İ𝕟𝕔𝕖 𝔼𝕧𝕣𝕖𝕟𝕚𝕟 İç𝕚𝕟𝕕𝕖 [ 𝐒𝐥𝐞𝐧𝐝𝐞𝐫𝐯𝐞𝐫𝐬𝐞 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐚𝐜𝐭 ]

• 3 •

🎧🎵 ~ Right here ~ [ Ashes Remain ]

Karga sesleri kulaklarımın içinde yankılanırken uykumdan uyandım, açıkçası pek şikayetçi olduğumu söyleyemem. Kargaları seviyordum belkide çocuklumdan beri beni kendine çeken bir hayvandı.

Ortaokul zamanlarında eski evimde balkonuma birkaç günde bir uğrayan bir karga vardı. Onu beslerdim ama benden herzaman uzak dururdu, yemeğini alır bana "teşşekür ederim" şeklinde bakar ( yani bana göre o bakış onu söylerdi)
Ve giderdi. Arkasından iç çekerek bakar ve onu seveceğim günü beklerdim.

Saat 12.00 annemler çoktan uyanmış olmalıydı, belkide evden çıkmışlardı bile. Acaba dün gördüğüm videoları onlara gösterseydim ne düşünürlerdi?
Büyük ihtimalle sadece saçma bir kanal olduğunu düşünüceklerdi.. sanırım hala ne olduğunu anlamak bana kalmışdı

...

Üstümü değiştirdim, odama şimdiden alışmanın verdiği bir rahatlık vardı üzerimde. Beyaz bol sade t-shirt altınada siyah bol paçalı pantolonumdan giydim.
Kahverengi hırkamıda elime alarak odadan çıktım.

Aşağıdan herhangi ayak seslerini işitmeye çalışarak yürüdüm mutfağa doğru. Mutfak boşdu, evet annemler gitmişti.

Masanın üzerindeki kağıt dikkatimi hemen çekmeyi başardı, elime aldım.

"Tatlım annen ile birkaç işimiz var, geldiğimiz zaman kütüphaneye gideriz. Annen buzdolabına yiyecek bıraktı. Kendi başına çıkma dışarı.

- baban

İç çekerek kağıdı bıraktım. Tabi etrafı iyi tanımadım için tek başıma kütüphane'nin yerini bulmak zor olucakdı. Buzdolabından annemin bıraktığı sandviç'i aldım ve masaya oturdum. Telefondan tekrardan dün geceki adamın kanalına baktım, eski videolara baktım. Yeni video şuan yoktu,
Acaba ne zaman aticaktı, merak etmeye başlıyordum. Kuzeninin ani ölümü ve değişik yaşadığı şeyler beni çekmişti.
Eski videolara bakarken telefon kasmaya başlaması ile ağızımdaki sandviç'i çiğnemeyi bıraktım. Kaşlarımı çattı ve telefonu kapatıp yeniden açtım, telefonun açılmasını beklerken yemeğe devam ettim.
Birdenbire telefonun kafayi yemesini fazla düşünmemeye çalıştım.

...

Telefonum açılmadı, hava kararmış annem ve babam hala Eve dönmemişdi.
Bütün günü televizyondaki saatlik klasik korku programlarını izleyerek geçirdim, esnedim ekrana bakmanın yorgunluğu ile hafifçe oturdum yerden doğruldum.
Telefon açılmadı içinde annemleri arayamıyordum. Ayağı kalktım ve camdan bakındım, dışarıya bakınırken evimizin önüne hafifçe başka bir araç yaklaştı, biraz dejavu içinde bakarken bu aracın dünkü araç olduğunu anladım.
Kesinlikle oydu, tabi içeridekileri göremiyordum. Arabanın yanına biri yaklaştı, şapka takmış ve omzundan aşağı olan büyük çantalı bir adam.
Elinde kamerası vardı ve arabaya binmeden önce ilerideki direği çekiyordu, birkaç saniye oraya doğru bakıyordu. Kulağımın değişik birşekilde şiddetli çınlaması ile biraz geriye çekildim.

"Bune şimdi..." *Kaşlarımı çattım ve kulağımın acısı ile camdan bakmaya devam ettim. Adam arabaya tamamen yaklaşınca gözlerim büyüdü.
Çünkü bu oydu, noah.

Noah Maxwell, videolarını izledim kişi.
Biraz şok olmuştum, bu tür tesadüfler sadece saçma yaz dizilerinde oluyor sanıyordum,Araba ters yöne doğru gitti ve uzaklaştı. Arkalarından gözden kaybolana kadar baktım. Perdeyi çektim ve iç çekerek oturdum, adam burdaydı ama onun Florida'da yaşadığını biliyordum, burda ne yapıyordu? Belkide bahsettiği kişiler ile buluşmak için buraya gelmişti. Arkama yaslandım ve esnedim, keşke binmeden önce ona sorular sormak için gitseydim. Bu düşünce beni biraz yiyip bitirdiği sırada telefonum titredi,durdum. "Ne ara açıldı..." ic çektim ve elime alıp baktım.
Annem arıyordu, telefonu açtım.

"Tatlım, iyi misin?"

"Evet, evet anne. İyiyim merak etme, otuyorum sadece"

"Babanla biz şimdi geliyoruz, iş yeri için gitmiştik Bukadar uzun süreceğini bende tahmin etmedim." Annem biraz iç çekti.

" Akşam yemeği yemediysen istediğin birşey var mı? Burda birkaç yer var alabili-" annem konuşmaya devam ederken, hafif bir sarsıntı ve çarpma sesi geldi.

Kaşlarımı çattım.
"Anne??!"

"Sakin, tamam birşey yok. Başka bir araç ile hafifçe çarptık Sadece." Tahminen babamın araban indiği kapı açılma sesi.

"İyi misiniz?"

"Evet, evet merak etme. Küçük bir çarpma oldu sadece..." tekrardan kapı açılma sesi geldi büyük ihtimalle babam.

"Tatlım biz birkaç dakikaya geliriz, zaten ilerideyiz hemen" Annem telefonu kapattı, iç çektim ve anahtarı alarak evden çıktım. Biraz yürüdükden sonra yolun kenarında duran arabamız ve onun önünde ve annemin ufak çarpışmadan bahsettiği arabayı gördüm.
Durdum ve donuk şekilde baktım, noah'nın bindiği araç, "Şans mı başka birşey mi"  dedim kendi kendime ve yaklaştım. Babam gözlüklü ve biraz iri olan adamla sakin şekilde konuşuyordu, gözlüklü adam özür dilerken babam sakince cevaplar veriyordu.

"Vinny dostum, bin artık. Sorun etmediğini söyledi adam" onun yanındaki kıvırcık saçlı ve zayıf olan adam konuştu.

Arabanın içine baktım, Noah en önde oturuyordu. Arkasında ise saçı hafifçe önüne gelen başka bi adam, ona baktığım zaman onunda benim üzerime uğursuz bakışlarını diktiğini hissetim, belkide aynı yaştaydım hemen hemen.
Gözlerimi kaçırdım, ne kadar doğru bir an bilmiyorum ama noah ile konuşmak istedim. "Bu belkide kötü bir fikir?"
Dedim mırıldanarak. Vinny ve diğer arkadaşı tekrardan arabaya bindi, babama el salladılar. Annemler yavaşça inik tekerlek ile gittiler, beni farketmemişlerdi. İç çektim ve ne olursa olsun diyerek kendime çıkıştım.

"Ah, H-Hey.." yaklaşmak istedim ama çoktan araba ileri sürmeye başlamıştı.
iç çektim, arkalarından bakarken o çocuğun hala bana baktığını farkettim.
Ama bakışları gerçekten soğuk ve uğursuzluk vardı, hatta hafif mor?

Saçımı kaşıdım ve eve doğru koşmaya başladım, annemler garaja doğru çoktan giriyorlardı. Annem kapı önünde iken bana bakıp tek kaşını kaldırdı, kapıyı açtı.

"Sen neden çıktın kızım?"

Hafif nefes nefese annemle eve girdim
"Sizi kontrol etmek istemiştim.."

Annem başımı okşadı.
"Bizi Arıcan diye kaybolabilirdin, dikkatli olman gerek."

"Evet, biliyorum.."

Annem hafifçe gülümsedi, ve banyoya girdi. Babam garaj tarafından çıkıp eve girdi, ellerini ıslak mendil ile silerken iç çekerek kapıyı kapattı.

"Neyseki araba çok birşey olmadı, tanrım insanlar düz yolda süremiyor bile"

Babam mutfak masasına otururken elindeki ıslak mendili çöpe attı, ona yaklaştım ve kollarımı caprazladım
"Tam olarak nasıl oldu'ki kaza?"

"Karşıdaki araba birden sağa sola kırarak ilerledi, bende o an çok bi dikkat edemedim." Babam esnedi ve konuşmaya devam etti.

"Bizim arabanın radyo ve ışıkları kendi kendine bir açılıp kapandı, sanırım çarpma yüzünden oldu, bi kontrol ettircem.."

Babam kalktı ve odaya gitti, arkasından durup daldım.
Odaya girmeden arkasından "Yarin kütüphaneye gidiyoruz, değil mi?"

"Evet, gideriz" boğuk sesiyle cevapladı.

...