Roberts #2: Stole my heart

14. Levi: De invloed van Puntjes

Misschien moest hij eens met zijn bazin praten, vragen of Zoë en hij zo min mogelijk samen ingeroosterd konden worden. Hij beet op zijn lip toen hij zich realiseerde dat hij dan ook uit moest leggen waarom. Nienke zou het waarschijnlijk afwijzen, omdat ze het een stomme reden vond. Hij kon het haar nu al horen zeggen.

'Relaties doe je maar in je eigen tijd, Levi. Ik kan geen rekening houden met welke collega's je gezoend hebt en met welke niet. Op je werk zet je je er maar overheen.'

'Heb je geen jas?'

Levi sprong bijna een meter de lucht in door de stem die naast hem opdook. Verward keek hij opzij en hij zag een jongen met groen haar. Het groene monster.

'Nee, ik heb geen jas. Daar ben ik te arm voor,' zei hij, kattiger dan hij het bedoelde.

Mike keek hem bevreemd aan en Levi realiseerde zich dat het een grapje geweest was. 'Ik woon hier vlakbij,' zei hij nu wat vriendelijker tegen de andere jongen. 'Ik kan er naartoe rollen als ik zou willen.'

'Als je het wilt, kun je overal naartoe rollen. Ik raad het je niet aan, maar het kan. Is Zoë er nog?' vroeg hij, knikkend naar de gesloten deur.

'Nee, ze is eerder naar huis gegaan, omdat ze visite had,' zei Levi en hij begon weer door te lopen.

Die jongen kon hem gestolen worden en hij mocht hem niet. Levi had geen idee wat voor relatie Zoë en Mike met elkaar hadden en het kon hem ook niet zoveel schelen. Correctie: Het kon hem teveel schelen. Hij wilde het niet weten.

Soms is een leugen beter dan de waarheid.

'Mannelijke visite?' De jongen was blijkbaar niet van plan om zich te laten afschepen door Levi en liep nu gewoon met hem mee.

'Nee, haar vriendin. Femke of zoiets.'

'Fenne,' zei Mike met een grijns. 'Maar ik had haar een leuke jongen ook wel gegund, hoor.'

Levi keek met een ruk op. 'Hoezo gun je dat haar dan? Hebben jullie geen relatie?'

Hij had het gezegd en was nu al bang voor het antwoord.

Mike keek hem aan en schudde verbaasd zijn hoofd. 'Zoë en ik hebben geen relatie, nee. We zijn gewoon vrienden.'

'Je weet wat dat betekent, toch? Als mensen zeggen dat ze gewoon vrienden zijn?'

'Ja, dat ze vrienden zijn,' zei Mike bijdehand. 'Ik vind haar geweldig, maar niet meer dan dat.'

Levi bleef staan op de hoek van de straat en maakte een gebaar naar de richting waar hij heen moest. 'Als je het niet erg vindt, zet ik dit gesprek graag op een ander moment voort. Niet midden in de nacht, terwijl ik alleen een T-shirt draag.' Hij trok aan de stof van het kledingstuk.

'Wie trekt er dan ook alleen een T-shirt aan?'

'Ik.'

Levi draaide zich om, begon weg te lopen toen Mike iets naar hem riep. Hij bleef staan en draaide zich om. 'Wat zei je? Ik verstond je niet.'

'Ik zei,' begon de jongen, een adempauze tussen de woorden in, 'dat ik zeker weet dat ze niet meer dan een vriendin is. Nu wel.'

'En waarom weet je dat nu pas zo zeker?'

'Omdat ik met haar naar bed geweest ben,' zei de groenharige jongen met een brede grijns. 'En het was niet voor herhaling vatbaar.'

Het huis leek in diepe rust toen hij naar binnen sloop en hij beende langs de kapstok, door de gang naar de trap. Hij was er blij om dat er niemand in de keuken zat, want hij had echt geen zin in een sociaal praatje.