003

15.1K 1.5K 521
                                    

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

˖࣪ ❛ CAPÍTULO TRÊS— 03 —

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

˖࣪ ❛ CAPÍTULO TRÊS
— 03 —

A GAROTA HWANG, por mais doente que se sentisse, não parou até chegar ao escritório, entrando e sendo direcionada ao professor da sala de sua turma, o Sr

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

A GAROTA HWANG, por mais doente que se sentisse, não parou até chegar ao escritório, entrando e sendo direcionada ao professor da sala de sua turma, o Sr. Han.

— Bem-vinda de volta. — disse o senhor Han. — Você voltou de Nova York na sexta-feira? — ele perguntou, olhando para ela enquanto ela assentiu. — Aqui está sua carteira de identidade atualizada. — o Sr. Han entregou-lhe o cartão. — Você está na classe 2-5.

— Obrigada. — Miyeon sorriu, pegando seu cartão e pulando de susto ao ouvir os gritos do vice-diretor.

— Ouvi dizer que um dos nossos melhores alunos está de volta! — ele explodiu, movendo-se em direção a Miyeon. — Espero que sua família esteja bem.

— Senhor, eu deveria ir. Minha família está bem, obrigada por perguntar. — Miyeon assentiu, olhando para o Sr. Han, que assentiu e rapidamente a tirou do escritório antes que o vice-diretor começasse a fazer mais perguntas.

Ela seguiu o Sr. Han até sua sala de aula e, enquanto caminhavam pelo corredor, outro aluno se juntou a eles. E claro, parecendo ansioso como sempre, era Seojun.

— Olá. — o Sr. Han cumprimentou enquanto entrava na sala de aula, Seojun e Miyeon o seguindo e se ignorando - apesar de Miyeon sentir que poderia vomitar. A classe ficou em silêncio depois de cumprimentá-lo, olhando para os dois adolescentes.

— Tudo bem, Seojun está de volta depois de sua curta pausa, e Miyeon depois de sua longa pausa. — Sr. Han disse, e Miyeon se atreveu a olhar para Suho, que parecia extremamente desconfortável. — É bom vê-los, certo.

A turma respondeu com suas respostas positivas. — Vamos dar-lhes uma salva de palmas. — o Sr. Han continuou, e os dois adolescentes decidiram não fazer nenhum tipo de contato visual.

— Seojun, sente-se ao lado de Suho. Miyeon, há um assento na parte de trás. — Sr. Han disse, e de repente, Seojun e Miyeon se entreolharam, antes de correr para chegar ao banco de trás, a garota Hwang deslizando com sucesso nele.

— Ops. — ela disse, e um músculo na mandíbula de Seojun saltou em aborrecimento, antes que ele se virasse, parado ao lado da mesa de outra garota, chutando-a para chamar sua atenção.

— Você vai. — ele disse, sacudindo a cabeça levemente na direção de Suho. — Este era originalmente o meu lugar.

— Oh, Jugyeong tem visão fraca. — o Sr. Han falou rapidamente. — Então ela está sentada aí para poder ver melhor. — ele olhou ao redor da classe, os olhos pousando no garoto ao lado de Miyeon.

— Taehoon, nosso lindo Taehoon, você pode trocar de lugar? — ele perguntou, Seojun olhando para o menino, o olhar piscando para Miyeon e depois para o Sr. Han.

— Eu? — Taehoon perguntou, apontando para si mesmo. — Realmente sim. — ele disse, levantando-se, fazendo uma música e dançando com seu movimento até o assento ao lado de Suho.

Seojun sentou-se no banco ao lado de Miyeon, nem mesmo olhando para ela enquanto falava. — Não espere que eu te trate como se nada tivesse acontecido, ou até mesmo fale com você. — ele disse.

— Então você pode encadear mais de cinco palavras. — Miyeon murmurou baixinho, ainda se sentindo mal, mas já irritada com a forma como ele estava agindo - isso tornaria o ano letivo tão difícil. — Eu não espero nada de você. Faz um tempo que não espero. — ela respondeu.

— Bom. — Seojun disse, jogando sua bolsa no chão e se apoiando na mesa, sua intenção de não fazer nenhum trabalho claro.

No entanto, Miyeon esperava ter uma boa impressão. E então ela prestou atenção. O que significava que ela também viu a garota - Jugyeong - se virar e se desculpar com Seojun, ele a ignorando, mas depois olhando para ela, confuso.

Ele murmurou algo para si mesmo, antes de cair de volta.

Miyeon ouviu o Sr. Han falar, de vez em quando olhando para Suho, que estava olhando para a frente dele, quase sem piscar.

Depois, Miyeon estava prestes a pegar um livro, quando um grito bastante animado veio do meio dos assentos. — Miyeon! — foi Sooa, que acenou para ela e a cumprimentou com um abraço. — Você se foi por tanto tempo - pensamos que você não voltaria. — ela olhou para Taehoon, que assentiu com entusiasmo, concordando com a namorada.

— Eu não deveria voltar por um tempo, estava com meus avós em Nova York. Mas meus pais tinham outros planos. Voltei na sexta-feira. — Miyeon explicou, encostada na mesa vazia ao lado da garota que Seojun havia encarado, ela olhou para ela, então de volta para Sooa, esperando por uma apresentação.

— Esta é Im Jugyeong! — Sooa disse, sua energia ainda lá enquanto Jugyeong e Miyeon se cumprimentavam. — Ela se transferiu para cá há mais ou menos uma semana.

— Prazer em conhecê-la. — Miyeon disse, sorrindo para ela. — Eu vi Soojin ir com Suho? — ela perguntou, e Jugyeong pareceu interessada.

— Você conhece Suho? — ela perguntou, e a atmosfera de repente ficou tensa, Taehoon e Sooa olhando um para o outro, depois para Miyeon.

— Nós costumávamos ser próximos. Mas não mais. Mas vejo que ele não mudou... Nenhum dos dois. — Miyeon olhou para Seojun, apenas acrescentando à história que Jugyeong estava reunindo em sua mente.

Mas então, as portas do fundo da sala se abriram e um grupo de rapazes entrou, de pé sobre Seojun. — Han Seojun. — o da frente disse - Miyeon lembrando que seu nome era Chorong.

— Se você voltou, deveria ter mostrado sua cara e dito oi. — ele disse, e Miyeon observou, não parecendo muito impressionada quando Seojun bateu com o punho na mesa, levantando-se.

— Ele é tão dramático. — Miyeon já havia começado a atuar. Ela não queria que Seojun ou Suho - ou mesmo qualquer um dos membros de sua classe - soubessem o quão magoada e chateada ela ainda estava. Então ela assumiria a atitude que eles esperavam que ela tivesse.

Quando Seojun saiu da sala de aula, ela voltou para seu lugar sem dizer mais nada, deixando Sooa, Jugyeong e Taehoon se perguntando mais sobre por que eles haviam se desentendido e por que Miyeon estava de mau humor com o garoto que voltou no mesmo dia que ela.

Quando Seojun saiu da sala de aula, ela voltou para seu lugar sem dizer mais nada, deixando Sooa, Jugyeong e Taehoon se perguntando mais sobre por que eles haviam se desentendido e por que Miyeon estava de mau humor com o garoto que voltou no mesm...

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
ROMANCING, han seojunNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ