ភាគ5:ទង្វើ
កំហុសបងដែលធ្វើឲឯងឈឺបងនឹងសងឯងរហូតដល់ឯងអស់ចិត្តថាលែងចង់សងសឹកនឹងបងប៉ុន្តែបើបងទ្រាំមិនបានបងក៏នឹងចាកចេញពីឯងរហូត។
នាយតូចសម្រក់ទឹកភ្នែកពេលដែលរាងកាយរបស់ខ្លួនកំពុងត្រូវប្អូនប្រុសបំពានលើ។គេមិនស្រែកមិនតវ៉ាអ្វីទាំងអស់មានតែបណ្ដោយតាមនាយប៉ុណ្ណោះ។គេបានដោះអាវខ្លួននឹងអាវរាងតូចចេញហើយប្របាច់សបសាច់គ្មានសល់ចន្លោះ។មិនយូរប៉ុន្មានរាងកាយទាំងពីរប្រែជាស្អិតរមួតចូលគ្នាតែម្ដង។មួយសន្ទុះក្រោយគេក៏ចាប់កូនប្រុសខ្លួនសម្រុកចូលក្នុងខ្លួននាយតូចទាំងកម្រោល។ភាពឈឺចាប់ភ័យខ្លាចរបស់នាយតូចចាប់ផ្ដើមកើតមានឡើង។គេស្រែកអង្វររាងក្រាស់យ៉ាងណាក៏នាយមិនព្រមមានតែសើចសប្បាយទៅវិញ។
«អ៊ីប៉!បានហើយ...ហិក...អាស៎...ឈប់ទៅ»
«ទេបងគួរតែនិយាយថាសប្បាយទើបត្រូវអាស៎...»
«ចេញពីបងទៅអឹស...»នាយតូចដោយទ្រាំមិនបានក៏ប្រើកម្លាំងនៅសល់ច្រាន់ប្អូនចេញ។
«ស៊ាវចាន់ឯង!»នាយខឹងសម្បារខ្លាំងណាស់នៅពេលបងប្រុសតដៃនឹងគេ។
«លែងបងទៅបងសុំអង្វរ»ចាន់លើកដៃសំពះប្អូនទឹកភ្នែកហូរចេញមក។
«នេះគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្ដើមប៉ុណ្ណោះបងខ្លាចទៅហើយឬ?ជុៗៗ...បងកុំបារម្ភតទៅបងត្រូវកំដរខ្ញុំបែបនេះពេលដែលខ្ញុំចង់បាន»នាយក៏ឡើងទៅលើពូកហើយសង្រ្គត់ដៃចាន់ជាប់រួចថើបញក់ញីមិនឈប់។
«បងខ្លាចហើយអាស៎...អឹក...បងសុំអង្វរ»
នាយមិនខ្វល់ពីការយំស្រែកបងប្រុសមានតែសប្បាយស្រែកហូរសើចសប្បាយទៅវិញ។នេះឬជាការសងសឹករបស់នាយដែលចង់ធ្វើ?
..........
ព្រឹកឡើង
នាយតូចអង្គុយសម្លឹងមើលរាងកាយខ្លួនដែលត្រូវបានបាត់បង់ដោយស្នាដៃប្អូនប្រុសម្នាក់នេះ។គេសម្លឹងមើលហើយនឹកដល់រូបភាពយប់មិញដែលប្អូនធ្វើដាក់ខ្លួនដូចជាមិនមែនមនុស្សចឹង។គេចាប់បង្ខំមិនព្រមឈប់ទោះគេសន្លប់ក៏ដោយដឹងខ្លួនមកក៏នៅតែឃើញប្អូនខ្លួនបន្តមិនឈប់។
«យប់មិញសប្បាយទេ!»នាយភ្ញាក់តាំងពីពេលណាមិនដឹងក្រោកមកសម្លឹងមុខនាយតូច។
«ឯងចេញពីបន្ទប់បងបានហើយ»
«ហេតុអ្វីដេញប្ដីខ្លួនឯងបែបនេះ?»
«ឯងឆាប់ចេញទៅ!»
«ហឹស...»នាយស្រាប់តែមកសង្កត់លើរាងតូចតែម្ដងហើយសម្លឹងមុខយ៉ាងមាំ។
«ហឹក...ឯងធ្វើដាក់បងយ៉ាងមិចខ្លះកាលពីយប់មិញ»
«ធ្វើរឿងដែលគេចង់ធ្វើទូទៅរាងកាយបងស្អាតណាស់ដឹងទេទោះយ៉ាងណាក៏មិនជិនណាយដែល»នាយអោនទៅស្រង់ក្លិនខ្លួនចាន់ម្ដងទៀតហើយថើបថើរៗ។
«ចេញទៅ!បងត្រូវទៅធ្វើការ»
«មិនអីទេ!ដាក់ច្បាប់មួយថ្ងៃទៅ»
«ការងារបងជួយជីវិតមនុស្សបើបងមិនទៅឯងឲបងធ្វើស្អី»
«យប់នេះត្រៀមកម្លាំងទុកផងចឹង»និយាយរួចនាយក៏ដើរចេញទៅបាត់។
ចាន់គេឈឺចាប់ណាស់នឹងទង្វើបែបនេះរបស់រាងក្រាស់ប៉ុន្តែក៏មកពីគេទើបអ៊ីប៉ក្លាយជាមនុស្សបែបនេះ។វាអាចមកពីកម្មពារដែលជំពាក់គ្នាជាតិមុនត្រូវមកសងនៅជាតិនេះៗឯង។រាងតូចរៀបចំខ្លួនទៅធ្វើការជាធម្មតាធ្វើដូចជាគ្មានអ្វីកើតឡើង។ពេលមកដល់មន្ទីពេទ្យគេបំពេញការងារបានធម្មតា។ប៉ុន្តែពេលម៉ោងសម្រាកគេមិនបានទៅញ៉ាំអ្វីទេនៅអង្គុយក្នុងបន្ទប់ធម្មតា។អារម្មណ៍ដិតដាបរឿងកាលពីយប់មិញមិនទាន់បាត់ផងអីលូវជិតដល់ម៉ោងចេញពីធ្វើការទៀតតើឲគេគេចយ៉ាងមិច។នាយតូចមិនខ្វល់គេបានសុំបន្ថែមម៉ោងការងារព្រោះមិនចង់ជួបប្អូនប្រុសណាមួយយប់នេះគេនៅវះកាត់អ្នកជំងឺម្នាក់ទៀត។
ម៉ោង9យប់
នាយតូចកំពុងរៀបចំវះកាត់អ្នកជំងឺស្រាប់តែលេចមុខប្អូនចេញមក។នាយតូចព្យាយាមគេចចេញដើម្បីកុំឲមានរឿង។រីឯអ៊ីប៉គេមួយរយៈនេះត្រូវធ្វើការងារស៊ើបអង្កេតជាប៉ូលីសស៊ើបអង្កេត។ចាន់បានដើរចូលបន្ទប់វះកាត់ធ្វើការជាធម្មតា។បន្ទាប់ពីវះកាត់រួចចាន់ដើរចេញមកក៏ឃើញប្អូនប្រុសអង្គុយចាំខ្លួន។
«ឯងមិនទៅផ្ទះទេឬ?»
«ដល់ម៉ោងចេញឬនៅ?»
«បងប្ដូរខោអាវហើយចេញហើយ»
«ចឹងទៅប្ដូរឲលឿនទៅចឹងខ្ញុំចាំ»ទឹកមុខនាយនិយាយទាំងក្រៀមក្រំដូចជាមានរឿងអ្វីលាក់បាំងចឹង។
រាងតូចបានដើរចូលទៅប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ហើយក៏ប្រញ៉ាប់ចេញមក។ពេលចេញមកដល់រាងក្រាស់អូសដៃបងប្រុសមកយ៉ាងលឿនហើយក៏បើកឡើងចេញទៅ។
*ហាងអាហារ
សុខៗក៏នាំបងប្រុសគេមកទីនេះហើយហៅស្រានឹងឈុតសាច់អាំងមកថែមទៀត។
«ឯងមានរឿងអ្វី?និយាយប្រាប់បងមក»
«ញ៉ាំឲហើយសិនទៅ»
ចាន់មិនបានសួរដេញដោលក៏ធ្វើធម្មតាហើយញ៉ាំអាហារ។សុខៗនាយក៏ដួសសាច់មកដាក់ក្នុងចាន់បងប្រុសខ្លួន។កាយវិការបែបនេះមិនដែលមានទេតាំងពីធំដឹងក្ដីជាមួយគ្នាមកធ្វើឲនាយតូចញញឹមមិនដឹងខ្លួន។
«ឈប់ញញឹមហើយឆាប់ញ៉ាំទៅត្រូវទៅផ្ទះ»
«បងដឹងហើយ»ពួកគេទាំងពីរបន្តញ៉ាំរហូតដល់រួចរាល់បានត្រឡប់មកផ្ទះ។
នាយបើកឡានមកដល់ផ្ទះបានឃើញបងប្រុសគេងលក់នៅលើឡានរៀបនឹងដាស់ដែលតែចិត្តបែជាហាម។គេយកដៃអង្អែលមុខបងប្រុសថ្នមៗហើយអោនទៅថើប។
«តើឯងជាអ្វីទៅហេតុអ្វីចិត្តយើងដកចេញពីឯងមិនបានយើងមិនចង់ឲនរណាមកប៉ះឯងក្រៅពីយើងនោះទេ»នាយនិយាយរួចក៏ចុះពីឡានហើយបីបងប្រុសសម្ដៅទៅបន្ទប់សម្រាក។
គេដាក់លើពូកថ្នមៗហើយប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ឲបងប្រុសទៀតផងទាំងពីមុនមិនដែលសូម្បីប៉ះបន្តិច។នាយក៏ចង់ថែលថើបរាងតូចតែត្រូវផ្អាកទៅវិញហើយក្នុងចិត្តបែជាគេចចេញ។
«មិនបានដាច់ខាតយើងមិនត្រូវមានចិត្តឲឯងនោះទេ...»
