មន្តស្នេហ៍កំលោះតូចរ៉ាគីក(ចប់)

40:តើលោកឲ្យខ្ញុំប្រាប់ទៅកូនបែបណា??

<អូននិយាយអ្វីនឹង? គឺបងទិញអាហារទៅឲ្យឆ្កែរបស់យើងតែតើ? ឬក៏អូនភ្លេច អាគូរ ឆ្កែរបស់អូននោះអី??>សម្លេងស្រទន់នៅតែបន្លឺឡើងដាក់ភរិយាដដែលគេដឹងថាជេមីនពូកែប្រច័ណ្ឌឬើបនាយមិនបហរកាន់នឹងគេ ណាមួយនាយទម្លាប់ទៅហើយ។

"ហឹសៗ អូនសុំទោសលោកប្តី បន្តិចទៀតអូនទៅដល់ហើយ ជុបៗ" គ្រាន់តែឮយ៉ុងហ្គីនិយាយថាទិញអាហាឲ្យឆ្កែសំណព្វរបស់ខ្លួនជេមីនក៏និយាយសើចឡើងទាំងមិនសូវសម។

<បាទ! អេឈប់សិន មីននី បងដូចជាឃើញមានក្មេងកំពុងតែអង្គុយយំនៅទីនេះ??>

"ក្មេង? ក្មេងមកពីណាទៅបងយ៉ុង..? ប៉ុន្នឹងសិនចោះអូនទៅដល់ឥលូវហើយ!"ទឺត និយាយចប់ជេមីនក៏ចុចបិតយ៉ាងលឿនមុនឹងជាន់គាស់បន្ថែមល្បឿន។

.យ៉ុងហ្គីដាក់ទូរស័ព្ទចូលក្នុងកាប៉ាវខោរបស់ខ្លួនរួចដើរតម្រង់ទៅរកកំលោះតូចដែលកំពុងអង្គុយអោនមុខចុះ។

" ហេ៎ អាល្អិត មកអង្គុយធ្វើអីនៅត្រង់នេះ??" យ៉ុងហ្គីសួរមុខទៅសួរតែជុងវ៉ាន់មិនបានតបនឹងនាយនោះឡើយហើយនៅមិនងើបមុខមើលមកនាយទៀត។

" ..............."

" ថ្លង់ឬក៏គរមែនទេ ? មិនឮយើងសួរទេឬអាល្អិត?"

"ពូ! លោកពូ ស្គាល់ Mommy អូនទេ?? នាំអូនទៅចួបMommyអូនបន្តិចបានទេ??" ជុងវ៉ាន់ ងើបមុខឡើងសួរទៅកាន់យ៉ុងហ្គីដែលបន្ទន់ជង្គង់នៅពីមុខរបស់ខ្លួន។

" ព្រះ!..ដូច..ដូចណាស់..?? !" យ៉ុងហ្គីស្រាប់តែភ្ញាក់ផ្អើលក្រោយពេលឃើញមុខអាល្អិតនេះ។

" យ៉ាងមិចលោកពូ លោកពូស្គាល់ Mommyអូនមែនទេ??"ក្រសែភ្នែកម៉ាត់ៗ សម្លឹងមើលទៅយ៉ុងហ្គីដោយទឹកមុខស្ងៀមស្ងាត់។

" ពូមិនស្គាល់ទេ ឯងជាកូនអ្នកណា ??Mommyឯង ឈ្មោះអី??"

" បងយ៉ុង...!" ឡានជេមីនក៏បានមកដល់ ហើយក៏ប្រញាប់បើកឡានចេញយ៉ាងលឿន។

" ពូមីន!!..ហិហិ." ជុងវ៉ាន់ក្រឡេកមើលទៅសម្លេងស្រទន់មុននេះក៏ឃើញថាជាមនុស្សដែលខ្លួនស្គាល់កំលោះតូចក៏ ញញឹមឡើងទាំងសប្បាយអរ។

"ឯងស្គាល់ប្រពន្ធរបស់យើងមែនទេអាល្អិត??"

" ព្រះ!!ជុងវ៉ាន់ មិចក៏កូនមកនៅទីនេះវិញ ហើយឯណាMommyរបស់កូននោះ??" ជេមីនដើរចូលទៅរកជុងវ៉ាន់ ហើយក៏លើកគេមកពរ។