EFSUNKÂR

8. Namlunun Ucunda.

İyi okumalar, yorum yapıp, oy vermeyi unutmazsanız beni çok mutlu edersiniz 💗🪐🧵

🎧🎶

Fujii Kaze - Shinunoga E-Wa
Mabel Matiz - İki Satır Yara
Zaaf - Gözlerinden Gökyüzüne

Duyduğum cümle beynimin içinde dolanıp duruyordu.

"Tanıştırayım Efsun, kendisi sevgilim olur."

Hayaller beş kelime; bir cümleye sığacak kadar kolaymış gerçekten. Her neyse, bunu söyleme sebebini anlamam hiç uzun sürmedi. O adamın etrafında olmam için bir sebebe ihtiyacımız vardı. O da bu yolu bulmuştu. Ama basitçe yardım istediğimizi anlatabilirdi? Her neyse bozuntuya vermeyecektim.

Kalbimi durduramasamda; yine de bozuntuya vermeyeceğim. Yıllardır hayalini kurduğum şeyi ağzından duyduğum için elim ayağım birbirine dolanmayacak. Belki gerçek olur diye kurduğum hayalleri sahte bile olsa yaşadığım için dünyalar benim olmayacak.

"Efsun, bu da Ahmet abi; aile dostumuz." Alp cümlesine devam ettiğinde adam bana elini uzattı. Ben de sahte bir şekilde gülümsedim. "Tanıştığımıza memmun oldum." Adamın uzattığı elini sıktım. "Ben de öyle."

"Siz neden gelmiştiniz, bir sıkıntı mı var?" Alp elini ensesine atıp saçlarını karıştırdı. "Aslında biz konuşmak için geldik. Siz yardım edersiniz diye düşündük." Adam kaşlarını çattı. "Buyrun geçin öyleyse konuşalım." Siyah koltuklara doğru ilerlerken Alp'in yaptığı aptallığı düşünüyordum. Beyinsiz herif. Her şey bitince ikimizin yolları ayrılacak. Bu adamlar sana demeyecek mi sen bu kızla ayrıldın bu kıza biz senin sevgilin diye güvendik. Ya o hiç düşünmüyordu ya da ben çok derin düşünüyordum.

"Abi senden Cansu Ataman ile ilgili bilgi istiyorum. Yıllardır hiçbir yerde yok. Tek Aynı lisede okuduk ama uzun zamandır hiç görmedik, şimdi bulmamız gerekiyor." Adam kafasını salladı. Arkasında duran adama bir şeyler söyledi. Adam salonu terk ettiğinde tekrar bize döndü, kaşlarımı çattım. Yardım istemek için gelmiştik şimdi ise işimize yaramayacak birinin dosyasını sormuştu. Bana neden hiçbir şey anlatmıyordu!

"Halledildi işiniz, sen iste elimizden gelen her şeyi yaparız, biliyorsun. Senin yerin ayrıdır patron için, bizim içinde öyle tabii." Alp gülümsedi. "Teşekkürler abi, halledildiyse biz kalkalım." Onunla birlikte ayağa kalktım. "Dursaydınız biraz konuşurduk; sevgilin bile olmuş haberimiz yok." Ahmet abi dediği adam bizle beraber ayağa kalkmıştı.

"Yok abi biz anca gideriz zaten. Birkaç günlüğüne tatile çıktık. Yerleşmemiz gerekiyor. İyi bak kendine sonra uğrayacağım söz, tekrar teşekkürler." Arkadan gelen adam dosyayı Alp'e vermişti. Göz göze geldiğimizde, 'bana hesap vereceksin' bakışlarını atmayı ihmal etmedim.

"Siz bilirsiniz çocuklar. Gezin, eğlenin; iyi bakın kendinize." Kapıyı kapatıp dışarı çıktık. Korumalar bizden aldıkları silahları gelip bize geri verdiler. Arabaya bindiğimde onun binmesini bekliyordum. Kafamı kaldırıp camdan baktığımda Ahmet abi dediği adamla konuştuğunu gördüm. Sarılıp vedalaştıktan sonra arabaya binmişti.

"Ne yapmaya çalışıyorsun, Cansu ne alaka şimdi?" Arabayı çalıştırdı. "Amacım o değil." Bahçe kapısından çıkmıştık. "Biliyorum. Zaten sorun amacının ne olduğunu anlamıyor olmam." Gözlerimi ona diktim. "Onlardan şüpheleniyorum. Katili saklayanların onlar olduğunu düşünüyorum; çünkü Ahmet abi yıllar önce yardım istediğimde hiç yapmadığı bir şekilde beni geçiştirdi. Ben buraya sık sık gelirim. Patron dedikleri adamla hiç yüzyüze görüşmesemde yaptığı şeylerden haberim var."