Chocolate •Hyunin• ⚜️

37•"Ben geldim"

Oy ve yorum 🍫
•••

"Oğlum reçeli de uzat Hyunjin'e."

Babamın elindeki reçeli aldım ama Hyunjin'e bakmadan yakınına koydum. Tatlı ailem bana 'ne oldu?' dercesine baksa da gülümsedim. Bir şey yok yahu. Alt tarafı hayatımda hiç olmadığım kadar rezil olunca kendimi gece boyu balkona kitlemiş Hyunjin'in sözlerine rağmen de içeri girmeyip top olup orada uyumuştum. Hava sıcak olmasına rağmen bu tavrımdan hiç haz etmemiş olan sevgilim ise bana tripli bende bana tripli diye ona tripliydim.

Gerçi o haklı ama... Neyse işte öyle bir şeyler. Trip olmayadabilirdi ama sonuç olarak sabah birbirimize günaydın öpücüğü vermemiştik. Soğukluk vardı aramızda.

"İlk kavganızı bizim evde mi ettiniz yoksa?"

"Hayır efendim kavga etmedik." Başımı evet anlamında salladım. Hak vermeme rağmen ona bakmıyor- "Çünkü Jeongin kaçtı. Ki ortada tartışılacak bir şeyde yoktu. Olay onun kaçmasıyla büyüdü."

Gözlerimi büyüttüm anneme bakarak. Asla kuralımı çiğneyip ona bakmıyordum ama tepkilerim hayaliyle yerindeydi. Ah. Görüyor musunuz resmen... Aaah çok haklı ne diyebilirim ki ama çok utanmıştım!

"Konu neydi peki?"

Yo. Yoyoyoyo. Hayır.

Sağ ayağımı kaldırıp Hyunjin'in ayağına bastım. Bakmıyorum ama hayır. Söyleyemez. Özel bir konuydu bir kere. "O biraz kendi aramızda halletmemiz gereken bir mesele bay yang."

Şirince bunu da kafamla onayladım. Sevgili sevgilim ise kendisinden beklenmeyecek bir atak yapıp ayağına bastığım ayağıma basmıştı. İki ayağı arasında kalmıştım şu an. Yutkundum. Hyunjin ciddiydi. Ee ne olacaktı şimdi? Daha önce hiç onun ciddi olduğu bir trip mevzusuna girmemiştik. Gönlünü almam gerekiyordu sanırım. Hyunjin beni nasıl yumuşatıyordu? Güzelim diyip kendine çeker ve küçük öpücükler kondurarak kendini açıklardı.

Hmmmmmmmmm. Sanırım anladım.

Kahvaltıya kaldığımız yerden devam edip güzelce karnımızı doyurduk. Geç kalktığımızdan sofrayı toplarken saat çoktan on iki olmuştu. Şu süre zarfında da ailem arada olduğundan Hyunjin'e hiç yanaşamamıştım ama artık bakabiliyordum. Kocaman kocaman ona bakıyor kendimi iyiden iyiye sevimli yapmaya çalışıyordum. Kesin ayıcık olarak görüyor ve yumuşayacağından hemen gözlerini kaçırıyordu. Gözlerimi kıstım bu sefer. Demek öyle.

"Biriciklerim şimdi babanda bende çıkıyoruz zaten benim nöbetim başlıyor bugün öğleden sonra- Aaa şey Hyunjin'de kamptan izin almışken yemeğe almak çok isterdim ama..."

"Sorun değil bayan Yang hatta  düşünmeniz bile fazlasıyla yeterli. Ki kahvaltıda yaptık birlikte. İkinize de işinizde başarılar diliyorum. Sağolun gerçekten." Hyunjin eğildiğinde gülümseyerek anneme baktım. Onun böyle saygılı ve içten olması ailemi de mutlu ediyordu.

"Tamam o zaman... E sizde çıkmayacak mısınız? Toparlanın bakayım. Bayan Hwang'ı bekletmeyin. Hadi hadi."

Babama hak verip elimde kemirdiğim elmayı tezgaha koydum ve koşar adımlarla odama gittim. Hyunjin hazırdı ama ben ev hali olduğumdan birazcık paspaldım. Bu yüzden hızlıca dolabını açtım ve üstümü çıkararak kıyafet aramaya başladım. Aha. Gerçi mezarlığa gidiyoruz kırmızı fazla garip dururdu. Hm. Hyunjin koyu mavi tonlarında giyinmişti ve benimde ona uygun giyinmem çok tatlı olurdu. Bu yüzden koyu mavi tişörtümü geçirip üstüme siyah kolsuz yeleğimi aldım. Altıma da siyah geniş pantolonumu giymiş tamamen hazır olmuştum. Hemen aynanın karşısına geçip saçlarımı taradım. Stresten yüzümde bir kaç tane sivilce vardı. Kırmızı kırmızı gözükmeleri sinirimi bozuyordu resmen. Bu yüzden elimde kapatıcıyı alıp kırmızılıkları kapattım. Aydınlatıcıyı da parmaklarıma alıp göz kapaklarıma şöylece yedirdiğimde... Tadaa hazırdım işte. Aynadan kendime bakıp gülümsedim. Bence hoş olmuştum.