My teacher

Hoofdstuk 1

'Dus ik ga hier weg van school.' Yes! Eindelijk gaat hij van school. Ik heb hem nooit gemogen. Hij is al twee jaar mijn mentor. Vorig jaar in de vierde en nu in de vijfde weer. Maar gelukkig gaat hij weg. Het is nog een halfjaar voordat school afgelopen is. We krijgen morgen een andere mentor, zei hij. Maar hij zegt wel vaker wat. Ik hoop dat hij leuker is dan hem, maar dat lijkt mij niet zo moeilijk. Dan gaat de bel en gaat hij bij de deur staan om iedereen een hand te geven en te bedanken enzovoort. Kate en ik lopen naar de deur en geven hem een hand. Daarna kijken we elkaar blij aan. 'Hij gaat eindelijk weg!' Zegt Kate met een blij gezicht. 'Ja, ik dacht dat het nooit zou gebeuren.' 'Kom we gaan het vieren bij ons favo café.' Ik knik en we pakken allebei onze spullen. Daarna springen we op de fiets en fietsen we rustig naar het centrum. We zetten onze fiets neer. Kate loopt alvast zachtjes richting het café. Mijn slot wil maar niet op slot. 'Kate! Wacht!' Mijn fiets gaat eindelijk op slot. Ik wil naar haar toe rennen als ik ineens tegen iemand op bots. 'O, sorry, ik had u niet gezien.' Ik kijk omhoog om te kijken wie het is. Het is een jonge man van rond te twintig zo te zien, hij is zo knap. 'Het geeft niet.' En hij schenkt me de mooiste glimlach die ik ooit heb gezien. Ik glimlach terug. 'Ey, Isa, kom je nog?' Ik word onderbroken door Kate. 'Ik moet gaan.' 'Oke.' Ik loop richting Kate. 'Kate, zag je dat?' 'Ja, hij was knap, lekker enzovoort. Hoe heet ie? Misschien wordt hij wel je eerste.' 'Is hij niet te oud, hij is denk rond te twintig.' 'Nee, jij bent toch 17, dat valt mee.' 'Ach, ik kom hem toch nooit meer tegen.' 'Waarschijnlijk niet nee.' We lopen verder en gaan buiten aan een tafeltje zitten. We bestellen allebei koffie met een stukje taart. 'Ik hoop dat onze mentor knap is.' Zegt Kate. 'Ik ook.' We drinken onze koffie en eten ons stukje taart op. 'Ik moet nog huiswerk doen, dus ik ga maar eens.' Zeg ik. 'Is goed, tot morgen!' Ze geeft me een knuffel en ik loop weer terug naar de fietsen. Ik fiets naar huis en begin met mijn huiswerk, zodat ik vanavond vrije tijd heb. Na een uur of anderhalf ben ik klaar en besluit om te gaan kijken of mijn moeder thuis is. Ze is er nog niet en ik ga vast beginnen met eten maken. Terwijl alles gaar aan het worden is zit ik een beetje op mijn telefoon. Best dom eigenlijk dat ik zijn naam niet heb gevraagd. Misschien was het wat geworden, als hij het ook wou natuurlijk. Ik heb nog nooit een vriendje of iets gehad terwijl ik al 17 ben. Er is wel iemand die mij leuk vindt, maar ik hem niet. Dan gaat de bel. Ik loop naar de deur, mijn moeder staat in de deur opening. 'Sleutel vergeten.' Ik knik en ze loopt naar binnen. Ik loop naar de keuken of het al klaar is. Ik giet het water af en zet het op tafel. Ik pak borden en bestek en leg het op tafel. 'Fijn dat je het eten al hebt klaar gemaakt.' Zegt mijn moeder met een glimlach. 'Geen probleem.' We eten rustig ons eten. 'Isabel?' 'Ja?' 'Ik heb een hele leuke man ontmoet, en hij heeft me op date gevraagd voor zaterdag, vind je het erg?' 'Nee, tuurlijk niet! Het is juist hartstikke leuk, als het serieus wordt, wil ik hem ontmoeten.' Zeg ik met een glimlach. Ze knikt. Ik gun het haar wel, eindelijk heeft ze weer iemand. Ze is pas 36 jaar, dus ze moet het er van nemen. Mijn moeder was erg jong toen ze mij kreeg, mijn biologische vader is er vandoor gegaan toen ik vijf was. Als we klaar zijn met eten ruim ik de tafel af en was alles af. Daarna ga ik naar boven en zet mijn tv aan. Ik zap een beetje en blijf hangen bij een film. Het is een of andere actie film. Als ik die af heb gezien is het ondertussen half 12. Ik besluit om te gaan slapen. Ik trek mijn pyjama aan en kruip mijn bed in. Ik sluit mijn ogen en val in een diepe slaap.