«នេះឯងហ៊ានគេចផងឬ? ពួកឯងចាប់វាទៅ!!»
«នេះពួកនាងចង់ធ្វើស្អីមិត្តយើង!!!?»
ពេលនោះក៏មានសម្លេងមួយមកបង្អាក់សកម្មភាពទាំងអស់របស់ពួកគេទាំងនោះ មិនឲ្យចូលទៅប៉ះពាល់ស៊ុននូបានទាន់ពេលវេលា។
«អឺ....គឺ គឺគ្មានអីនោះទេ ពួកខ្ញុំគ្រាន់តែមកសួរនាំគេតិចតួចប៉ុណ្ណោះ តោះពួកឯងទៅវិញ»គ្រាន់តែឮសម្លេងនិងឃើញមុខម្ចាស់សម្លេងហើយនាងក៏រហ័សដកខ្លួនបបួលគ្នីគ្នាចេញទៅ
«ឆឺស! ឆ្កែចាំតែលបខាំពីក្រោយខ្នង»
«ស៊ុននូ តើឯងមិនអីទេឬ?»ក៏ងាកមកសួរមិត្ត
«យើងមិនអីនោះទេ អរគុណពួកឯងហើយណា»ស៊ុននូ
«ហេតុអីក៏ឯងនៅឈរទីនេះ? មិនទៅធ្វើការទេឬ?»
«យើងក៏រៀបនឹងទៅហើយ តែក៏ជួបពួកគេ»ស៊ុននូ
«ហ៊ឹម~ បើអញ្ចឹងចាំយើងជូនឯងទៅកន្លែងធ្វើការទៅចុះណា»
«មិនអីទេណា យើងមិនចង់រំខានពួកឯងច្រើនឡើយ»ស៊ុននូ
«នេះរំខានអីទៅ? ឯងជាមិត្តរបស់យើងសោះ មែនទេជុងវ៉ុន?»
«មែនហើយៗហេរីននិយាយត្រូវ តើរំខានអីទៅ?ក្រែងពួកយើងជាមិត្តនឹងគ្នាមិនអញ្ចឹងឬ?»ជុងវ៉ុន
«ម៉ោ! យើងជូនឯងទៅ»ហេរីន
នាងក៏រុញស៊ុននូចូលឡានរបស់នាងដែលចតនៅពីមុខពួកគេ ហើយក៏មានអ្នកចាំបើកឡានឲ្យនៅក្នុងនោះផងដែរ ឯជុងវ៉ុនក៏ចូលឡានតាមក្រោយ។
ហេរីនក៏បានឲ្យអ្នកបើកឡានជូនស៊ុននូមកដល់ពីមុខអាហារដ្ឋានមួយកន្លែង ដែលជាកន្លែងធ្វើការរបស់រាងតូច ដោយទីតាំងនោះក៏មិនស៊ូវជាឆ្ងាយពីសាលារៀនប៉ុន្មានដែរ។
«យើងអរគុណពួកឯងម្ដងទៀតណាដែលបានជូនយើងមក»ស៊ុននូ
«ឯងតែងតែអរគុណពួកយើងរហូត ធ្វើមើលតែអ្នកដទៃមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នាទៅហើយឯងនេះ ពួកយើងសុទ្ធតែជាអ្នកស្គាល់គ្នាតាំងតែពីក្មេងៗសោះ»ជុងវ៉ុន
«យ៉ាងណាក៏ពួកឯងជួយយើងច្រើនមកហើយដែរ យើងពិតជាក្រែងចិត្តខ្លាំងណាស់»ស៊ុននូ
YOU ARE READING
•|𝗠𝘆 𝗳𝗼𝘅𝗶𝗲 𝗢𝗺𝗲𝗴𝗮|• |[𝗛𝗲𝗲𝗦𝘂𝗻]| //𝗞𝗵𝗺𝗲𝗿//
Fanfictionហ៊ីស៊ឹង អាម៉ាន់ដាសាគិ // គីម ស៊ុននូ និស្ស័យពិតជាមានមែន បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានស្គាល់គេមកជីវិតរបស់ខ្ញុំក៏ត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរសឹងតែ360°។ កែវភ្នែករបស់គេធ្វើឲ្យបេះដូងដែករបស់ខ្ញុំត្រូវរង្គោះរង្គើរភ្លាមៗ ឲ្យតែពេលបានឃើញកែវភ្នែកមួយគូរបស់គេនោះហើយ។ "បងនឹងការពារអូ...
ភាគទី១ : វាសនាខុសគ្នា!
Start from the beginning
![•|𝗠𝘆 𝗳𝗼𝘅𝗶𝗲 𝗢𝗺𝗲𝗴𝗮|• |[𝗛𝗲𝗲𝗦𝘂𝗻]| //𝗞𝗵𝗺𝗲𝗿//](https://img.wattpad.com/cover/353087767-64-k942017.jpg)