Kız çok yalnızdı. Aslında dışarıdan bakıldığında hiç de öyle görünmüyordu. Çünkü oldukça kalabalık bir çevresi ve onunla ilgilendiklerini sanan bir ailesi vardı. Ve kız oyunculuk konusunda yetenekliydi. İçinden geçirdiği şeyleri dışarı yansıtmadan güzelce gülümseyebiliyordu mesela. Canı sıkkınken etrafındaki yalancı arkadaşlarını güldürebiliyordu.
Kız çok yalnızdı. Arkadaşları onun yaptıklarını ilgi çekmek için uyguladığını düşünüyorlardı. Ama kızın ne yaşadığını tahmin edemiyorlardı. Kızın geceleri saatlerce ağladığını, ellerinin hep soğuk olduğunu tahmin edemiyorlardı işte.
Kız çok yalnızdı. Şarkılarından ve yazdıklarından başka kimsesi yoktu. Ona acıyanlar vardı sadece. Yine de o yaşadıklarına rağmen ayakta kalmayı deniyordu. Ama çoğu zaman dizlerinin üstünde, yerdeydi.
Kız çok yalnızdı. Ve bir gün jiletlerle tanıştı. Önce temkinli yaklaştı bu yeni siluetlere. Ama zaman geçtikçe onlara da alıştı.
Kız çok yalnızdı. Ama kimseye hissettirmiyordu işte...
