Ağır ağır çıkıyorum merdivenleri,
Aklımdan geçenler beynimin karar vermesini zorlaştırıyor,
Bacaklarım bağımsız bir halde çıkıyor merdivenleri
Ağır ağır.
Kan ter içindeyim yorulmuşum, bedenen de yorgunum ruhen de.
Yorgunum yani anlayacağın.
Düşünürken birden takılır ayağım, merdivene söverim. Bir de merdivene.
Kevaşe diye bağırırım, ağır konuşurum.
Suçludur merdiven, dağıtmıştır beni düşüncelerimi.
Pis de bir insanım zaten, söverim.
Sövdükçe rahatlarım, sövdükçe benleşirim.
Yargılayanları umursamam,
İnsana küskünüm, insanlığa.
Yaratılmışların hepsine ve yaratılacaklara.
Sevgi duygusunun varlığını hissetmiyorum,
Sev isminin kendine has hissettirdiği ve insanlarda oluştuklarını sandığı şeylere uzağım.
Uzağım sizlere ve sizin gibilere,
İnsanlara.
Farklıyım ben, kibri bir farklılık değil! Aczi bir farklılık.
Hayvandan da aşağı, hatta hayvan bilakis üstün kalır;
Ve temiz ve saf ve bilgin.
İşte böyle biriyim ben insanlık olgusundan nasiplenmemiş,
İnsan olamamış, sevememiş birisi.
Ağır geliyor yaşamak, merdivenleri çıkarken bezmişliğin verdiği sancı gibi;
Sancılıdır yaşamak.
Ve bir amacı yoksa yaşamanın, yani yaşamak artık ''sarmıyorsa''
Vazgeçeceksin oturacaksın merdivene,
Ya tutacak biri elinden yardım edecek ya da çökeceksin. Kalkmayacaksın.
Yaşamda ise öleceksin.
Ölüm gibi büyük bir lütuf ve şenlik ne mutlu sana!
Heyecan duyacaksın, kurtuluyorsun.
Ebedi hırslarından, ızdırabından, bedeninden, insanlardan, varlıktan, Tanrı'dan ondan bundan her şeyden.
Ve senden
Ve kendinden.
Oktay Aşkın
YOU ARE READING
Silinecekler
PoetryBelki saçma, belki boş ama benim için: iç dünyamın karanlığını yansıtan şiirler. Belki acemice, belki toy ama ıssız dertlerimin kağıtla buluştuğu cümleler. Kullandığım mahlaslar -neftî -ehvâ -tahripkarâne -rüyâvi -bilgevî -münzevi
