IRAZ (bxb)

12. BÖLÜM: "KIRILAN KİLİT"

Mesaj Deniz'dendi.

Deniz:
Uyudun mu??
Lütfen bu saatte uyumadığını söylee 🥹

Iraz'ın gözleri ekranın sol üst köşesindeki saate kaydı ve saatin sekiz buçuk olduğunu gördü. Bu akşam, yemeğin ardından kaçar gibi odasına çekilmişti, başka zaman olsa uyuyor olabilirdi belki ancak bu akşam erken uyuyası gelmemişti. Düşünceleri bu kez yatağa uzanmasına bile müsaade etmeyecek kadar hareketliydiler...

Iraz:
Uyumuyorum yazıp gönderdi kızın kendisinden sabırsızca cevap beklediğini tahmin ederek.

Deniz:
😍😍😍😍😍
Kasabadan bir kaç arkadaşım arkadaşlarıyla şehre inecekmiş bir şeyler içmeye 💃🏼
Benimle gelir misin? Lütfen gelll, çünkü gelmen gerek 😪

Iraz:
Neden gelmem gerektiğini anlamadım

Bunu kabalık olsun diye yazmamıştı, sadece neden gitmesi gerektiğini gerçekten anlayamamıştı.

Deniz:
Çünkü sen gelmezsen abim gelir, beni tek başıma göndermez akşam akşam...
Hem seni arkadaşlarımla tanıştırmak istiyordum

Iraz dudaklarını kemirdi ve ayakta dikilmekten vazgeçip yatağın kenarına oturdu.

Iraz:
Kuzey mi? diye sordu merakla. Gelen son iki mesajda dikkatini çeken tek ayrıntı bu olmuştu.

Deniz:
Evett

Iraz:
Onun gelmesini neden istemiyorsun ki?

Iraz, kızın abisi ile ilgili söylediği güzel şeyleri düşününce neden abisi ile dışarı çıkmak istemediğine anlam verememişti.

Deniz:
Onun gelmesini istemiyorum demeyelim biz ona...
Onunlayken kimseyle eğlenmediğim kadar eğleniyorum ben ama bu akşam durum biraz farklı...
Hoşlandığım biri gelecekmiş ve abimin yanında biriyle flörtleşemem ben...
Ki abimle pek alakası da yok aslında, genel olarak flörtleşmeyi becerebildiğim söylenemez 💩

Iraz'ın dudağının kenarı kıvrıldı. Flörtleşmeyi beceremeyen tek kişi Deniz değildi. Iraz da bu konuda oldukça başarısızdı. Flört geçmişi yok denebilirdi. Denemediğinden değildi. Denemişti...

Sadece karşı tarafın istekleri Iraz'ın boyunu epey aşmıştı. Kendisini küçük düşmüş, hatta rezil biriymiş gibi hissetmişti. Ama rezil hissetmesi gereken taraf kendisi değildi elbette.

Dışarı çıkası olmamasına rağmen Deniz'e geleceğini söylediği bir mesaj yazarken kötü hissetmiyordu. Bir şeyler yapmak için hala isteksizdi ancak her nasıl oluyorsa bir şeyler yapası da vardı. Burada geçireceği süre boyunca ki bu sürenin ne kadar olacağı bile belli değildi, tüm zamanını bu odada hapis geçiremezdi.

Aslında geçirirdi. Kendi evlerinde, kendi odasında yaşadığı hayat bundan daha fazlası değildi. Odasından çıkmazdı, açlıktan bayılacak kadar halsizleşmeden mutfağa, kasıkları kendisini patlayacakmış gibi zorlayana kadar da lavaboya gitmezdi.

Kimse onu bir şeyler yapması, odasından çıkması için teşvik etmezdi. Kimseden kastı, annesiydi. Elbette dedesi ve ara sıra da babasıyla yaptığı bazı etkinlikler vardı ancak Iraz onları bile çoğu defa geri çevirdiğinden kendi kendisini hapsettiği dört duvarın arasından pek çıkmazdı.