Kalbimden Tenime | Kerem Aktürkoğlu

Yeniden

Gözlerimi açtığımda siyah boş bir odadaydım. Ellerimi hareket ettirmek istediğimde yapamadım.

Bir sandalyeye bağlıydım çünkü.

"Neredeyim ben?" diye söylendim kendi kendime.

Karnımın acıdığını fark ettim sonra. Kafamı eğdiğimde üstümdeki tişörtün kanlı olduğunu gördüm.

Ah tabii, karnımı kesmişlerdi.

"Kimse yok mu!" diye bağırdım.

"Yanıma gelemeyecek kadar korkak mısınız lan!"

İçeri aniden birileri girdiğinde sıçradım.

"Kimsiniz lan siz o****u çocukları!"

"Ağzına küfür hiç yakışmıyor gizli silah, Lâl." diyerek biri girdi içeri.

"Sen, sen osun!" dediğimde bir kahkaha patlattı.

Bu geçen ay uğraştığımız mafyaydı. Patron haklıydı yani.

"Ne istiyorsun benden?"

"Sen benim oğlumu öldürdün lan! Ne istiyorsunu mu var? Acı çektire çektire öldüreceğim seni!"

Doğru ya, ben bunun oğlunu vurarak uyu*****cu çetesini çökerttim.

"Doğru, oğlunun kafasına sıkmıştım acımadan." dedim gülerek.

Adam ise sinirlenip bir yumruk atmıştı suratıma. Yalan yok sertti ve canım acımıştı.

Gülerek kafamı kaldırdım.

"Yine olsa yine yapardım." dediğimde bu sefer de diğer tarafıma yumruk yemiştim.

Ağzıma gelen kanı tükürdüm.

"Burada seni kimse elimden alamaz, acı çekerek öleceksin!"

"Senden veya bir başkasından korkum yok."

"Göreceğiz korkuyor musun korkmuyor musun? Getirin aletleri." dedi yanındakilere.

Anlaşıldı, işkence tarzı ölüm. Galiba kaçışım yok.

Kerem'e kavuştum derken Allah'ıma kavuşuyordum galiba.

Ölürken bile şakalaşıyorum kendimle, işte böyle bir kişilik benimkisi de.

Getirilen aletlere baktığımda bir korkmadım değil aslında. Binbir türlü işkence yapabilirdi bana.

"Bu güzelliğe yazık olacak." deyip yanağımı okşadığında tükürdüm.

İğrenmiş bir şekilde tükürüğü silerek adamlarına işaret etti.

"Diyorum ki önce biraz kıvama getirelim seni." dedi pislikçe sırıtarak.

Adamlarından en kuvvetli gözükeni gelip sol tarafıma bir yumruk geçirdiğinde canım çok acıdı. Adam gerçekten güçlüydü. Sağ tarafıma da vurduğunda burnum kanadı.

Zaten daha önceden yediğim yumruklarla kan tükürmüşken yine kan tükürdüm.

Sonra karnıma atılan yumrukla hissettiğim acı tarifsizdi. Karnımda olan kesik de yine kanamaya başlamıştı yumruğun etkisiyle.

Ben acıdan kıvranırken o pislik adam gülerek izliyordu beni.

"Tamam bu kadar yeterli, kıvama geldi. Şunun kollarını açın."

İki kişi gelip kollarımı çözdüğünde bir tanesine yumruk geçirdim. Sendeleyerek yere düşerken diğeri kanayan yarama bastırdığında acıyla inledim.