MEDİASTİNUM -GAY

3. Takip İsteği

Medya: Toprak Karakurt

İyi Okumalar! 👁‍🗨

-

İlk tınısıyla gözlerimi araladığım alarmı hemen yanımdaki komodinin üzerinde duran telefona dokunarak susturdum.

Nöbetten sonra eve geldiğimde iki saat kadar kestirerek toparlanmaya çalışıyordum. Aksi taktirde gecem gündüzüme karışıyordu.

Üzerime çöreklenen uyku sersemliğinden kurtulmak için üzerimdeki pikeden sıyrılıp yataktan çıktım. Rahat olabileceğim bir şeyler giyindikten sonra kulaklığımı takıp evden ayrıldım.

Evimin yakınında bulunan bahçe yoluna doğru yürürken bir yandan eklemlerimi esnetiyordum. Bir araçtan biraz daha geniş, iki yanı boyunca yeşilliklerin uzandığı yola gelince adımlarımı hızlandırdım.

Yeterince ısındığımı hissedince hızımı iyice artırıp koşmaya başladım. Adımlarımla birlikte hızlanan soluğumla zihnimin gürültüsü dinmeye başlamıştı.

Bir süre koştuktan sonra geri dönüş yaptığım büyük ceviz ağacının bulunduğu noktaya ulaşmıştım. Cevizin etrafından dolaşıp geldiğim yolu gerisingeri koşmaya başladığım sıra kulaklığımdaki şarkı kesilerek yerini zil sesime bıraktı.

Adımlarımı yavaşlatıp bel çantamın içerisinde duran telefonu çıkarıp ekrandaki ismi okudum. Baran arıyordu, yanıtladım.

"Evet?"

Baran, hafifçe gülerek cevapladı.

"Yine koşuyorsun değil mi?"

Soluğumu düzenlemeye çalışarak yanıtladım.

"Kardeşim, ne söyleyeceksen söyle bak, terim soğuyor."

Biraz daha sırıttığını verdiği soluktan işittim.

"Bugün yemek işi sende, özel istekte bulunacaktım kardeşim."

Bileğimin tersiyle anlımda biriken teri silerken konuştum.

"Ne istiyorsun peki?"

Baran yanıtladı.

"Çok zorlamayacağım seni üzülme hemen. Şöyle sıcacık bir çorba, güzel pişmiş et ve yanında biraz haşlanmış sebze. Sence de güzel olmaz mı?"

Kafamı onaylar gibi sallarken terimin soğumaması için hızlı hızlı yürüyordum.

"Olur, tamam. Hallederim."

Telefonu kapatmak için acele ettiğimi fark ettiğinden araya girdi.

"Ameliyattan çıktıktan sonra alışveriş yapmıştım ben zaten, haberin olsun."

Kirpiklerim kırpışırken aklımdakini sorup sormamak arasında kalmıştım. Normalde hastalarımız hakkında bilgi alışverişi yapardık ancak bu hasta beni biraz huzursuz etmişti. Yine de sordum.

"Ne oldu o hasta, ameliyat nasıl geçti?"

Baran, duyabileceğim kadar sesli şekilde, bıkkınca soluk verdi.

"İyi geçti de yakınları biraz sorunlu gibiydi. Benim vizit saatlerim belli, herhangi bir sorun olsa hemşire haberdar eder beni, biliyorsun sen gerçi. Neyse işte adamın kardeşi öğlene kadar iki kere polikliniğe indi bugün."

Göz devirip sırıtırken kafamı iki yana salladım.

"Allah sabır versin sana öyleyse kardeşim. Akşam geldiğinde konuşuruz yine."

Baran teşekkür ettikten sonra vedalaştık. Çağrıyı sonlandırmak için telefonun ekranını yüzüme çevirdiğimde bildirim çubuğundaki instagram bildirimini görüntülemek için ekranı aşağıya kaydırdım.