Happiness • Taekook

4. Bölüm

•

Taehyung

Nefes aldığımı hissedebiliyordum. Onun yanındayken işte bu hayatı yaşıyorum diyordum. Onun yanı hep böyleydi zaten. Gençliğimizde de, şimdi de. Bu her zaman böyle olmuştu. Jungkook her zaman benim her şeyimdi.

Daha küçükken, başımın belasıyken, ağlarken, gülerken her anında yanımdaydı. Ve bu benim için paha biçilemezdi.

İşten gelir gelmez yorgun olmalıydım ama onun yanına sokulunca her şey bitiyordu işte. Bu hayattaki en değerli varlığımdı o benim. Ancak aklıma geçen gün doktorun söyledikleri gelince yüzümdeki gülümseme solmuş ve daha sıkı sarılmıştım eşime.

Geçmiş

"Bakın Bay Kim. Eşiniz buradayken söylemek istemedim ama durum ciddi." Söylediği şey içime korku tohumları serperken sormuştum. "N-ne demek ciddi. Bir şeyi yok dediniz. Bir şeyi yok dediniz az önce bana."

Doktor derin bir nefes almış ve gözlerime bakarak konuşmaya başlamıştı. "Bakın Bay Kim. Az önce test sonuçları geldi. Durum beklediğimden de ciddi. Eşinizin doğumda ölüm riski yüksek."

Söylediği şeyle yerimde duraksamış ve konuşamamıştım. Aklımda tek bir kelime geçiyordu.

Ölüm riski yüksek. Ölüm riski yüksek.

"N-ne demek bu."

"Jungkook'un yaşadığı komplikasyon işimizi çok zorlaştırdı. Evet bebek şu anda risk oluşturmuyor. Ancak büyüdükçe onu zorlayacak. Üzgünüm ama eğer işler istediğimiz gibi gitmezse..."

"G-gitmezse."

"Doğum esnasında ikisini de kaybedebiliriz."

Duyduğum şeylerle gözlerim yanmaya başlamış elim sıkışan göğsüme gitmişti.
Nefes alamıyordum, bana onun zarar görebileceğini söylerlerken ben nefes alamıyordum.

"Ne-ne yapacağım ben."

"En kısa zamanda Jungkook ile bu konuyu konuşun. Çok geç olmadan...maalesef bebeği..."

Başımı iki yana salladım. Jungkook ondan vazgeçmezdi. Vazgeçmezdi ki. Tanıyordum ben onu. Asla böyle bir şeyi kabul etmezdi.

"J-jungkook, böyle bir şeyi kabul etmez ki."

"Dediğim gibi en kısa zamanda konuşun. Eğer bu hamileliğe devam edecekse tedaviyi ona göre planlayacağız. Ve olası risk faktörleri için erken tedavi uygulama planları yapacağız."

Gözümden akan gözyaşını silmiş ve nefes almaya çalışmıştım.

"Ayrıca... Çok üzgünüm ama eğer bebeği alırsak maalesef bir daha çocuk sahibi olamayacaksınız. Çünkü bu durumda gelişen komplikasyon nedeniyle yüksek ihtimalle rahmini de alacağız. Ki her şey yolunda gider ve doğum başarılı geçse de bir daha bebek sahibi olmanız oldukça zor."

İlk defa konuşamamıştım. Söylediği her şey o kadar ağırdı ki. Cevap vermeden sadece başımı sallamış kendimi biraz toparlayıp odadan çıkmıştım.

Şimdi

Biraz geri çekilmiş ve yüzüne bakmıştım. Siyah saçları yastığa dağılmış dudakları büzülmüş şekilde mışıl mışıl uyuyordu. Her şeyden habersiz.