၁၈၀( လေးလေးနက်နက် တွေးတောခြင်း )

Start from the beginning
                                    

ဟူပင်းက လေးနက်သော အသံဖြင့် ...

"နှစ်နာရီဆို လုံလောက်ပြီထင်တယ်... သူတို့တုန်းက လေးနာရီကြာတယ်... ဘာလို့ သူတို့ထက်ပိုကောင်းအောင် မလုပ်နိုင်ရမှာလဲ... အဲဒီလိုမလုပ်နိုင်ရင် ငါတို့ ဘာကိစ္စ စစ်ဒေသ ငါး ကိုယ်စားပြုအနေနဲ့ ပြိုင်ပွဲဝင်ဖြစ်မှာလဲ... မင်းတို့ အခုလုပ်နေတာက ရန်သူကို အထင်ကြီးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်မှုပျောက်အောင် လုပ်နေတာ... ဒါ ငါတို့လုပ်သင့်တဲ့အရာ မဟုတ်ဘူး..."

ဟူပင်း၏ ကြိမ်းမောင်းစကားကြောင့် အခြားသူများ ဆက်မပြောတော့ချေ။ ထရပ်ကားသည် တောထဲသို့ ရောက်သောအခါ သူတို့အားလုံး ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ နည်းဗျူဟာများ ပြုလုပ်ရန် ထွက်သွားကြတော့၏။

အခြားတစ်ဖက်တွင်လည်း ရှုချန်းနှင့်အဖွဲ့က ခုခံရေးဗျူဟာများကို ဆွေးနွေးနေကြ၏။ လူတိုင်းက ရှုချန်းကို ဗဟိုအဖြစ်ထားကာ ဗျူဟာဆင်နေလိုမှန်း ထင်ရှားပေသည်။ ရှုချန်းမှာ ထိုပြိုင်ပွဲတွင် အတွေ့အကြုံ သုံးနှစ်ရှိ၍ နည်းဗျူဟာများစွာကို သိရှိပေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ ရှင်းလင်း ပြောဆိုသည့်အခိုက်တွင် လူတိုင်းက စေ့စပ် သေချာစွာ အာရုံစိုက် နားထောင်တတ်ကြ၏။ ထို့နောက်မှ မိမိအမြင်တို့ကို လွတ်လပ်စွာ ပြောဆို ဆွေးနွေးကြပေသည်။

ဝေ့ယွမ် က ...

"ငါတို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကူညီကြမယ်လေ... ငါ့ကို နောက်တစ်ခါတော့ ငါးစာအနေနဲ့ မသုံးနဲ့ဦး..."

ရှုချန်းက ...

"မင်း အသံပြဲကြီးက ရန်သူကို ဆွဲဆောင်နိုင်တယ်ဟ... မင်း မဟုတ်ရင် ဘယ်သူ့ကို သုံးရမှာလဲ..."

ဝေ့ယွမ် မှာ အသံဆိုးဖြင့် အော်တတ်ခြင်းကြောင့် စစ်တပ်အတွင်းမှ လူအများ၏ လှောင်ပြောင်ခြင်းကို ခံရသူဖြစ်၏။ ဝေ့ယွမ် မှာ ဘွင်းဘွင်းပြောတတ်သော လူတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် တစ်ခါတရံ အပြောအဆို ကြမ်းတမ်းသည့်အတွက် တပ်သားသစ်များစွာ၏ မုန်းတီးမှုကို ရင်ဝယ်ပိုက်ထားရသူတစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပေသည်။

လောင်ရှုဟန် က ...

"ရှုချန်း ငါတို့ ဘာဗျူဟာသုံးမှာလဲ..."

နတ်နဂါးစစ်သည်Where stories live. Discover now