Merhabalar biz geldik ✨
Sizden ricam bölümü ve gelecek bölümleri okurken tepkisiz kalmamanız... Yoğun hayatımda vakit ayırıp size bu güzel hikâyeyi yazıyorum. (Bunu enaniyet olarak algılamanızı istemem, kurguyu gerçekten sevdiğim için söylüyorum güzel kelimesini.) Benim dışımda birilerinin daha bu evreni sevdiğini bilmeliyim :")
İyi okumalar, oy verirseniz sevinirim ✨
🌕🌕🌕
Yaralar, sizi işaretler. Aynaya baktığınızda sizi onları aldığınız zamana ve mekana doğru bir yolculuğa çıkartır. Yaralar acımasızdır, onları her gördüğünüzde canınız yanmaz, belki bir bakış atıp hayatınıza geri dönebilirsiniz. Ama bazı zamanlar vardır ki onlar üzerinde uzunca bir düşünme sürecine girersiniz.
Yaralar hayatınız boyunca sizinledir. Onları yok edemez ya da bir süreliğine ortadan kaldıramazsınız. Onlar unutulmazdır, ölüme giden yolda her bir dakikanızda sizinledirler.
Jungkook aynaya baktığında yanağının üzerindeki o küçük yara her zaman bu düşünceleri aklına getirmezdi. Sahi onu aldığı zamanı çoktan aşmıştı. Ama şimdi sırtı kendisine dönük yatan alfanın sırtındaki izlere bakmak yaralar hakkında daha fazla düşünmesine neden oluyordu.
Evet, yaralar siz uyurken dahi bedeninizdedir. Sizi gözetler, gerçekliği o kadar sahidir ki bir yalan uydurmaya çalıştığınızda derinizdeki varlığı ruhunuzu sızlatır.
Jungkook'un bir eli yavaşça hareketlendi. Diğeri uzunca bir süredir, ne kadar olduğunu Tanrı bilir, kendi kasıklarındaydı. Sağ elinin parmak uçları yatağında uyuyan alfanın sırtındaki dikiş izlerinden birine kondu.
Gece bitmiş, güneş yüzünü göstermişti. Saat sabahın yedisiydi belki ya da altısı. İlk uyandığında saate bakmıştı ama uykusu kaçtıktan sonra dakikaları izlemek sinir bozucu olduğundan ona bakmayı bırakmıştı.
Sabahın körüydü, ya da gecenin başlangıcı. Ne zamandır düşündüğünü bilmiyordu, bunu umursamayı bırakmıştı.
O an umursadığı şey parmak uçlarının değdiği yaralardı.
Birisi belinin hemen yanındaydı, belki böbreğinin biraz üstünde. Diğeri kürek kemiğinin altına kazılıydı. Bir başkası iki kürek kemiğinin ortasından başlıyor ve omuriliğinin çizgisi boyunca alt sırtına doğru iniyordu.
Yaralarının olduğu yerlerde daha fazla mürekkep vardı. Alfa, sanki onların varlığını dövmeleriyle örtmek istercesine izlerin üzerini daha fazla boyamıştı. Dövmesi kulağının hemen altındaki siyah tüyle başlıyor ve sol omzundan aşağı kayıp sırtına doğru yayılıyordu.
Taehyung'un sırtındaki iki kanat iki kürek kemiğinin üzerinde adeta bir kelebek gibi açılıyordu.
Bu kanatlarda Jungkook'u rahatsız eden bir şey vardı. Bu rahatsızlığının nedeni üzerlerindeki yaralar mıydı yoksa dövmenin yoğunluğu muydu emin değildi.
Yine de Taehyung ile ilgili her şey gibi dövmesi de güzeldi. Zaten geniş olan sırtını süslüyor, sırt kaslarının üzerini sanki tam onun boyutuna göre dikilmiş bir gömlek gibi sarıyordu.
Jungkook'un parmak ucu bir başka yaraya geçti. Oldukça acımasızca açıldığı belli olan iz parmak uçlarında hissettiği çıkıntılı deriyle daha çok ürpermesine neden oldu.
Hayır korkmuyordu, alfanın baskın olduğunu biliyordu. Dilese bu yataktan sağ çıkmasına izin vermezdi, gücünü küçümsediği için değildi korkmaması. Jungkook, alfayla tanıştığı ilk günden beri ona karşı hiçbir zaman korku hissetmemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Shoot Love - Taekook
Fanfiction"Tek bir geceyle sınırlı kalması gerekiyordu." Kurt adamlar ve insanlar arasında tesis edilen barıştan yıllar sonra, Kim sürüsünün baş alfası Taehyung'un yolu, daha önce soylarının kesildiğine inanılan kutsal bir kurtla kesişir. Modern omegaverse ...
