ONE NIGHT WITH MR. UNKNOWN (Z S1: Zachary Montenar)

chapter 22

"What are you doing, Zach?" Out of my curiosity, I asked him.

He sighs and placed my phone on the table. He looked at me and shrugged his shoulder.

"Just checking something not even important." he stretch his arms. "Come here, ark. I want you closer to me,"

Mahinahong pagkasabi niya.

Nagtataka ko itong tinignan. Siya na mismo ang humila sa'kin ng wala akong balak na lumapit. Mabilis niyang tinumba ang sarili sa kama kaya napaibabaw ako. Napasinghap ako nang ipinagpalit niya ang pwesto namin at nasa ibabaw ko na siya, ngayon.

Humawak ako sa dibdib niya upang mapanatili ang ispasiyo sa pagitan namin. Halos mag-abutan na ang tungki ng ilong namin sa sobrang lapit.

Marahan ko siyang tinulak papalayo ngunit hindi man lang ito natinag. Nagsimulang bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa hindi ko malamang dahilan.

Close to each other, I get a chance to look at his beautiful but fearsome eyes. Eye to eye, I cannot find any words to say. Indeed, I'm speechless, leaving my brain unworking. While my heart is doing opposite, beating faster.

Naguguluhan ko itong tinignan ng ihinilig niya ang kan'yang ulo sa aking leeg. Hindi ako umimik at hinayaan siya. Marahan na sinuklay gamit ang kamay ko ang kan'yang buhok.

"What's wrong, Zach?"

Mahinahon kong tanong.

I know what he wants. Nagpapalambing na naman.

Bahagya niyang inangat ang ulo pero kaagad niyang ibinalik sa dating pwesto. Ramdam ko ang isang kamay niyang gumapang sa maliit kong palad at pinagsakilop. Mahinang narinig ko siyang nagbuntong hininga.

"Ayaw kong pumasok sa trabaho,"

Napa-angat ang kilay ko.

Ngayon ko lang siyang narinig ng ganito. Dahil minsa'y sinasabi niya sa'kin na bawal umabsent sa trabaho. Except kong valid reason naman.

"Bakit naman?"

Mula sa bedsides table ay inabot niyang muli ang aking cellphone. He opened like he owned it. Ti-nap niya ang messenger app ko at nag scroll. Wala naman siyang mapagdudahan dahil puro kalukuhan lang ang chat namin ni Lesley. Pero kahit na gano'n, he still invading my privacy. Importante man o hindi, need ko pa rin ng privacy.

Malalim niya 'kong tinignan nang inangat niya ang kan'yang ulo.

"I'm sick, ark…" mahinang tugon nito.

He's sick? Hindi halata,

Naalala ko pa kanina na ang sigla niya no'ng binati ako. Tapos ngayon, may sakit na siya.

"What?" ulit ko.

Kinapa ko ang leeg at noo niya kong mainit ba, normal lang naman. Napakasinungaling talaga nitong lalaking 'to. Gagawin ang lahat para lang mapansin.

Attention seeker.

Ngumiti ito bago ako sinagot muli.

"I'm lovesick, ark. Lovesick," he said, emphasizing the last words.

Namula agad ako at iniwas ang tingin. Mas dumoble ang tibok ng aking puso. There's an unfamiliar feeling inside of my stomach.

"Gano'n ba?" balewalang tanong ko, kahit na kinakabahan.

Mukhang hindi nito nagustuhan ang sagot ko at mabilis na inangat ang ulo kasabay ng isang kilay niya. Sa kan'ya ko lang talaga naf-feel ang dread aura. Lalo na kapag tinataasan niya 'ko ng kilay ay talagang naapakan ang ego ko. Bumabagsak ang pagiging maldita, minsan.