Küçük Dokunuş | GAY

Güven

Uzzzuuun bir zaman olmuş buralara gelmeyeli çok özlemişim burayı. Kısa bir bölüm fakat vaktim çok azdı canlarım, şimdiden yazım hataları varsa çok üzgünüm. Umarım yakın bir zamanda düzenli olarak bölüm yayınlamaya başlayacağım.

Sizi çooook seviyorum, iyi okumalar💗

Büyük malikaneye girdiğimizde gördüğüm yüzlerle yarım ağız sırıtmaya başladım.

Yaklaşık birkaç ay önce hepsiyle çatışmada karşı karşıya gelirken şimdi onlarla aynı evde çalışacak olmak çok garipti.

Asille birlikte odaya çıktığımız zaman odaya girmeden önce durdu. Arkasına dönüp bana bakarken baştan aşağıya süzmüşmüştü. "Avukatıma belgelerimi ulaştırdıktan sonra resmi olarak antlaşma yapacağız o zamana kadar bu evde dolanma."

Arkasını dönüp odasına girerken şok olmuş bir vaziyette kapıyla bakıştım. "Piç." Çıktığım merdivenlerden inerken birden adımın seslenilmesiyle durdum. Küçük merdivenlerden adete hunharca koşarken arkasında bir ton adam onu tutmaya çalışıyordu.

"Dur oğlum düşeceksin!" Diye seslenmemle yavaş yavaş inmeye başladı. Yanıma geldiğinde "nereye gidiyorsun?" Diye sormuştu. Bir yandan gözlerini kocaman açmış masum masum bana bakıyordu bir yandan da elindeki ayısını tutuyordu. Gülümseyip "evime gidiyorum minik." Dediğimde gözleri korkuyla büyüdü "ama neden ki?" Diye sorarken bile sesi titremiş  Gözleri dolmaya başlamıştı.

merdivenlerde onu kucağıma alıp merdivenlerden dikkatlice inmeye başladım. "Çünkü önce halletmem gereken işler var güzel oğlan. Ama işlerim bittikten sonra buraya tekrar geleceğim." Başını boynuma koyup gülümseyerek bana "tamam, Ufukçum." Demişti.

Normalde çocukları sevmezdim fakat bu çocukta ayrı bir enerji vardı.

Eğilip onu yere bırakırken Miraç diğer adamların yanına döndü. Evdeki diğer adamlar bana evden çıkarken nefretle bakıyordu. Açıkçası pek de umrumda değildi. Ben de onlardan nefret ediyordum.

Asil'in Anlatımıyla

Sigarasını içmeye devam ederken evden çıkan oğlanı izliyordu. "Onu işe alma konusunda emin misin Asil?" En yakın arkadaşının sesiyle camdan uzaklaşarak koltuğuna oturdu Asil. "Neden?" Dediğinde Burak "Asil sen farkında mısın Miraç özel bir çocuk onu herkese nasıl emanet edebiliriz ki?"

Başını geriye yaslarken gözlerini duvara dikti. "İnan bana, sırf oğlumu korumak için Sina'ya silah çektiyse oğlumu da çok güzel korur."

Burak"bir de Sina'nın çalışanı aferin Asil." Dediğinde Asil "hem de sağ kolu." Demişti. Burak duyduğu şeyle kısa süreli bir şok yaşarken ağzını tam küfür etmek için açmıştı ki kapı çaldı. Kapının çalış şeklinden bile gelen kişinin Miraç olduğu belli olduğu için Burak hemen "gel küçük oğlanım!" Demişti.

İçeri giren küçük bedenle gülümseyip"hoşgeldin Miraç bey." Demişti.

Miraç kısa bir an Burak'a bakıp teşekkür ederken tedirgin adımlarla ortaya gelmişti. Şuan odak noktası Asildi. "Ufuk'u işe alacak mısın?" Asil Miraçtan gelen soruyla içten içe şasırsa da belli etmedi. "Neden soruyorsun?" Dediğinde küçük çocuk önce ayakkabılarına baktı daha sonra babasına baktı.

"Ona güveniyorum çünkü." Burak ağzı açık bir biçimde miraca bakakalırken miracın güzel yanakları kızarmış odadan hızlıca çıkmıştı. Asil kendinden emin bir şekilde Burak'a dönerken "şimdi neden onu işe aldığımı anladın mı?" Demişti.

Burak ise yaşadığı şoktan sıyrılmış Ufuk denen bu adamı hayli merak etmişti.

Asile bakarken güldü ve geriye yaslandı.

"Gelsin bakalım ufuk efendi bi de biz tanışalım onunla."