Elbiselere bakarken bildiğin içim gitti ya. Güzel olanlar hep mini, uzun olanlar sade, bazıları açık, akşam yemeğine uygunsuz... Ay sinir krizi geçirmelik tam.
Gökmen beye uygun elbise bulacağım diye var ya... Ama yine bulamadık. 🤭😁😅 Yine Aysuna'nın gönlü oldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili değil, aynısıdır.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili değil, aynısıdır.)
Yorum yapmayanlar ve yıldıza basmayanlar ARABACIDIR!
3 Yıl Önce...
Gökmen'den...
Türk trafik polislerinin tek ve gerçek aşkı kesinlikle biz motorculardık.
Bizi gördükleri gibi araçlarına binip peşimizden koşmaları, yollarda aşklarını bağırarak ilan etmeleri falan. Ölüp bitiyorlardı bizim için ya, öyle böyle değil yani.
Ama benim bir sevdalım değil, sapığım vardı. Selçuk Beyoğlu polis amca! Bursa da motor kullanmaya başladığımda ilk cezamı ondan yemiştim, ne oldu diye kimse sormasın, ben haklıydım. Ehliyetimin yanımda olmaması, evde olmadığı anlamına gelmiyor, ya da hiç olmadığı. Çünkü vardı.
Çok net hatırlıyordum, ehliyet sorduğunda evde demiştim ve bana kitabın yoksa sen neden buradasın? diyen öğretmenler gibi bakmıştı. "Ehliyetsiz ne işin var oğlum sokakta." Demiş, sonra da ehliyetini unutacağına kendini unutsaydın der gibi bir kez daha bakmıştı.
Şimdiyse Selçuk polisciğimle bilmem kaçıncı yılımızı kutluyorduk ama sokaklarda. Ben 200'e kadar basmış arabaların arasında sağ sol şeklinde ara makaslarımı atarken, o da kalas gibi arabasıyla hiç hız kesmeden bana yetişmeye çalışıyordu. Hızımı arttırıp 250'ye kadar çıktım, dikiz aynamda görünüşü usulca kayboldu.
Kaskın altında sırıttım.
"Gökmen!" Diye bağırdı, polis arabalarında olan polis sireniyle. "Gööök-meeen!" Diye uzattı sonra, bir an kendimi korku-gerilim filminde gibi hissetim.
