Gördüğüm kişi arkadaşım...ya da hala arkadaşım mı?
Biz Burakla çocukluk arkadaşıydık ta ki
Onun bana platonik olduğunu öğrenince ondan uzaklaşmış bir yıla yakındır konuşmuyorduk.
Onun burda gördüğüme o kadar şaşırmıştım ki karşımda durduğunu bile fark etmemiştim.
Uzun boyu ve ona çok yakıştırdığım ela gözleriyle uzun süre sonra karşımdaydı.
"Nasılsın Açelya.uzun zaman oldu görüşmeyeli"
"İyim Burak sen nasılsın.evet uzun zaman oldu"
"Bende iyim. Seni gördüğüme çok sevindim."
"Bende"
"Peki...benim okulumda ne işin var"
Bir kez daha şaşırıp
"Sen burda mı okuyorsun"dedim
"Evet.senin ne işin var peki burda"
"Şey..babam kaydımı bu yıl buraya almış"
"Gerçekten mi Çok sevindim"
Tekrar devam edip
"Sınıfını bilmiyosundur Müdüre gitmeden önce kantine gidelim mi biraz sohpet ederiz"
Burak benim tek çocukluk arkadaşım ve belkide arkadaşlığını tekrar kazanmak için hiç bişey olmamış gibi davranabilirim..ne kadar geç kalmış olsamda
"Olur bende kahvaltı yapmamıştım zaten"
"Hadi o zaman"
Beraber okula girip giriş katındaki kantine girdik.köşedeki boş masaya yönelip oturdum.
Burak"sen otur ben bize bişeyler alıp geliyorum"
"Tamam"
Çantamdan telefonumu çıkartıp oyalanırken önümdeki sandalyenin çekilmesiyle kafamı kaldırdım.Burağı beklerken karşımda tanımadığım bir çocuk vardı.Uzun boyu kahve gözleri ve hafif kıvırcık saçlarıyla oldukça yakışıklı duruyordu.
Çocuk elindeki iki kahveyi masaya koyduktan sonra tatlı bir gülümsemeyle
"Merhaba oturabilirmiyim"dedi
Bu çocukta kim acaba ve neden oturmak istiyor...tamam insan canlısı olup kabul et açelya
"Merhaba oturabilirsin"dedim
Cevabımdan memnun olan çocuk
Karşıma oturup önündeki iki kahveden birini bana uzatı.kahveyi tekrar onun önüne itip kibarca reddettim
"Arkadaşım almaya gitmişti gelir birazdan"dedim
"Tamam peki o zaman ..tanışabilir miyiz? Ben Bartu"dedi elini uzatarak
