"I am very disappointed Lily, Im sorry but you need to realize things. I know your feelings are valid but Irene's feelings are valid also. Hindi naman ginusto ng kapatid ko na nasasaktan kayo eh, ang gusto niya lang maging maayos kayong lahat pero ano? Imbes na tulungan niyo ang mommy mo iniwan niyo pa. Kung nasasaktan kayo, mas nasasaktan ito" tumango tango ako.
"Kahit si Bong na pasensosyo ay di natutuwa sayo ngayon, ayusin niyo yan lily. Hindi sa lahat ng oras ay matatakbuhan mo ang problema mo, you guys have a problem at hindi solusyon ang kanya kanyang heal, magheal kayo ng sabay sabay iresolba niyo para saan pa't pamilya kayo kung magkakanya kanya kayo?"
"Mom stop na---"
"Let me Borgy, your cousin needs to hear this para matauhan. Im not saying this to cause you pain but Im telling you this to help you lily"
"Kami ang pamilya mo, oo nawalay ka ng matagal sa amin may nahanap kang ibang pamilya pero naman sana lily huwag mo kaming makalimutan. Nasasaktan kami tuwing naipaparamdam mo sa amin na mas mahalaga sila kaysa sa amin, alam ko di na maiiwasan na mapalapit ka sakanila dahil sila yung nandiyan nung wala kami pero please lang huwag mo naman kaming kalimutan, huwag mo namang iparamdam na walang wala kami sayo kompara sakanila" maluha luhang wika ni tita.
"Tita its not like that po---"
"Eh ano? Lily hindi lang isa, dalawa o tatlong beses mo ginawa ito. You are always choosing them between us kahit pa mas kailangan ka namin kahit pa mas nangungulila kami sayo. I can't imagine the pain of Irene everytime you choose them over your own family"
"Don't be too selfish Lily, please choose us also. We are your family pero bakit ganun? Di namin ramdam na mahalaga kami sayo"
"Sorry, excuse me for a while" wika niya, pinunasan nito ang luha niya at naglakad palabas ng room.
Naiwan kami ni Kuya borgy sa may bandang gilid, humihikbi lang ako at tahimik lang naman si kuya. Maya maya ay lumapit ito sa akin at niyakap ako.
"Sorry kuya, sorry" wika ko at di na napigilan ang paghagulgol. Niyakap lang niya ako hanggang sa kumalma ako at pinainom niya ako ng tubig.
"Are you feeling better now?" Umiling ako kaya mahina siyang natawa.
"Kuya naman eh" wika ko dahil nakuha pa nitong tumawa.
"Sorry, pulang pula kasi yang ilong at pisngi mo eh. Calm down na, sorry for mom's action nastress lang yan ng sobra kanina pa" wika niya tumango naman ako
"I understand her, mali naman po talaga ako" wika ko naman.
"I know, pero pwede mo parin namang itama ang pagkakamali mo. Bumawi ka sakanila especially to Tita Irene" tumango ako
"Good girl, kumain ka na"
"Di po ako gutom"
"Magpahinga ka na muna dito sa couch, susundan ko lang si mommy okay? I know you're tired also, galing kang palawan diba? Pahinga ka muna" wika niya sabay tap sa balikat ko bago lumabas ng kwarto.
------
-IMEE-
"Tita Imee I thought your sleeping na, what are you doing here? Malamig po rito sa labas" rinig kong wika, lumingon ako at nakita ko si Beth, anak ng kaibigan namin na nurse ngayon rito.
"Something's wrong po?" Wika niya sabay tabi ng upo sa akin sa may bench sa garden ng hospital.
Madaling araw na kaya malamig ang simoy ng hangin.
"Lily's already here, lumabas na muna ako dahil hindi ko na mapigilan ang sarili ko at baka mas masabihan ko siyang ng masasakit na salita"
"Oh, I accompanied her a while ago papunta sa room ni Tita Irene" wika niya.
CZYTASZ
Path of a Lost Flower
FanfictionSi Lily ang batang pilit na hinahanap ang tamang daan patungong tamang landas upang matagpuan ang magandang kinabukasan. Ano nga ba ang tatahaking Landas ng nawawalang bulaklak? Tutubo ba ito sa gitna ng unos na puro damo ang nasa paligid?
Ika-pitumpu't siyam na Kabanata
Zacznij od początku
