CAN SUYU'M (Tamamlandı)

57 - Masum Sevda (Part - 2 )

YAZAR NOTU: Merhabalar! Ben geldim. Özelikle herkese hayırlı ramazanlar! :) Umarım bereketli geçer!

Bölüm ithafı; kuzum @14galatasaray1905

Ayrıca geçen bölüm ki yorumları için; thousand_years ve @simalkutsi ye teşekkür ederim :*

İyi okumalar... :*

---Buğra---

Aralık ayının buz gibi soğuğu içime işlerken zile bastım bir kez daha ama yine açan olmadı! 10 dakikadır kapıda bekliyorum ama açan yok! Nerede bu Mevsim? İşten erken çıkıp eve geldi ama kapı açılmıyor. Bir sorun mu var? Allah'ım... Allah'ım sen koru!

Telaş ve korku tüm hücrelerimi esir alırken titreyen eller ile anahtarı bulup açtım kapıyı. Kalbim vücudumu yarıp çıkmak için kendini zorlarken girdim içeriye. Yağmurdan ıslanmış montumu ve botlarımı fortmantonun yanına çıkarırken bile içeriyi kesiyordum.

"Ceylan gözlüm!"

Diye seslendim fakat ses gelmedi.

"Mevsim!"

Diye seslendim bu kez odaları gezerken. Kutu kadar olan evde her köşeye baktım ama yok!

Aklımdan bin türlü senaryo geçerken en son teras geldi aklıma. Kapı koluna ulaşmak için perdeyi açtığımda görüş açıma giren Mevsim ile derin bir nefes aldım. Yavaş yavaş eski haline dönen kalp ritmi ile yanına çıktığım beni fark edip koltuktan kalktı.

"Hoş geldin!"

Derken kocaman gülümsüyordu. Rahat bi şekilde gülümseyerek kollarımı açtım.

"Seni buldum ya, hoş buldum."

Ben daha sözlerimi bitirmeden kollarımın arasına girmiş kıkırdıyordu. Evet benim karım her zaman neşeli ama bugün sanki daha bi neşeli. Bu neşesine bir anlam vermezken kendimi geri çekip dudaklarını öpmek için yüzünü iki elimin arasına aldım ve kaşlarım çatıldı.

"Kaç saattir dışardasın sen? "

"Immm... Bilmem. Yağmur yağıyor ya izlemeye çıktım."

Şirin görünmeye çalışsa da kaşlarım düzelmedi.

"İçeri girelim."

Elinden tutup çektim içeri. Kıkırdayarak takip etti beni. Koltuğa oturduğum da yanıma çektim. İyi sokuldu bana.

"Üşüdün değil mi?"

Başını iki yana sallayıp gözlerime bakmaya başladı.

"Ben üşümedim ama..."

"Ama? "

Sorarcasına kaldırdığım kaşlarım ile elimin birini alıp karnının üzerine koydu.

"Burada ki üşüdü."

Dediğinde başından öpüp ayağa kalktım.

"Battaniye getireyim o zaman. Üşümesin kar-"

Ayaklanmış odaya giderken söylediğim sözler ile dank etti asıl mesele. Koca iki adımla tekrar yanına gittiğimde kıkır kıkır gülüyordu.

"Mevsim?"

"Aşkım?"

Sorar gibi çıksa da sesi, kıkır kıkır gülüyordu.

"Hamilesin? Hamile misin?"

Gülen gözlerle başını salladığında nasıl bir heyecan doldu içime anlatamam. Ona ne zaman yöneldim, ne zaman kucağıma aldım, ne zaman bacaklarını belime dolmasını sağladım , ne zaman dudaklarına yapıştım bilmiyorum. Allah'ım, kalbim deli gibi atıyor.