KRAL'IN EMRİ (TAMAMLANDI)

13.BÖLÜM FİNAL

BİR HİKAYENİN DAHA SONUNA GELDİK CANLARIM :) BENİ YALNIZ BIRAKMADIĞINIZ İÇİN HEPİNİZE ÇOK AMA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM :) İYİ Kİ VARSINIZ. BU BÖLÜM FİNAL AMA AKŞAMA EPİLOG GELECEK. HEPİNİZE İYİ OKUMALAR DİLİYORUM. LÜTFEN SİZDE O GÜZEL KELİMELERİNİZİ KISA DA OLSA BENDEN EKSİK ETMEYİN İYİ OKUMALAR SEVİLİYORSUNUZ...ALEX

   Alex salonda yemek masasında otururken karısının gelişini izliyordu. İrenenin suratı asık gözleri sinirden çakmak çakmaktı. Masaya gelene kadar yüzüne bile bakmamış oturduğunda kayıtsız bir bakış atıp yemeğine başlamıştı. Alex gülümsemesini şarap bardağının arkasına sakladı. Bir süre oturarak yemek yiyen karısını seyrettikten sonra yüzüne şefkatli bir gülümsemeyle bakıp

   " Ata binmek ister misin?" diye sordu.

    İrene şaşkınca kocasına döndü yüzünde ki gülümseme yüreğini yerinden oynatmaya yetmişti. Alex tıpkı ona ilk gün dere kenarında ağlarken baktığı gibi bakıyordu. Onu affetmeye mi başlamıştı yoksa? .İrenenin yüreğinde umut filizleri yeşerirken gözlerinde ki bütün sinir uçmuş yerini sevinçli bir parlaklığa bırakmıştı. Yine de ihtiyatlı olmak adına kocasına sorma gereği duymuştu.

   " İsterim... Sen mi götüreceksin?"

   " Ben götüreceğim... Bugün pek işim yok. İstersen sonra göle de gidebiliriz hava çok güzel."

   İrene yüzünde ki kocaman gülümsemeyle heyecanla atılarak " Evet isterim... Çok isterim."

  " Güzel yemeğin bitince hazırlan seni burada bekleyeceğim."

  " Tamam."

    İrene heyecanla lokmalarını birbiri ardına sıralayıp yemeğin bir an önce bitirmeye çalışıyordu. Sevinçle yerinde duramazken bir yanı da kocasının vazgeçmesinden korkuyordu. Onu fazla bekletmemeliydi hemen yemeği bitirip hızlıca odasına çıktı.

   Alex İrenenin yüzünde ki sevinci görmüştü yerinden kalkarak ahırlara doğru yöneldi seyis e atları hazırlamasını söyledikten sonra bir süre karısı ve kendi atını kontrol etti iyi durumdaydılar sorunsuz bir yolculuk olacaktı. Ahırdan uzaklaşıp büyük salonun kapısına geldi. İrene büyük salonda kocasını ararken yüzünde ki hayal kırıklığı o kadar barizdi ki onu daha fazla üzmeye gönlü el vermemişti Alexin. Arkasından yaklaşarak yumuşacık sesiyle

   " Hazır mısın küçüğüm?"

     İrene hızlıca arkasını dönüp Alexe baktı onu bekletmemek için hemen koşup şalına sarınarak aşağıya inmiş ama kocasını bulamamıştı. Onun vazgeçtiğini düşünerek üzülmeye başlamıştı ki kocasının sesini duymuştu. Yüzünde kocaman bir gülümseme oluşup etrafa ışık saçarken