ភាគទី២២ : ពិតជាមិនដឹងអីពិតមែន

Start from the beginning
                                        

«ផឹប! អឹក!»ពុទ្ធោអើយ~ ចង់បែកក្អួតចេញមកក្រៅ កំពុងតែហត់ផងសុខៗមកហក់អង្គុយពីលើតែម្ដង

«អូនធ្វើអីនឹង?»ហ៊ីស៊ឹង

«ពូៗនេះជាបន្ទប់ពូៗមែនទេ?»ស៊ុននូ

«នេះជាបន្ទប់របស់ពួកយើង អូនមើលរូបនោះទៅ»និយាយហើយចង្អុលទៅរូបមួយផ្ទាំងដែលដាក់តាំងជាប់នៅជញ្ជាំងនោះ ជារូបនាយហើយនិងស៊ុននូដែលបានថតជាមួយគ្នាកាលពីពេលថ្ងៃដែលចុះអេតាស៊ីវិលជាមួយគ្នានោះ

«Wow បន្ទប់អូនធំម្ល៉េះ? ឡូយណាស់ហិហិ»ស៊ុននូ និយាយផងលោតទះដៃផងនៅពីលើហ៊ីស៊ឹង

«ស៊ុន...ស៊ុននូ អូននៅឲ្យស្ងៀម!»ហ៊ីស៊ឹង ស្រែកឃាត់ឲ្យស៊ុននូនៅឲ្យស្ងៀម មិនអាចមកអង្គុយហើយលោតអន្រួនអីបែបនេះពីលើនាយបានទេ គេមិនចង់ធ្វើបាបក្មេងឡើយ

   តែគិតឬថាស៊ុននូនឹងស្ដាប់តាមនាយប្រាប់នោះ? មានតែបន្ថែមចលនាទៀត ហ៊ីស៊ឹងក៏ទ្រាំឡើងក្រហមមុខអស់រលីង នែ៎អ្នកណាទៅទ្រាំបានទៅលោកអើយ បើលេងសុទ្ធតែអង្គុយចំពីលើហើយមកលោតអុកៗបែបនេះ។

   ហ៊ីស៊ឹងក៏ចាប់ស៊ុននូក្រលាស់ឲ្យមកគេងផ្ទាល់នឹងពូកហើយនាយក៏ទ្រោមពីលើ។ នាយសម្លឹងមើលមុខស៊ុននូដែលកំពុងសម្លឹងមើលមកនាយភ្លឹសៗនោះទាំងគួរឲ្យខ្នាញ់ នាយចង់តែចាប់ក្រញិចឲ្យណាណីទេ ពេលគេ
ដែលក្លាយទៅជាបែបនេះទៅ ពិតជាមិនដឹងអីពិតមែន។

«ហាមធ្វើបែបនេះទៀតណា»ហ៊ីស៊ឹង

«ហេតុអីទៅ?»ស៊ុននូ

«មិនល្អនោះទេ»

«ចឹងអូនឈប់ធ្វើចឹងទៀតហើយ»

«មេងឆ្លាតស្ដាប់បង្គាប់ ជុប!»និយាយហើយក៏អោនទៅថើបបបូរមាត់របស់ស៊ុននូបន្តិច

«ពូៗថើបអូនទៀតហើយ»

«មានអ្វីខុសមែនទេ?»

«អូនអត់ឲ្យថើបទេ»ស៊ុននូ និយាយទាំងលើកដៃមកខ្ទប់មុខរបស់ខ្លួន

«ចិត្តកំណាញ់ម្ល៉េះ បងជាប្ដីអូនតើ»នាយពោលទាំងខ្នាញ់នឹងចរឹករបស់ស៊ុននូជាខ្លាំង

«ឈប់ឲ្យថើបហៃ ពុកមាត់ពូៗចាក់មុខនូ នូឈឺណាស់»ស៊ុននូ

«អៅ មិនមានពុកមាត់ផង ហេតុផលមិនសមទំនង រកហេតុផលដែលទំនងជាងនេះបន្តិចមក»ហ៊ីស៊ឹង

•|𝗠𝘆 𝗳𝗼𝘅𝗶𝗲 𝗢𝗺𝗲𝗴𝗮|• |[𝗛𝗲𝗲𝗦𝘂𝗻]| //𝗞𝗵𝗺𝗲𝗿// Where stories live. Discover now