Happiness • Taekook

20. Bölüm

•

Jungkook, ilerledikleri yoldan bakışlarını çekmiş ve eşine dönmüştü. Taehyung'un direksiyonu tutan elleri olduğu yeri sıkmaktan beyazlaşmıştı. Ve yüzündeki ifade ise hiç hayra alamet değildi. Öfkeli olduğu her halinden belliydi ve bir türlü sakinleştirememişti onu.

Bu yüzden emniyet kemerinin izin verdiği sürece Taehyung'a yaklaşmış ve elini alfasının sıkmaktan damarları belirmiş olan elinin üzerine koymuştu.

"Sevgilim."

Naif sesi ve boncuk boncuk bakan gözlerinin eşini yatıştıracağını düşünmüştü. Ancak yanılıyordu. Şayet şu anda Taehyung'un karşısına çıkacak olan ve nefes alan her canlıyı öldürüp parçalayabilecek sinire sahip olduğunu bilseydi aynı düşüncede olmazdı.

"Yerine otur, zaten hız yapıyorum. Kemerin işlevsiz kalmasın."

Bu halde bile kendisini düşünmesi ile gülümsedi Jungkook ve dediğini yaparak koltuğuna sindi ancak elini tutmaya da devam etti. Ona temas etmeyi seviyordu. Her daim teni tenine değsin istiyordu.

"Aşkım."

"Efendim?"

Sonunda cevap vermişti, ses tonu ise kendini dizginlediği için sakin çıkmıştı. Yani en azından omegası için bunu denemişti. Zaten yaydığı feromonlar ile eşinin olumlu yönde tepki verdiğini anlayabiliyordu.

"Sinirin geçti mi?"

Taehyung gözlerini yoldan bir an olsun çekmiş ve Jungkook'a bakmıştı. Yüzünde tedirgin ama yatıştırıcı bir tebessüm vardı. Böylelikle çatılan kaşları gevşemişti. O Jungkook'a dayanamıyordu ki. Hiçbir zaman.

"Geçmedi ve uzun bir süre de geçmeyecek."

Söylediği şeyden sonra tekrar yola dönmüş ve Jungkook'un yutkunmasına sebep olmuştu.

Jungkook sessiz kalmıştı. Biliyordu çünkü. Şu anda haklı olan taraf kessinlikle alfasıydı. Evet kendisinin bir hatası yoktu ama kendisini alfanın yerine koyduğunda daha kötü şeyler yapacağına da emindi.

Bu yüzdendi suskunluğu.

Eli hala alfasının direksiyon süren elindeyken arkasına yaslanmak yerine eşinin omzuna yaslanmış ve derin bir nefes almıştı. Taehyung'un sınırlarını zorluyordu kessinlikle. Kendisini uyarmasına rağmen bu hareketi yapması ile Taehyung derin bir nefes almış ve onaylamaz bir şekilde başını iki yana sallayıp arabanın hızını azaltmıştı.

"Seni seviyorum biliyorsun değil mi."

Sessiz tınıda söylediği şeyden sonra saçları arasına konan küçük ama baskılı öpücük yüzünde bir tebessümün belirmesine sebep olmuştu.

"Ben seni daha çok."

Ve aldığı karşılıkla normalde olsa atışacağı bu durumu es geçip yaslandığı omuzda gözlerini kapatmıştı. Yorgundu ve uyumak istiyordu şu anda. Hamileliğinden beri çok sık uyumak istiyor ve çabuk yoruluyordu. Şimdi de o zaman diliminden biriydi.

"Uykum geliyor."

Dudaklarını büzerek konuşup gözlerini açmıştı tekrar. Ancak açık tutmakta zor duruyordu. Bu yüzden ikide bir kırpışıyordu kirpikleri. Ve esneyip duruyordu.