Üvey Babam - GAY

12

Öncelikle tekrar teşekkür ederim. Kitap 15 bin olmuş. Bu benim için büyük başarı bence çünkü bu kitabı yazmaya başladığımda yanımda sadece bir kişi vardı oda kuzenimdi. Zaten böyle yollara hep onun sayesinde giriyorum. Neyse tekrar okuduğunuz için teşekkür ederim.

İyi okumalarrr 💖

(Selim)

Gözlerimi yavaşça araladıktan sonra odamda olmadığımı fark ettim. Burası Ege'nin odasıydı. Dün çok ağlayınca beni buraya getirmişti. Yalan yok çok güzel uyumuştum. Dün ile ilgili olan şeyleri bile silik silik hatırlıyordum.

Dün zihnime yavaşça akarken utancım iki katına çıkıyordu. Yanımda uyuyan Ege'nin bile suratına nasıl bakacağımı bilmiyordum. Ben kimseyle birlikte olmamıştım. O gün bile kavgadan sonra yanımdaki adamı hiç görmemiştim. Bana ilişki olmayacağını biraz takılacağımızı söylemişti. O kaba ayıya öyle şeyler diyeceğinden haberim yoktu. Zaten ne olduğunu anlamadan kavga çıkmıştı.

Gruptaki herkesin gözünde orospu olmuştum. O kadar iğrenç bir duruma düşmüştüm ki Koray bile konuşamamıştı. Hele Ege ne kadar üzülmüştü. Belli etmemeye çalışıyordu ama hayal kırıklığına uğramıştı. Düşündükçe gözüm doluyordu.

Yatakta oturur pozisyondaydım. Ege yavaş yavaş kıpırdanınca yavaşça yatağa geri uzandım. Beni böyle görmesini istemiyordum. Ben uyur pozisyon aldıktan sonra Ege uyandı. Bana baktığını hissediyordum. Eli yavaşça saçlarıma geçti. Sanki kırılcakmışım gibi okşuyordu. Daha da ağlamak istiyordum. Ama kendimi tutmalıydım.

Saçlarımı biraz daha okşadıktan elini çekti.

"Uyumadığını biliyorum."

Hay aksi ben hareket ederken fark etmiş olmalıydı. Yine de gözlerimi açmadım.

Bu sefer de "Hadi kız rol yapma." dedi.

Yutturamamıştım. Yavaşça gözlerimi açtım. Ardından oturur hâle geldim. Direk yüzümü inceliyordu. Gözlerim doluyordu. Ellerini yanağıma çıkarttı. Yavaşça okşadı. O bana inanıyormuydu bilmiyordum. Ama ona güveniyordum. Beni yalnız bırakmazdı.

"Daha iyi misin?"

Kötü cevap almaktan korkuyor gibiydi. İyimiydim bilmiyordum. İyi olmak umrumda değildi. Onun benim böyle bir şey yapmadığıma inanmasını istiyordum. Ege herkesten daha önemliydi. Onun bana inanması gerekiyordu.

"Ege yemin ederim bir şey yapmadım."

Uyandıktan beri ilk defa konuşmuştum. Boğazım acımıştı. Sesimde çatallı çıkmıştı.

Gülümsedi. Umuyordum ki bu iyi bir gülümsemeydi. Beni kendine çekti. Sıkıca sarıldı. Kulağıma fısıldadı.

"Sana güveniyorum ama bana gerçekleri anlatmalısın."

Kafamı salladım. Ona anlatırdım. Çünkü o beni yargılamazdı. Kendimi keşfettikten sonrada ilk ona anlatmıştım. Ve başka birşey olsada ilk ona anlatırdım. Daha sıkı sarıldım bu benim için beni asla bırakma demekti. Bu sefer o daha çok sarıldı. Bu da onun için asla bırakmam demekti.

Dayanamayıp ağlamaya başladım. Bu mutluluktandı. Ege beni kendinden uzaklaştırdı. Gözyaşlarımı silerken cık cıkladı.

"Ağlancak bir şey yok ama." 

Bebekle konuşur gibiydi. Bu haline güldüm. Oda benimle güldü. Yanağımdan öptükten sonra "Hadi kahvaltı yapalım. Cadı Şermin birşeyler hazırlamıştır" dedi.

Bu dediğiyle tekrar güldüm. Üvey annesi olsa bu kadar sevmezdi.

Elimden tutup beni kaldırdı. Karşıdaki boy aynasından yüzüme baktım. Ağlamak ve içkiden şişmişti. Gözlerim aşağı kaydı. Üstümdekiler çoktan değişmişti. Gece giydirmiş olmalıydı.