SERENDİPÇE

19-GÖKMEN 🏍

Beni özlediğinizi biliyorum, o yüzden acele ettim ve geldimm.

Nasılsınız can parelerim?

Kötü deme hakkınız yok bu arada kjskjkjd

İyisiniz. İyi olmak zorundasınız.

Çünkü hayatınızda Serendipçe gibi bir kurgu var. Sizi mutlu etmek için yazdığım onca bölümden sonra kötüyüm derseniz çok kızarım.

İyisiniz. 😘

Yorum yapmayanlar ve yıldıza basmayanlar ARABACIDIR!

Üstümden öyle bir yük kalkmıştı ki, anlatamam.

Belki biraz fevri davranmıştım ama bu neyi değiştirirdi ki artık? 

Söylemiştim işte. Damadınım demiştim.

Bu biraz abartı bir lakaptı, benim için değil, ama Aysuna için olabilirdi. Sadece erkek arkadaşıydım, ne olacağımız belli değildi, bu yüzden de babasına kızının ilk, tek ve son birlikte olduğu, olacağı erkeğim demek biraz iddialı gibiydi.

Eve nasıl geldiğimi hatırlamıyordum. Duman'ın mırıltıları beni kendime getirmişti, kapıdan girdiğimde ayaklarımın dibindeydi yine. Eğilip kucağıma aldım, yüzüme sırnaştı. Gülümsedim. "Özledin değil mi beni? Ah sen bensiz ne yaparsın." Miyavlayınca gülüp başımı salladım. "Haklısın. Ben sensiz ne yaparım?"

Beraber içeri girdik, koltuğa kendimi attım, uzandım. Duman da hemen karnımın üstüne top olup yattı, böyle uzandığım zamanlar da hep karnımı tercih ederdi, sıcaklığı hoşuna gidiyordu belki de.

Tüyleri vardı, ev sıcaktı, Mayıs ayındaydık ve o hala sıcaklık arıyordu.

Bir elimi başımın altına koydum, tavana bakarken diğer elim Duman'a gitti ve başını sevmeye başladı. Biraz sessizce durup düşününce kafayı yiyecektim, olduğum yerde gülmeye başlarken heyecandan tepindim; Duman korkup üstümden yere atladı.

"İnanamıyorum inanamıyorum..." Başımın altındaki yastığı alıp yüzüme bastırdım. "Bunu yaptığıma inanamıyorum. Yaptım ama." Yastığı çekip beyaz tavanıma baktım tekrar, dudaklarım kıvrıldı. Tepinirken ayaklarımı koltuğa vurdum. "Yaptım yaptım." Güldüm. "Deliyim ya." Yastığı başımın altına koyup öyle gülmeye devam ettim. "Aysuna beni gebertecek." Duman tekrar üstüme çıktı ve gülüşümle sarsılan göbeğimin üstüne konumlandı.

Çalan telefonumla dikkatim dağıldı, Yaşar arıyordu. "Geç saatte, hayırdır?"

"Yeni çaylaklar gelmiş, Burhan sana söylememi istedi."

"Sana da iyi akşamlar ve merhaba."

Güldü.

Sonra olayı fark ettim, yüzüm düştü. "Ben mi ilgilenecekmişim?"

"Evet."

"Off."

"Tamam mı, görüşürüz."

"Yaşar-" Peşine seslendim ama suratıma kapattı. "Hep beni buluyor bu sıkıcı işler." Telefonu yanıma fırlattım.

Uzun zaman öyle durdum, söylediklerim aklımdan geçti, Hamit abinin tepkisi, -ki Burhan ona 'amca' derken benim abi demem çok sinirime gidiyordu, damat olan bendim- Kübra teyzenin bana kız ayarlamaya çalışması. Gerçekten komikti.

Duman'ı tutup ayağa kalktım, onu yatak odamda bırakıp duşa girdiğimde rahatladım, günün yorgunluğu ve üstümde oluşturduğu tuhaf katları su alıp götürdü. Duştan çıktığımda da karnım guruldadı, mutfağa gittim, aslında oyalanıyordum. Aysuna'nın belki babası ya da annesiyle konuşması gerekir diye, ya da Buket'le kız kıza konuşup bana söverler ya da gülüşüp dururlar diye.