"Piyanonun her bir notasında bir başka hayat saklıdır,"
Genç kadın kanlı elleriyle piyanonun tuşlarına basarak çığlıklarını melodilere sakladı.
"Ve her bir melodi farklı bir haykırıştır."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♬
Yazarın anlatımı
Baran, motosikletini park ettiğinde arkasından da diğerleri gelerek park etti. Oldukça lüks bir restoranın önündelerdi, dört kişi; Baran, Pelin, Melisa ve Egemen. Çetenin diğer üyelerini daha sonrasında haberleşeceklerini söyleyerek yollamışlardı ve kendileri oldukça şık giyinerek bu restorana gelmişlerdi. Asıl amaçları; Sinan'ın nerede olduğunu öğrenebilmekti. Böylelikle Talya'ya da ulaşacaklardı. Ünlü iş adamı olan Tunç Akman, Sinan'ın eski bir ortağıydı. Yıllarca süren anlaşmazlıkların sonunda ikisi resmen bir düşman haline gelmişti ve Tunç, Sinan'ın attığı her adımdan haberdar oluyordu.
Şu an da bir şeyler öğrenebileceklerini düşünerekten onunla konuşup bir randevu ayarlamışlardı. Egemen, oldukça resmi bir şekilde giyinmiş ve saçlarını özenle yapmıştı. Melisa ve Pelin de motosiklete binecekleri için elbise yerine deri bir pantolon, üzerine de oldukça açık bir crop giymişlerdi. İkisinin aynı giyinmesi onların aslında ayrılmaz bir ikili gibi gözükmesini istedikleri içindi. Her ne kadar anlaşmazlık yaşasalar bile onları kimse ayıramazdı. Baran ise üzerine siyah bir tişört, altına da siyah bir pantolon gitmişti ve saçları olabildiğince dağınıktı. Diğer üçünün aksine hiç özen göstermediği açıkça ortadaydı.
Hepsi birlikte kasklarını kollarına geçerek içeriye doğru ilerledi. Dışarıdaki insanların ilgilerini direkt olarak kendilerine çekiyorlardı. Duruşları ile insanları büyüleyici bir etkiye sahiplerdi. İçeriye doğru girdiklerinde hepsi teker teker birbirlerinin üzerinde göz gezdirdi ve önden giden Baran oldu. Ellerini cebine atarak bütün iş kadınlarının ve iş adamlarının bulunduğu restoranı inceledi. Normalde olsa kapıdaki pier onları sorgulardı ama Baran'ın tek bir bakışı yetmişti.
Baran, etrafa bir göz gezdirdiğinde direkt olarak en köşede oturan Tunç Akman'ı gördü. Siyah saçlarının arasında oldukça fazla beyaz aklar mevcuttu, yüzünde yaşından dolayı kırışıklık vardı ama bu onun yüzünü yine de yakışıklılığından mahrum bırakmıyordu. Açık mavi giydiği takım elbisesiyle camın ardındaki denizi izlerken Baran ve diğerleri hızla oraya ilerledi.
Tunç'un bakışları restoranın içine döndüğünde Baran'ı gördü ve olabildiğince sıcak bir gülümsemeyi yüzüne yerleştirdi. Baran da aynı şekilde karşılık verdiğinde Tunç, "Hoş geldiniz," diyerek konuştu. "Buyrun oturun." Hepsi ilk önce Baran'ın oturmasını beklediler, Baran tam olarak Tunç'un karşısına geçerek oturdu. Diğerleri de boş sandalyelere oturduğunda gergin ve bir o kadar da samimi ortam vardı. Tunç, oldukça samimiydi; sevdiklerine karşı. Garsona doğru işaret yaptığında masanın başında bekleyen garson başını eğdi ve direkt masanın yanından ayrıldı.
