Öğrenci Değişimi

Gerdek

Zaten her şey şu okul değişikliğinden sonra başladı.1 ay öncesine kadar her şey gayet normaldi.Neyse sakin ol Eren çarşamba günü son gün. Belki de bünyem bile böyle bir yaşama ait olmadığımı ve geriye dönmemi istiyor.Anlaşılan ruhum bile fakir.

Kendi düşüncelerime dalıp gitmişken gözümü alan araba farları ile gözümü kıstım.

"Eren sen salak mısın!" kapıyı sertçe kapatıp yanıma doğru hızlı adımlarla yürümeye başladı Yeşim

"Aklını mı kaçırdın sen gecenin bir yarısı tek başına çıkıp gitmek nedir!"

Ayağa kalktım
"Evet aklımı kaçırdım görmüyor musun!"
Ellerimle omuzlarına tutundum
"Olmayan şeyler görüyorum sanki o hep benim arkamdaymış gibi sanki hep kötülüğümü istermiş gibi korkuyorum Yeşim çok korkuyorum neden halimden kimse anlamıyor"
uzun zamandır içimdekilerin birikmesiyle sesim bir hayli üzüntülü ve acınası çıkmıştı.

Yeşim ellerimi çözüp bana sıkıca sarıldı ve saçlarımı okşamaya başladı

"Ne olursa olsun senin hep yanındayım biliyorsun değil mi"

"Biliyorum" deyip hafifçe sırıttım

Barış boğazını temizledi
"Afedersiniz bayanlar ama halletmemiz gereken küçük bir Aras problemi var"

Yeşimle birbirimizden ayrıldık
"Aras nerede" diye sordum Barış'a bakarak

"Seni bulamayınca bir bara gidip tüm gün içmeye karar verdi"

Hemen arabaya yöneldim
"Hadi gidelim"

Arabanın kapısını açamayınca Barış'a döndüm

"Hadi açsana"

"Niye az önce bana inanmayan biriyle muhattap olmak istemiyorum diyen sen değil miydin" deyip bana imalı bakışlar attı

Derin bir nefes aldım
"Bak gidip özür dileyeceğim tamam mı ağzımdan bir anda çıktı"

Barış Yeşim'e baktı ve daha sonrasında
"Görücez bakalım" deyip arabaya doğru ilerledi

Arabayı açınca hemen bindim ve Barış'ı beklemeye başladım. Deminden beri Yeşimle bir şeyler konuşuyorlardı

"Yeşim gir içeri"

"Ya iki dakika hava alsam nolur"

"Ben gelince alırsın Yeşimcim hadi"

"Aman iyi be" deyip sonunda içeri girdi.

Barış arabaya bindi ve emniyet kemerlerimizi takıp yola çıktık.

Oldukça lüks gözüken bir barın önünde durduk.

"Sen gelmiyor musun" dedim kemerimi açarken

"Hayır zaten Arastan başka kimse yok ben sizi bekliyorum"

"Peki" deyip arabadan indim.İşte şimdi başlıyoruz.

Barın girişindeki korumaları bir şekilde ikna ettikten sonra içeri girdim.

Geniş upuzun mekanın sonunda sandalyeleri ve boş masaları geçerek barmen tezgahının önünde sırtı bana dönük oturan Aras'ı bulmuştum nihayet. Yavaşça yanına yaklaştım ve elini omzuna koydum
"Aras" dedim hafifçe

Ne oldu tam bilmiyorum ama elini omzuna koyduğum gibi Aras bir hışım uzattığım kolu tutup döndürerek diğer eliyle boğazıma yapıştı

"Aras..nefes..alamıyorum..." Sıktığı boğazımdan zar zor konuşmayı başarabilmiştim. Beni görünce hemen ellerini çözdü ve beni kendisine döndürdü