shady☆ [julyz] ✔️

YOU ARE READING

Fanfiction

You locked me with those starry eyes ever since that day, when I initially started to feel weird, odd, uncomfortable. I had a tendency to avoid you, then avoid you once more. I hate the fact that I continually find myself into you. You've become a s...

#boysplanet #drama #evnne #haorae #jeongbin #kimtaerae #leejeonghyeon #love #parkhanbin #relationships #romance #wakeonez #zerobaseone #zhanghao

13

Start from the beginning

by ji__aan

ဒီလောက်တောင် လွဲနေတဲ့လူနှစ်ယောက်က ရေရှည်တွဲနိုင်ပါ့မလား။

မဟုတ်သေးဘူး။ အဲ့လောက်ထိ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးစဉ်းစားဖို့ မလိုပါ။ ဒီလောက် ရန်ဖြစ်တာနဲ့ ပြတ်မှာတော့ မဟုတ်ပါ ဘူး။

ရင်လေးမိတာမို့ သက်ပြင်းတော့ ချလိုက်မိ၏။

ကျန်းဟောက်ပဲ ထယ်ရယ့်ကိုထက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပိုချစ်လွန်းလို့ အထိမခံဖြစ်နေတာလားဆိုတာကိုပါ တွေးမိလာတဲ့အခါ စိတ်ပင်ပန်းနေရာက လူကိုပါ ပင်ပန်းလာစေသည်။

လေးငါးရက်လောက် စကားမပြောတာကြောင့် မနေနိုင်တော့တဲ့ ရောဂါလည်း စပ်တူပါဝင်လျက်။

ကျောင်းဆင်းတာနဲ့ တခြားဆရာတွေက ကျန်းဟောက်ကို ကော်ဖီဆိုင်ကို အရင်ခေါ်သွားကြသည်။ လိုက်သာလိုက်သွားပေမဲ့ ကျန်းဟောက်ရဲ့ ပင်ကိုယ်အကျင့်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်နိုင်ရဲ့။ ပြောကြတဲ့စကားတွေကို နားထောင်ရင်းပင် ခေါင်းနောက်လာလို့။

" ဟယ်ယောင်း ကျွန်တော် Bubble Tea သွားမှာလိုက်အုံးမယ်နော် "

" အိုကေ "

အင်္ဂလိပ်စာဆရာမကို အနီးစပ်ဆုံး အသိပေးကာ ကောင်တာဘက်ကို ထွက်လာပြီး Bubble Tea တစ်ခွက် အကြီးဆုံး အချိုးအဆကို မှာလိုက်သည်။ ကျန်းဟောက် အချိုကြိုက်တဲ့သူ မဟုတ်ပါ။

စားပွဲဝိုင်းမှာပြန်ထိုင်ရင် တော်ရုံပြန်ထလာလို့ ဖြစ်တော့မှာ မဟုတ်တာမို့ မှာထားတာကို ယူပြီးတာနဲ့ အနည်းငယ်တော့ မုသားဆင်ရချေရော။

" ကျွန်တော် အရေးကြီး ကိစ္စလေး ပေါ်လာလို့ စောပြန်လိုက်တော့မယ်နော် "

" လမ်းမှာ သတိထားပြန် ဟာအို "

တယောအိတ်နဲ့ အိတ်ကို ယူပြီး ပြန်တဲ့အခါ နှူတ်ဆက်ကြတယ်။ စကားထိုင်ပြောရတာလည်း ဒီလောက် ပင်ပန်းသလား။

ဖုန်းကို စစ်ကြည့်တော့ ဟိုကောင်စုတ်လေး ထယ်ရယ် တစ်ချက်တောင် စာမပို့ထားပါ။ နောက်ရက် နှစ်သစ်ကူးညမှာ concert ဖျော်ဖြေဖို့ရှိနေတာတော့ သိပေမဲ့...နေနိုင်လိုက်ပုံများ။

နေနိုင်နေလိုက်တာ..။

အိမ်ပြန်လမ်းမှာ ခြေလှမ်းတွေ နှေးကွေးနေသလောက် အချိန်တန်တော့ ရောက်သင့်တဲ့နေရာကို ရောက်လာချည်ရဲ့။