KRİZANTEM

YILBAŞI ÖZEL BÖLÜMÜ

Canlarım yeniden selamlar. Yeni yılda bütün dilekleriniz umarım kabul olur. Sizi çok seviyorum ve bütün iyi yorumlarınıza minnettarım. Bana yılbaşı hediyesi vermek isterseniz bol yorum ve oy bırakmanız yeterli Krizantem'lerim. 🫶🏻

Burada yeni yıldan istediğiniz bir şeyi ya da bir dileğinizi paylaşabilirsiniz.

Okuduğunuz tarih?

Keyifli okumalar. 🤍

***

Yaklaşık bir sene önce...

"Aşkım? Hangi renk tabakları koyayım?" Elindeki kırmızı ve yeşil tabakları bana gösterirken yüzünde kararsız bir ifade vardı. Ağzıma yeni yaptığım vişneli kurabiyelerden birini atarken sol taraftaki kırmızı tabakları gösterdim.

Bugün 31 Ocak'tı. Yeni bir yıla giriyorduk. Koray'la evi süslemenin mutluluğu bir yana, bir seneyi daha ait olduğumu hissettiğim kişiyle bitirmiş olmanın mutluluğunu yaşıyordum. Bütün gün evi süslemiş ve birlikte çeşit çeşit yemek ve tatlı hazırlamıştık. Onu sabahın köründe kaldırdığım için ne kadar mutsuz olsa da benimle ne kadar huzurlu olduğu gözlerinden okunuyordu.

Masaya tabakları dizdiğinde akşam olmak üzereydi. Misafirlerimizin gelmesine henüz bir saat vardı ve hazırlanmak için bir hayli vaktim kalmıştı. "Her şey harika oldu. Yardım ettiğin için teşekkür ederim."

"Ne demek. Karımın emrine amadeyim." Bana sıkıca sarıldı ve kurabiyelerden yemeye başladı.

"Hepsini bitirmeyeceksin, değil mi Koray?"

Duvara yaslanıp güldü. "Dört tane vişneli kurabiyeyi gizli gizli yiyen ben değilim hayatım. Şimdiye kadar bitmediyse hiç bitmez. Merak etme," dedi gülmeye devam ederek.

"Aşk olsun! Sen benim lokmalarımı da mı saymaya başladın? Kalbimi kırıyorsun," diyerek kollarımı birbirine doladım. Yanıma gelip kollarımı serbest bıraktı. Ellerimi tuttuğunda başımı göğsüne yasladım.

"Aşk olsun güzelim ama bir tek sana olsun. Başkasına haram, bir tek sana aşk olsun."

Bu adam benim gönlümü almayı kesinlikle çok iyi biliyordu. Gülümsememi yüzüme yerleştirip etrafa baktım. "Çok güzel bir akşam olacak."

"İçinde senin olduğun bir günün kötü geçme ihtimali varmış gibi konuşuyorsun," dedi alnımı öpüp.

"İyi ki varsın Koray. Sen olmasan ne yapardım, düşünmek bile istemiyorum."

"Asıl sen iyi ki varsın. Hayatıma güneş gibi doğdun, ruhumu aydınlattın. Seni çok seviyorum Lavinya Dinçer." O güzel gözleri... Bana o kadar anlamlı bakıyordu ki midemdeki kelebekleri durduramıyordum. Kendimi o kadar değerli bir şey gibi hissettiriyordu ki eğer ben olmazsam nefes alamayacakmış gibiydi.

***

Duştan çıktığımda ne giyeceğimi seçemediğim için havluyla oturmuş kalmıştım. Siyah, dizlerime kadar katlarla dökülen bir elbise mi giymeliydim yoksa koyu kırmızı bir elbise mi? O kadar arada kalmıştım ki yeni yıla bornozumla girsem yeriydi. "Of!"

"Neden ofluyor benim karım?" Kapıda Koray'ı görünce gözlerim ışıldadı. Harika bir takım elbise giymiş, tıraş olmuş ve saçlarını şekillendirmişti. Bu kadar yakışıklı olması başıma bela açacak diye korkuyordum açıkçası. Koray tek kelimeyle muhteşem biriydi.

"Koray, bana yardım etmen lazım."

Tek kaşını kaldırarak "Hangi konuda?" dedi. Yatağa koyduğum elbiseleri ona sırayla gösterdim. "Hangisi?"