İntikam Zamanı (Tamamlandı)

Bölüm 18: yüzleşme

Yağız'ın ağzından
-Cansu... Sen ... BENİ kandırdınız! Hani Melis beni aldatmıştı?.

+....

-Cevap verin!
Ben bu kıza neler yaptım. Neler dedim ya. Hiç mi üzülmediniz? Hiç mi canın acımadı?

-Yağız...(ağlamaya başlar)

+Ağlama!

-Ben bunlar olsun istemedim. Düşünemedim.

+Bir kıza iftira atmayı düşündün ama değil mi?

-Yeter! Neden ben suçluyum? Asıl Umut istedi. Melis ile olmak istedi. Tek problem sendin.

+ O pişliğin de cezasını vericegim! Ama önce Melisa? Lütfen cevap ver!

-Kes Sesini Melisa neden Şana cevap versin. Neden kıza inanmadın. Ölüp bittiğin kızı hemen harcadın. Senin aşkın buraya kadar işte!.

+'ALLAH BELAMI VERSİN MELİSA! LÜTFEN AFFET BENİ. BİR KERE SESİNİ DUYMAK İSTİYORUM. LÜTFEN!.'
dedim ama ses yoktu.

-Ne faydası var bunun salak.

-Melisa lütfen...

+Dinliyorum.

-Melisa dediklerimi duydun benim haberim yoktu. Beni kandırdılar.

+kes sesini! Neden inandım onlara? İnanmasaydın. Şimdi acı çek banane!

-Melisa...

+bir daha BANA MELİSA DEME! Umut sevgiline göz koyarken neredeydin?

-o şerefsizi öldüreceğim nerde o?

+Ahahaha. Salaklar, bekleyin.

Birden kapı açıldı ve takım elbiseli adamlar ellerimizi çözdü. Ardından gittiler. Kapıyı kilitlemeyi unutmadılar tabi.
Çözüldükten sonra ilk iş el bileklerimi ovusturdum. Canım çok acımıştı ve ellerim ip iz olmuştu. Ardından etrafa baktığımda karanlık içinde bir tane adamın bağlı olduğunu gördüm. Bu ... Umut serefsiziydi. Ona baktığımda kendine değildi. Kızlar yemek yerken ben de hızlı bir şekilde o şerefsizin yanına koştum. Önce ellerini bay ayaklarını çöktükten sonra ağzını burnunu kırmaya başladım.
Aradan yaklaşık 5 dakika geçtiğinde dayaktan bayıldığını fark ettim. Ardından bütün bu öğrendiklerini ve sıktığım o kadar ağır gelmişti ki gözyaşlarıma hakim olamadım bunca gün bir yalanı yaşamıştım hem de bir hiç uğruna hem yaşamıştım hem de yaşatmıştım hem ona hem kendime bu yüzden kendimden nefret ediyordum.

Ben bu gibi düşüncelerin içinde ve vicdan azaplarında boğulurken kapı açıldı.

-Bölüm Sonu-