24

16K 581 236
                                    


2k olduuuk 🤍 tşk

Sanırım artık benim için hayatımın en güzel şeyi Hakan'ın kollarında uyanmamdı. Onun beni sarmalaması kadar hiç bir şey iyi hissettiremezdi.

Dün onca şeye rağmen bugün birbirimizi öperek uyandırmamız benim için çoğu şeyi başaracağımızın kanıtıydı.

İtiraf etmeliyim ki kendimi dün daha kötü şeyler duymaya hazırlamıştım. Aklımdan binbir şey geçerken Hakan'ı bırakmak zorunda kalacağımı bile düşünmüştüm.

Neyseki hiçbir şey olmamıştı. Bahsedilen iğrençlik Hakan'ın eşcinsel olmasıydı. Üstüne üstlük bunu sözde annem söylemişti. Kendi hatalarına bakmadan.

Aslında biz insanların suçu da buydu. Hatayı ve yanlışı hep başkasında arıyor, kendi geçmişimizi sineye çekiyorduk.

"Ne düşünüyorsun böyle derin derin?"

Hakan'ın belimdeki tutuşu sıkılaştı. Ona hafifçe gülümseyip sadece omuzlarımı silktim. Yanağımı göğsüne sürterken ona daha da sırnaştım.

İçimde ona karşı derin bir mahçupluk vardı. Ona en zor zamanda şantaj yapan ve bir seçime maruz bırakan benim annemdi ama suçlu benmişim gibi hissediyordum.

"Ege belli etmemeye çalışsanda canın sıkkın."

Elleri yüzümü kavrarken başımı yavaşça kaldırdı. Bakışlarımızın birleşmesiyle onun ne kadar yakışıklı olduğunu bir kez daha fark ettim.

"Çok yoruldun değil mi?"

"Dün geceden bahsediyorsan evet biraz abarttık sanırım."

"Hayır Hakan ya. Ciddi bir şey konuşmaya çalışıyorum."

Yavaşça yataktan kalkarken ellerini teslim olurmuşcasına havaya kaldırdı. Yine o büyülü gülümsemesini sunuyordu bana.

"Bu tür konuşmalar beni hep geriyor. Sende daha fazla yapıp kendini üzüyorsun."

Sözlerini bitirince arkasını döndü ve yerdeki paltolonu aldı. Giyinmeye başlarken konuştum.

"Şermin'in ve ailenin sana ne kadar psikolojik baskı yaptığının farkındayım. Ama sen hiç bir şey yaşamamış gibi üstünü örtüyorsun."

Sözlerimin bitmesi ile afallayarak bana döndü. Bu durumun beni ne kadar üzdüğünü fark etmiş olmalıydı.

Yanıma gelerek az önceki gibi yüzümü kavradı ve sıkı bir öpücük kondurdu.

"Evet bitanem. Çok şey yaşadım ama bunların hepsi geride kaldı. Artık sen varsın. Bu yüzden seninle güzel geçen ve geçecek günlerimize odaklanmak daha mantıklı."

"Artık üzgün olmadığına emin misin?"

"Evet"

Sonundaki e yi uzatması ile gülümsedim. Haklıydı. Eskileri düşünüp üzülmenin bir anlamı yoktu. Artık önümüze bakmalıydık. Ama ona bunu yapanlar tabiki bir cezayı hakediyorlardı.

Hakan'ın çalan telefonu ile birbirimizden ayrıldık. Ekranda Bekir yazıyordu.

"İti an çomağı hazırla." diye soludu.

Hakan telefonu açarken benden gizlisi olmaması adına hoparlöre aldı.
Alışkanlık haline getiriyor olması hoşuma gitmişti.

"Kardeşim neredesin sen ya. Öyle sana ulaşmaya çalışıyorum."

"Yoğundum biraz. Bir şey mi oldu?"

"Oldu tabii olmaz mı. Baban yine beni darlıyor."

Sanırım bu konuşan Hakan'ın ailesinden biriydi. Çünkü babası ile yakın gibilerdi.

Üvey Babam - GAYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin