Üvey Babam - GAY

38

Alooo ben kocam Koray'ı öldürürmüyüm ayol. Şimdi o Serkan'ın belasını s*kcm.

İlk defa Koray'dan yazıyorum. Hadi bakem.

Bu arada bugün benim doğum günüm 💅🏻

(Koray)

"Biraz daha ye."

"Ölecekmişim gibi davranmasana Selim."

Ağzıma zorla sokulan kaşık ile sesim kesildi. Selim geldiğimden beri bir yandan ağlıyor bir yandan da bana çorba içiriyordu. Annesi bile aramış, kadına telaş yapıp çorba getirtmişti. Bir tencere çorbayı bitirmeye çalışıyordum şimdi.

Zaten bugün akşam çıkacaktım. O yüzden ağlamasını istemiyordum ama bu inat daha da içli ağlıyordu. Bir ara kontrole gelen doktor bile korkup bişey oldu sanmıştı.

Ama yemin ederim hiç bu kadar ölüme yakın hissetmemiştim. Bir çok kavgaya karışmıştım. Kemiklerim az kırılmamıştı. Ama bıçaklanmak... Bu çok başka bir acıydı amına koyayım.

Üstelik beni o soysuzun bıçaklaması daha da koyuyordu. Keşke bir hamle yapıp alabilseydim elinden. Ama şerefsiz çok hızlı davranmıştı. Belki de ben gelmesem Selim'e zarar verecekti. Zaten bu yüzden ona da kızgındım.

Hissetmiştim. O şerefsiz boşuna beklemezdi. Bir şey yapacağı çok barizdi zaten. Ama benim saf sevgilim ondan vazgeçtiğini sanıyordu.

Birazcık aklını kullansaydı eğer böyle bir olay yaşanacağını bilir, o piç ile o sokağa girmezdi. Neyse olan olmuştu artık. Allah'tan karın boşluğuma saplamıştı da kalıcı bir zarar yoktu.

"Selim ağlama artık." dedim dişlerimin arasından. Canım acıyordu ama yaradan dolayı değil Selim'in kendini suçlamasından dolayıydı bu.

Bana inat gibi sanki daha da yüksek ağlamaya başladı. Elimle yüzümü sıvazladım. Ne desem tersini yapıyordu.

"Selim..."

Bıkkın sesim ile ağlaması durdu. Elinin tersi ile yüzünü silip çorbayı yanımızdaki sehpaya bıraktı. Ardından kollarını açıp bana doğru uzattı. İstediğini anlayıp yarama dikkat ederek sarıldım ona. Beni boğuyordu ama zaten çok ağladığı için sesimi çıkarmadım.

Aslında ağlamasının nedeni ilk uyandığım zaman sarılmak istemesi fakat benim reddetmemdi. Çünkü biraz ders alsın, akıllansın istiyordum.

Evet bu olanlar onun suçu değildi. Eğer Serkan çok istiyorsa beni bir ara sokakta tek bulup yine aynı şeyi yapabilirdi. Burada ders almasını istediğim şey kendine gelebilecek zararların farkına varmasıydı. Bu yüzden tepki gösterdim ona. Ama artık bir bebek gibi ağlamasına dayanamıyordum. O yüzden yelkenleri suya indirme vaktim gelmişti.

"Özür dilerim Koray. Hepsi benim suçum."

"Senin suçun değildi yavrum. Ama bir daha güvenmediğimiz ve tanımadığımız kimse ile yanlız buluşmayacaksın."

Başını bir çocuk gibi sallarken burnunu da daha çok boynuma bastırıyordu. Bu bebek hareketleri o kadar tahrik ediciydi ki derin bir nefes aldım.

Selim öyle birşeydi ki bu halde bile ona kaldırabiliyordum. Yine de ürkütmemek için tuttum kendimi. Beni mahvediyordu. Son yaşadağımız araba olayından sonra öpüşmekten başka ilerleme kaydetmemiştik. O gün de korkmasın diye tutmuştum kendimi ama artık bu banyoda kendini çekme olayı yeterli gelmiyordu.

Yine de o hazır olana kadar bekleyecektim.

"Koray sertleştin."

Üstümden biraz çekilip üzerimdeki hasta kıyafetinden belli olan aletine baktı. Gülümsedim mahçupca.