KOMUTANIM/Yarı Texting

♧1♧

Merhaba sevgili okuyucularım aslında bakarsanız askeri bir kurgu vardı aklımda ama siz değerli okuyucularımın fikrini almak istedim ve bana dönüş yapan dostlarim isteyince benim de motivasyonum arttı tabiki
Aklıma gelen askeri bir kurgu ile başlayacağım kurgum çalıntı değil baskasının emeğine saygısızlık etmem mümkün değil önceki kurgum gibi tamamen doğaçlamadan ilerleyeceğim
Bu öykümün ilk bölumünü yeni tanıştığım ama çok sevdiğim tatlı bir hanfendiye ithaf ediyorum

OdaYolunaGider  ♡♡

İyi okumalar♧

"Rümeysaa, uyan artık kızım bak öğlen oldu!"

"Off anne bi uyutmadın ya,"

"Sus kız anneye öf denilmez"

Yatakta kıvranıp uyanmaya çalışıyordum eskiden erken kalkardım ama şimdi uyanamıyorum uyansam bile yarım saat yatakta kıvranıyordum .
Sofraya geçip kahvaltımı yapmaya başladım. Aslında öğlen yemeği de benim için kahvaltı oluyor.
.
Kahvaltımı yapar yapmaz çalışma odama geçtim . Sınav öğrencisi olmak zor iş hele de 4 ay gibi kısa bir zaman kalmışken.

"Rümeysa!"

"Yine ne var anne?"

"Kızım bacaklarım çok ağrıyor çalışmadan şu tavuklara bi yem mi atsan ha kuzum?"

"Olur annem sen dinlen hallederim"

Çiftlikte yaşarsanız her türlü hayvan beslersiniz, her türlü böceğe alışırsınız ama ben alışamadım hiç bir böceğe hemde
Karınca görürsem kaçarım örümcek ve köpek fobim var sıçarım korkudan . Tavuklar da bana karışmadığı sürecekorkmam yani.

Elime bir avuç yem alıp tavukların önüne fırlattım.

"Pışt , kız bak bi"

Gelen ses ile arkamı döndüm.
Üniformalı 5 asker başımda dikilmiş en öndeki cevap bekliyordu.

"Pardon bana mı dediniz?"

"Evet senden başka kız mı var burda"

Etrafıma baktım cidden yoktu  ne bekliyordum  ki çiftliğimizde kim olabilir ,sadece biz ama bu kadar kaba olmaya da gerek yoktu yani

"Ne istiyorsun?"

"çelik ailesinin  evi burası mı?"

"Neden sordun?"

"Seni ilgilendirmez"

"Madem beni ilgilendirmez ben de söylemiyorum çekil git şurdan"

diyerek öndeki askeri itip eve doğru yürüdüm.
Arkama dönüp bakmak istedim ama gururum izin vermedi belki de utancım.
Eve girip pencereden baktığım zaman hala avluda olduklarını gördüm  travmamı hatırlamak  istemiyorum. Evet askeri bi travmam var.
Anlatayım öyleyse

Benim babam bir komutandı ve Bundan 7 yıl önce kadar  3 asker kılıklı terör bizim eve gelip yine aynı şekilde babamı sormuşlardi bende babamın asker arkadaslari sanıp içeri aldım . Içeri girer girmez babamı alnının ortasından vurdular şuan soğukkanlı anlatıyor olabilirim ama acım hala aynı. Annemde belli etmiyor fakat o da çok üzülüyo. Ben sınava çalışmayı bile bıraktım benim için hayat bitmiştir dedim. 
. şimdi avluda o askerleri görünce 7 yıl önceki olay aklıma geldi ya onlarda terör ise . Biliyorum değillerdi  türk arması  vardı  ama yine de içim rahat değildi.
Acaba çok mu kabalık ettim
İç sesime hak verip gitsem mi gitmesem mi diye düşündüm.
Sonradan pişman olacağıma şimdi gitmeliyim bence . Evet evet gitmeliyim . Kendi kendime düsünürken aynı şekilde jest ve mimiklerimi kullandığım için annem mala bakar gibi bakıyodu

"Anne iki dakikaya geliyom"

"Nereye kız?"

"Avludayım"

Annem başını sallayınca çıkıp avluya geri döndüm.

Askerler hala gitmemişti. Yani niye gitmediniz ki resmen kovduk.
Aklımdaki düşünceleri kovup komutan sandığım kişinin önüne geçip,

"Ben kabalık ettim özür dilerim"
Dedim

"Önemli değil, cahilliğine veriyorum"

Ne , neyy o bana cahil mi dedi?

"Sensin lan cahil, insan gibi özür diledik ama hata bende karşımdakinin insan olmadığını  farkedemedim."

"Benimle düzgün konuş "

"Konuşmazsam naparsın"

Yüzü kapali olduğu için yüz ofadesini anlayamıyordum ama gerilen yüz kasından  sinirlendiğini  anlamıştım.
Simdi farkettim de hoayy maşşallah  bu ne kas gözlerimi tekrar yüzüne sabittledim. Gözleri yeşil harelerimde bir süre oyalandıktan sonra dudaklarıma kaydı. İster istemez dudaklarımı yaladım . Gözleri Tekrar yeşillerime  takılınca bu sefer ben konuştum:

"Burası Çevik ailesi ,çelik değil"
Dedim ve elimi uzattım.

"Rümeysa çevik"

Önce uzattığım elime baktı ardindan gözlerime . Ne varlan dercesine baktım evet bir insanı etkileyecek bir güzelliğim ve yesil gözlerim vardı ama bir askeri etkilemedik  herhalde
Niye asker insan değil mi?
Iç sesim bu kadar haklı olma
Düsüncelerimden sıyrılıp yüzümü yüzüne sabitledim.

Uzattığım elimi tutmadan önder dedi. Rezil olmuş gibi hissettim elimi geri indirirken askerleri bize bakıp gülmeye başladılar.

"Ne gülüyorsunuz lan?"
Dedim sesim ince ve tiz çıktığı için 4'ü de kullağını kapattı.
Önümdeki komutan ise yüzünü buluşturdu maskeli olsa bile farkediliyordu.askerlerden biri

"Her sabah çiğ yumurta mi yiyiyor lan bu" dedi
Sessiz konuştuğunu mu zannediyor bu
Komutanı ona sert bi bakış atınca yutkunarak başını eğdi.
Normalde hanım  hanımcık biriydim ama babamdan sonra bayağı agresif biri olmuştum. Elimde değil.

"Komutanım yanlış geldik galiba"

"Farkettim tan "

"Rahatsızlık için kusura bakmayın rümeysa hanım "

Özür dilemesini bile bilmiyor angut.

"Bir şey mi dediniz?"

"Yok hayır  iyi günler size "

İlk bölümümüz hayırlı uğurlu olsun. Bu kurgum  askeri bir kurgu diyeceğimde zaten anlaşılmaması mümkün değil.
Bu hikaye deki kişiler gerçek ama olaylar tamamen hayal ürünüdür kavuşamayan iki aşığı kurgumda kavuşturacağım inşallah
Hani oyda verseniz hayır demem😁