"အဲ့တာဆို အစ္ကို႔တို႔ အခန္းထဲ ေျပာင္းရေအာင္။ ဒီေန႔တစ္ရက္ပါပဲ။ ကိုရိပ္ အရမ္း အိပ္ခ်င္ေနလို႔။"
လႈိင္းသည္ ေမ၏ သေဘာတူညီခ်က္ကို ယူၿပီးမွ နံရံကို မွီကာ ေထာက္ထားသည့္ လက္ေပၚ ေမးတင္ၿပီး ငိုက္ေနသည့္ မာန႔္ကို ႏႈိးယူရသည္ ... ဒါလား မအိပ္ခ်င္သည့္သူက။ အိပ္တစ္ဝက္ ႏိုးတစ္ဝက္ျဖင့္ အသာအယာ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးမို႔မို႔မ်ားေအာက္၌ ခ်ိဳင့္ဝင္ခ်င္ေနသည့္ မ်က္ကြင္းညိဳညိဳတို႔၏ အရင္းခံသည္ သူ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ မာန္လည္း ေမ စာေမးပြဲ မၿပီးမခ်င္း လႈိင္းတို႔စာသင္သည္ကို ဘယ္လိုလုပ္ အနားထိုင္ေစာင့္ေနခ်င္မည္နည္း။ အန္းမား၏ အမိန႔္စကားေၾကာင့္သာ မာန႔္မွာ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး အနားလာထိုင္ေနရသည္ ျဖစ္ရာ ယခုမူ သူျမတ္ႏိုးရသူက တကယ့္ကို ပန္ဒါေလး ျဖစ္ေနေလၿပီ။
"ကိုရိပ္ ..ကိုရိပ္ ထ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခန္းျပန္ရေအာင္။"
"အင္"
လက္ေမာင္းကို အသာ ကိုင္ကာ ခပ္ဖြဖြ လႈပ္ႏႈိးကာမွ အင္း အဲျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ား ဖြင့္လာကာ အိပ္မႈန္စုံမႊား မ်က္နက္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ရင္း အိပ္ခ်င္မူးတူး ေလသံျဖင့္ ေမးစမ္းလာသည္။
"မင္းတို႔ စာက်က္တာ ၿပီးသြားၿပီလား။"
မ်က္လုံးမ်ားကို ေဖြးဥေနသည့္ လက္ဖမိုးျဖဴျဖဴမ်ားျဖင့္ ပြတ္ရင္း ေမးလာပုံကိုက အၾကည့္မလႊဲခ်င္စရာ။ ဘာလို႔မ်ား ေယာက်ၤားေလး တစ္ေယာက္က အသက္ႀကီးလာေလ မတို႔ရက္ မထိရက္ေလာက္ေအာင္ ေခ်ာလာေလ ျဖစ္ရသနည္း။ ဦးေသာ္က၏ သား ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ ဇြဲမာန္ဟိန္းပင္ မာန႔္ေလာက္ မေခ်ာသလိုပဲ။ ဓာတ္ပုံဆရာ လုပ္ေနရင္းမွ အႏုပညာလမ္းေၾကာင္းထဲ ကူးကာ ဒါ႐ိုက္တာ လုပ္ရန္ ဆည္းပူးေနသည့္ ဟိန္းသည္ ႀကိမ္ဖန္မနည္းေအာင္ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား လုပ္ရန္ ကမ္းလွမ္းခံရသည့္တိုင္ေအာင္ လႈိင္းအတြက္မူ မာန္က ပို၍ ၿပီးျပည့္စုံေနသလိုပါပဲ။
"မၿပီးေသးဘူး ကိုရိပ္။ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ ကိုရိပ္ရဲ႕အခန္းထဲမွာပဲ ဆက္က်က္လိုက္မယ္။ ကိုရိပ္ အိပ္ခ်င္ေနၿပီမလား ..အခန္းျပန္အိပ္ ကိုရိပ္။ လာ ထ ..ကြၽန္ေတာ္စာအုပ္ေတြ သယ္ခဲ့လိုက္မယ္။"
YOU ARE READING
လမင်းခြေသံ { Completed }
Teen Fictionချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာ အမုန်း ရှိနေနိုင်သေးပေမဲ့ ... မြတ်နိုးတယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာတော့ တစ်ဘဝလုံး သိမ်းဆည်းထားနိုင်မဲ့ မေတ္တာ အနတ္တတွေပဲ ကျန်တော့တယ်။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ အလြန္မွာ အမုန္း ရွိေနႏိုင္ေသးေပမဲ့ ... ျမတ္ႏိုးတယ္ ဆိုတဲ့ စကား...
အပိုင်း {၄၃} (ZAWGYI)
Start from the beginning
