Jongensdingen

Guess who's back

Noah lag op zijn bed. Het was ondertussen al 8 uur 's avonds. Hij probeerde Sam te bellen, maar kreeg geen antwoord. Ook Hanne reageerde niet op zijn telefoontjes. Hij had al eerder geprobeerd om zijn gedachten te verzetten door wat te gaan boksen, maar zelfs een dubbele linkse directe, rechtse directe, linker hoek, rechtste directe stoot kon hem niet helpen. Zijn vader was uit eten met Celeste, een of ander zakendiner of zoiets. En Dante? Noah had geen idee waar die nu weer uithing. Maar een ding was zeker.. hij miste Sam. 

----------------

Het was donker buiten. Hanne en Louise stonden in de achtertuin van Sams huis. Ze stonden recht onder het slaapkamerraam van Sam en wachtten tot Sam eindelijk een teken van leven gaf. 

"Hoelang gaat dit nog duren? Ik heb het koud."

"Nog even geduld, Louise."

"Kunnen we niet gewoon een steentje tegen het raam gooien? Dan weet hij dat we hier op hem wachten.."

"We mogen niet te veel geluid maken, dus shh-"

Sam maakte het raam boven hun hoofden open en stak zijn hoofd erbuiten. Hij stak zijn duim in de lucht. Hanne bukte en pakte de ladder die Louise en Hanne eerder hadden meegesjouwd op. Ze zette de ladder tegen het raam aan. 

"Louise, help je even met het vasthouden van de ladder?"

"Ja ja."

Louise en Hanne hielden de ladder stevig vast en Sam kwam stilletjes naar beneden. Toen Sam met beide benen op de grond stond draaide Louise zich naar Sam toe. 

"We hadden toch om half 8 afgesproken. Waarom moest dat allemaal zolang duren?"

Sam greep naar zijn broekzak en haalde zijn gsm eruit. 

"Ik moest mijn gsm nog halen... je denkt toch niet dat ik hem alleenlaat hier?"

Louise lachte."Het zal wel weer niet."

"Oké dames, tijd om te gaan." Hanne pakte de ladder terug op en liep bij Louise en Sam vandaan. Sam en Louise liepen lachend achter haar aan. Hanne dumpte de ladder ergens in de grote tuin en de drie verlieten onopgemerkt het terrein. Sam zette zijn telefoon aan en zag alle gemiste oproepen en berichtjes binnenkomen. 

"Mijn god.."

Louise boog haar hoofd over Sams schouder en probeerde mee te kijken.

"Laat eens zien, laat zien!"

Sam schermde zijn telefoon van haar af. 

"Neen. Das.. privé."

"Hallo, wij hebben u net wel gered hé."

"Ey ey wees eens even rustig alle twee." Hanne kwam tussen beiden. 

"Even geen gekibbel nu, we gaan naar Sams caravan om zijn spulletjes op te halen."

De drie liepen in stilte verder richting de caravan. Louise kon zich niet meer inhouden en doorbrak de stilte. 

"Dusss hoe zit het nu met jou en Noah?"

Sam haalde zijn schouders op. "Er is niks tussen mij in Noah."

"Ah nee? Hoeveel gemiste telefoontjes heb je van Noah?"

"Weet ik veel."

Louise tikte Sam tegen zijn arm en wees op zijn gsm.

"Zal ik voor je kijken?"

"Uh nee."

Sam probeerde zijn gsm weg te stoppen, maar Louise was hem te snel af en griste de gsm uit zijn hand. 

"Heee"

"Heel eventjes maar oké?"

Sam probeerde zijn gsm terug te pakken, maar Louise ontweek hem behendig. Sam gaf op en liep gewoon door, achter Hanne aan die een stukje verderop liep. Louise keek glunderend in zijn gsm. Ze scrolde door zijn berichtjes heen en begon te gniffelen. Sam deed alsof hij niet geïnteresseerd was, maar probeerde toch stiekem te achterhalen wat er nou zo grappig was. 

"Aww zo schattig, ik ship jullie echt."

Sam reageerde niet. Hij was niet geïnteresseerd. Echt totaal niet. Nee. Niemand was zo niet-geïnteresseerd als hij. NIEMAND. Het kon hem NIKS schelen. Louise kon doen wat ze wou. Sam boeide het NIKS. Ondertussen scrolde Louise nog steeds rustig door Sams gsm.

"ZO cute dit."

"OKE GENOEG" Sam rende op Louise af en pakte zijn gsm terug. Hij keek vluchtig op het scherm.

"Wat is er dan zo sch-" 14 gemiste oproepen van Noah. Nog meer berichtjes waarin Noah vroeg waar Sam was. Noah gaf dus echt om Sam.. Maar Louise dan? Hij was toch verliefd op Louise? Of tenminste dat is wat Dante zei. Sam wist niet meer wie of wat hij moest geloven. Louise keek glunderend toe hoe Sam zijn berichtjes aan het lezen was. Sam stopte zijn gsm weer weg en deed alsof er niks gebeurd was. Hij besloot het toch maar te vragen.

"Zijn jij en Noah niet.."

"Ik en Noah? Puh."

"Puh?"

"Ja, Sam, luister eens." Ze pakte Sam bij zijn arm en stopte met lopen. 

"Ja. Ik vind Noah ook leuk. Maar.. ik zie ook wat er tussen jullie speelt. En het laatste wat ik wil is onze Romeo en Romeo in de weg staan." Louise lachte naar Sam. 

"Maar wat nou als hij.."

"Op welk gender Noah ook valt, Noah zal het je zelf wel vertellen als hij daar klaar voor is. Je moet niet zomaar dingen aannemen van gasten zoals Dante."

Hanne had door dat Louise en Sam ver achter haar stonden te kletsen, dus draaide ze zich om en kwam ze op hen twee afgelopen. 

"Meisjes, jullie kunnen dit gesprek ook op een ander tijdstip voeren?"

"Ja mama, we komen al." Sam begon te gniffelen en ze liepen weer gezamenlijk verder. Ze kwamen aan bij de caravan. Hanne en Louise buiten staan en Sam liep snel naar binnen, greep zijn laptop en wat kleding uit zijn kast, en kwam weer naar buiten. 

"Is dat genoeg?"

Sam knikte. Hanne haalde haar wenkbrauwen op. 

"Oké dan. Dan gaan we nu weer terug naar huis. Kom je mee, Sam?"

Sam knikte. Louise nam afscheid van de twee en ging naar huis. Sam had met Hanne afgesproken dat hij bij Hanne zou slapen, totdat de kust weer veilig was. Alles was beter dan slapen bij zijn ouders.