Chocolate •Hyunin• ⚜️

24• "En güzelinden"

Oy ve yorum🍫
•••

"Yaşamın anlamı ben olayım benim için yaşa benim iç-" Seungmin anlattığım ağlamaklı sahnenin içine ederken göz devirdim.

Tamam aptalca olduğunu biliyorum ama işe yaramıştı tamam mı? Hyunjin sakinleşmiş ve kollarımın arasından uyumaya devam etmişti. Üstelik bir daha uyanmamıştı da. Yani gülünecek bir şey yoktu bunda. Ona gayet yardımcı olmuştum. Hem hatırlamıyor. Yani rezil olunacak bir durumda yoktu. Agh keşke anlatmasaydım. Zalimin oğlu gavura güler gibi gülüyor. Yahu benim arkadaşlarım değiller mi niye bu kadar gülüyorlar yağ!?

"Üzgünüm jeong ama cidden beklemiyordum." Felix gülmekten gelen gözyaşını elinin tersiyle ustaca sildi. Göz kalemi kullandığı için dikkat ediyordu sanırım. Anlaşılan hyungla bir yerlere gideceklerdi. A. Sahi. Okula gelir gelmez krizi anlatmıştım ama sevgili olduğumuzdan bahsetmemiştim onlara.

Hm.

Şerefsizlik değil mi? Ben artık şerefsiz bir ayıcığım.

Kollarımı önüme bağladım ve anladım anlamında kafamı salladım. Hala sözlerimi tekrar ediyorlardı tiyatro gibi. Devam edin siz. Siz devam edin. Bakalım başkasından öğrenince ne yapacaksınız? Gerçi başka kimden ögrenebilirlerdi ki? Hyunjin belki Chan hyunga anlatırdı o kadar.

İsmini aklımdan geçirdiğim için mi ne sınıf kapısının önünde Hyunjin'i gördüm. Öyle duruyor bana bakıyor diğerlerine bakıyor sonra geri gidiyordu. Gözlerimi kıprıştırdım. Sabah ona bir şey belli etmemek için çabalasam da anlamıştı. Beni rahatsız ettiğini söyleyip önümde eğilip özür bile dilemişti defalarca. Benim tek yaptığım işe ona sarılıp öpmekti. Çok merak etsemde sormamıştım. Beni benden iyi tanıyan o, deli gibi merak ettiğimi ama onun sınırını aşmamak için sustuğumu biliyordu. Hm. Acaba bu yüzden mi şimdi çekiniyor? Olabilir. Teneffüste yanıma çekip ona durumu detaylandırmalıydım. ah. İşte sınıfa girdi sonunda. Gülümsedim. Yanımdan geçerken çaktırmadan elini tutsam olur muydu? Hani bana göre bir sorun yoktu açıklamamızda ama minhyuk olsun onun sınırları olsun istemiyorsa böyle devam edebilir-

Alnımda hissettiğim dudaklarla düşüncelerimde hareketlerimde durdu. Önümde birleştirdiğim kollarımda yavaşça yere düşmüştü. Refleks gibiydi gözlerimi kapamak öyle ki ancak o geri çekilince açılmıştı. Hemen gitmedi yanımdan. Derin bir nefes alıp ayakta, karşımda durup belki de hayatının en büyük cesaret örneğini gösteren sevgilime baktım.

Parmaklarının yanağımda olduğunu bile sonra hissetmiştim. Yutkundum. Bu... Sınırlarını benim için genişlettiğini gösteriyordu. Benim için o arkada oturan hayalet çocuk olmaktan vazgeçtiğini...

Kocaman gülümsedim ve elini tutum. "Günaydın sevgilim. Hocayla konuşman nasıl geçti?"

Yanımda ve önümde oturan arkadaşlarımın hatta tüm sınıfın ağzının açıldığını hissetmiştim. Tanrım kendimi aşırı mutlu hissediyorum. Öyle ki kanatlarım çıkacak uçaçağım sanki. Hyunjin'in elini tutan elimi oynattım. Ben sevgilim diyince bir tık kızarmıştı sanki. Gerçi buraya gelirken de kızarmıştı. Yiaa sınıfın önünde kendini gazlayıp gelmişti demek. Yicem.

"Günaydın-" durdu. Cidden durdu. Gözlerimi kıprıştırdım. Pfft. Error vermişti. Demesine gerek yoktu kii. Sadece kimse laf etmesin diye belli etmek için kullanmıştım o kelime- "G-güzelim. Imm iyiydi. Yani sınav tarihlerini de öğrendim."

one minute

"Oha sınav tarihleri mi belli olmuş enişte?"

Nenenennenenenennenenenenneneneneneneeeee???? Hyunjin. Dur. Hayır sakin ol. Gülme. Deli gibi duruyorum şu an eminim. Hayır dur. Derin nefes. Bir iki. Ne dedi o? Sakin olalım. Yok bişi. Evet seviliyiz normal. Sevili değil sevgili o. Ondanız işte evet. AAAAAA SAKIN O SORUYU SORMA CRİNGELİĞE YER YOK!