EFSUNKÂR

9. Bakmak ve Görmek.

Yorumları okumayı çok seviyorum beni yalnız bırakmazsanız çok mutlu olurum iyi okumalar ayrıca hepinize mutlu yıllar 🫀💝

Mabel Matiz -Nerelere Gideyim

Balmorhea- Remembrance

"Ben sizinle oyun oynamak istemiyorum! Bırak beni!" Ellerimi, ellerinden kurtarmaya çalışıyordum. Bağırsam bile kimse duymuyordu.

"Oyun oynamıyoruz, kes sesini!" Bu adamın adını bile bilmiyordum. Benimle konuşmuyordu, sadece rahatsız edici bakışlarını ne zaman bahçeye çıksam üzerimde hissederdim. Beni evin arkasındaki garaja doğru çekiştiriyordu, takılıp yere düştüm.

"Dizim acıyor!" Ağlamaya başladım, çok canım yanıyordu. "Kalksana! Seni mi bekleyeceğim!" Yüzümü ona çevirdim, sert bakışları beni daha çok korkutuyordu. "İstemiyorum rahat bırak beni! İMDAT! YARDIM EDİN!" Ağlayarak yardım istiyordum, kimse neden beni duymuyordu!?

Elini beline götürdü, diğer eliyle bileğimden yakalamıştı sanki kaçabilirmişim gibi. Elinde tuttuğu siyah metali alnıma yasladığında daha çok ağlıyordum ama sesim çıkmıyordu. Çok korkuyordum ne yapacağını bilmiyordum, neden yaptığını bilmiyordum. Ben hiçbir şey bilmiyordum.

"Ben sana ne yaptım ki ne istiyorsun benden?" Ağlayarak sormuştum konuşamıyordum bile, "Seni kızdıracak bir şey yapmadım ki!"

"Sorunum seninle değil küçük kız, ama sorunum için çözüm yolu sensin."

"Senin canın."

🧵

Senin bu korktuğun karanlık benim evim. Ben ağlarken arkamdan gülen insanların çetelesini tuttuğum duvarlara astığım kırık birkaç anı ve yalnızca ben varım bu evde. Hayatımda, sabaha çıkmam, dediğim çok gece oldu. Bak, hala buradayım ben. Hala dayanıyorum. Hala yaşıyorum. Keşke ölsem. Keşke dünya bu kadar acıyı bana reva görmese... Bencil miyim? Her insan kadar.

Herkesin zihni kendi kara deliğidir. Düşündükçe seni daha çok içine çeker, nereye gittiğini bilemez sonunu göremezsin.

Namlunun soğuk metali, başıma yaslandığından beri anılar kafamın içinde cirit atıyordu. Nefes bile almıyordum, şoka girmiş bir şekilde öylece duruyordum.

"Sessiz ol, seni öldürmeyeceğim." Arkamda duyduğum erkek sesi ile gözlerimi kapatıp açtım. Peki. "Aynaya doğru dön. Ters bir hareketinde cezasını çekersin. Sadece seni öldürmemek üzere emir aldım, zarar vermeyeceğim anlamına gelmez." Dediği gibi sola doğru döndüm. Kulağıma doğru fısıldadı.

"Sen gerçeklere düşündüğünden daha yakınsın."

Arkamada duran adam namluyu kafama daha çok bastırdı. Bu ne demekti? 

"Anladın mı?" Kafamı yavaşça salladım. Ortam sessizleşti bir süre, ardından silahın baskısını azalttı. "Güzel, öyleyse asıl konumuza geçe—"

"Anlat bakalım asıl konumuz neymiş." Duyduğum sesle birlikte silahın baskısı tamamen kalktı. Hızla arkamı döndüğümde Alp adamın elindeki silahı alıp Toprak'a uzattı, ardından adama kafayı gömmüştü. Ece yanıma geldi endişeli bir hali vardı. "İyi misin? Haber vermeden nereye gittin? Çok korktum!" Baştan aşağı tüm bedenime göz gezdirdikten sonra derin bir nefes aldı. Ben ise hala yan tarafta arkası dönük bir şekilde, duvara yasladığı adamdan hesap soran Alp'i izliyordum.