya kaldırdım. "Ama ne onu ne de onları... Asla."

Tüm bir şekilde ağzıma attığımda aileme bakmayı kesip tabağıma döndüm. Bugün sınav sonuçları açıklanacaktı ve işin enn kötü tarafı kendi sınıfını sınava hazırlanan Dami hoca, yani bizim sınıf, açıklanacağı saatte okula gelin birlikte öğrenelim demişti. Topyekün herkese rezil olacaktım gidersem. Gitmezsem de biricik hocam beni öldürürdü. Kadın o kadar bizim için çabalamış hatta bir noktada test kitaplarımızı bile almıştı.

Kadını hak etmiyoruz. En çokta ben. Keşke ölsem.

"Yarım saat var açıklamasına. Güzelce yemeğini ye üstünü giyin ve git bebeğim. Hı oğlum? Yapma böyle. Ayrıca Hyunjin seni çok seviyor senin için mezuna bile bırakır."

"Üç gündür konuşmuyoruz." Havucu bu sefer attım ağzıma. "Aramalarımı açmadı mesajlarıma da dönmedi." Bezelyeleri hüpletip su bardağını kavradım. "Belki de salak bir sevgiliyle olmak istemiyordur. Bu onun en büyük hakkı."

"Yang Jeongin! Kendine böyle demeyi bırak." Babamın sinirli sesiyle ona döndüm. Cidden sinirlenmişti sanırım. Suyu içtim sakince. "Baba." Bardağı masaya koyup ayağa kalktım ve yanına gidip omzunu patpatladım. "Yalan söylemek kötü bişi."

.
.
.

Çiçekler böcekler ve okula varmak üzere olan bir adet işe yaramaz ben.

Hayır habire yola atladım sağa sola da bakmadım ama yine de ölmedim. Anlamıyorum her şey bana karşı sanırım. Hiçbir istediğim olmuyordu. Şimdi Felix, Seung ve Jisung üçlüsü, sınavı iyi geçenlerde diyebilirdim, ile aynı ortama girecek ve onlar sevgilileri gibi en iyi üniversitelerden birine girerken ben öyle mal gibi izleyeceğim. Onlar için seviniyorum. Umarım gerçektende kazanıp sevdiklerine kavuşurlardı. Felix zaten sözlü gibiydi. Hyung bizden habersiz, işleri yine batırmayalım diye, telif etmişti arkadaşıma. Jisung Minho hyung ile 'tekrar görüşünce öpüşeceğiz" diye iddaya girmiş, seungmin ise Chan hyungla tatlı bir ilişkiye başlamıştı.