The Archer

Chapter 29

I'm just only seventeen years old from now on but I'd accidentally kissing an older than me. Alam kong walang may gusto yung nangyari kasi aksidente naman lahat nang 'to diba? kung hindi ko nalang sana sinabi hindi sana siya nataranta pa. Pero ang weird naman kung hindi ko sinabi sa kanya yun.

Dumiretso na kaming dalawa sa kusina at hinayaan na akong umupo sa upuan. Habang pinagmamasdan ko kung gaano kalawak dito sa area nila ay pansin kong wala yung mga ibang tao dito, matanong ko na nga lang mamaya kung nasaan sila.

Patuloy pa rin akong nagmamasid hanggang sa nahagilap naman ang mga mata ko ang taong nagluluto na kanina ko pa pala kasama. Bakit sa kanilang magkakapatid ay sa kanya lang ako naaattract, okay isipin ko na lang na mas maskulado, pinakagwapo, cute, and I think he's a gentleman. Pinagmamasdan ko lang siya ng mabuti hanggang sa.

"Hey!" sabi niya nung yumakap ako sa likod niya habang nagluluto

"Umupo ka muna doon wife, tatapusin ko lamang ito" sabi niya sa akin

"I can't wait, ang bagal mo kasing magluto kaya namiss kita" at tumawa naman siya

"You know what wife? magkalapit lang tayo oh, namiss muna ako kaagad, kaya sige na umupo ka muna doon" pakiusap niya sa akin at agad naman akong kumalas sa kanya at binigyan ng halik sa pisngi.

Narinig ko na lamang may tumikhim at napansin kong nakalatag na ang mga pagkain at doon ko lang namalayan na nasa harapan ko na pala siya...omg did I just f*ck*ng imagining him?

No Charlie, huwag kang mahuhulog sa kanya, ang layo kaya ng agwat niyong dalawa tas ganun-ganun na lang yun. But age doesn't matter naman diba, aghh Charlie ang harot mo...but seriously, imahinasyon lang yun pero napakapossessive ko na sa kanya.

Tahimik lang kaming dalawa na kumakain, sino ba naman kasi ang hindi tahimik after what happened between of us. Kung wala pang magsasalita sa aming dalawa ay ako na lang ang babasag sa katahimikan naming dalawa.

Tumikhim ako saglit para makuha ang atensiyon niya at napaangat naman siya ng tingin sa akin.

"Malalim ba ang iniisip mo?" I softly as I ask him

"Hindi naman, iniisip ko lang kasi kung bakit ka nakatitig ka kanina" akala ko pa naman yung nangyari kanina

"H-huh?" walang malay kong sabi

"You've been staring me a lot, kung makatitig ka kasi ng wagas parang gusto mo na ako" nasamid ako sa iniinom kong juice sanhi ng pagkaubo-ubo ko

"You okay?" anong okay sa tingin mo sa akin dito e kung ano-ano ang lumalabas sa bibig mo

I thought hindi lang siya tahimik o di kaya mahiyain pero sa huli malalaman ko lang pala na may pagkasarkatiko niya o di kaya lahat sila ganito.

"Sarcastic mo bang sinabi iyon or you mean it talaga?" I asked to him

"Sinabi ko talaga iyon, at syempre doon pa nga lang sa aksidenteng nagdikit ang mga labi natin, ang bilis mong namula" what the heck? pati ba naman dito inaassume niya.

Sabihin na natin na gusto ko siya dati noong unang makita ko siya but from now on, it's nothing and never na akong magkakagusto dito sa lalaking ito at higit sa lahat ayoko na sa mga may pagkagentleman na nang-iinis ng isang tao at mayroong palang itinatagong kagaguhan.

Kinuha ko na ang susi ng kotse na nakalapag sa lamesa at tumakbo na ako palabas para iwan na siya, sana hindi na lang ako dito dumiretso kung kami...I mean siya lang naman pala ang tao na narito at hindi sana rin ako hahantong sa ganitong usapan namin kung hindi ko sinimulan ang pagsasalita kanina, ayan tuloy wala ka na ulit maaring puntahan, madilim na rin pala sa labas, di'ko man lang namalayan na gabi na pa pala.

Narinig ko ang mga yabag na kanyang paa na sumusunod sa akin sa pagtakbo. Dahil sa hindi ko alam kung saan ako lalabas dito sa apat na pintuan na nakikita ko ngayon dito ay napahinto ako sa pagtakbo. I was about to choose the second one door when the door towards me suddenly opened by someone and to my surprise akala ko mga kasamahan niya ang papasok pero sa lahat sila naka black suit at kalalakihan.

Alam kong sila na naman ang gustong dumukot sa akin dahil tandang-tanda ko e, because all of them are wearing a black suit when they trying to abduct me a few months ago, hindi ako pwedeng magkamali dahil sila talaga e at papaanong napadpad sila dito e safe ang lugar na ito.

Posible kayang...oh my gosh posible kayang iba ang napasukan kong lugar. Oh no Charlie! kailangan mo na talagang umalis sa lugar na'to.

I was about to walk straight directly but it's now too late because they'd already trapped me inside, but what about him? kabilang rin ba siya dito sa mga gag*ng 'to.

Dahan-dahan akong bumalik sa kanya pero sa pagbabalik ko ay wala na siya dito, imposible kaya- no wala siya doon sa kanila kaya pwedeng umalis na siya dahil alam niyang magpapatulong lang ako sa huli sa kanya dahil alam niyang pabalik na ang mga kasamahan niya kaya nagawa niya na akong iwan dito.

I tried to escape away from them but there's no way I can escape from now on, maybe this is my last breath kapag gusto nila akong patayin.

Nahawakan na nila ako nung subukan kong tumakas, sinubukan ko rin kumawala pero mahigpit ang hawak nila sa akin ang mga gag*ng kidnappers na ito. No way, kaya mo yan Charlie! subukan mo ulit kumawala at labanan mo sila hanggang sa makatakas at makaalis kana dito sa lugar na ito.

Nagtagumpay nga ako sa pagkakalas ng aking sarili pero hindi ko na alam kung magtatagumpay pa ako sa hand to hand combat. Isipin mo isa laban sa lahat sa mga naglalakihang mga kalalakihan.

Isa-isa silang sumugod sa kin at napatumba ko naman silang lahat, and now this is my time para mabilisan akong tumakbo patungo sa entrance door, hindi pala pwede ako dumaan sa entrance door dahil maaring may mga tao pa sa labas ng bahay nato, wala akong maisip na paraan para makatakas pa muli dahil nagsisismula na naman silang umatake at dahil malapit na sila sa akin ay nahagilap ang mga mata ko ang isang box ng airsoft arrow sa itaas ng cabinet nito. Tumakbo ako para kunin iyon at tama nga ang hinala ko, napakaraming laman ng airsoft arrow ang box na ito.

Wala na akong chance kaya kailangan ko nang gamitin ang ganitong paraan, sana hindi nila ikamamatay kapag pinaulanan ko sila ng mga maliliit na arrow. Sige para hindi sila mamatay, sa kanilang paa ko nalang sila pupuruhan.

Kahit mag-isa lamang ako alam kong matatalo ko kayong lahat. Akala niyo sa gantong edad ko lang 'to matatalo niyo ako...nahh never dahil kahit kailan wala pang nakakatalo sa akin bilang basagulera at Isang sharpshooter.

Nakita ko na hirap na hirap silang tumayo pero wala na akong oras para panoorin pa sila. Sa pagkaharap na pagkaharap ko ay may isa pang lalaki ang hindi ko pa napupuruhan ngunit diko makita ang kanyang mukha dahil nakatakip ito ng kulay itim at mukhang masasayang ang mga pinaghirapan ko dahil may hawak siyang baril at nakatutok pa ito sa akin. Kung siya man ito, imposibleng mangyari dahil hindi sila parehas ng pangangatawan kaya alam kong iba ito.

Sinubukan kong umatras ngunit huli na ang lahat dahil nagpakawala siya ng isang putok at nadaplisan naman ako sa aking braso at ganun din siya sa kanyang paa at inunahan ko pa siyang pinaulanan ng aking armas hanggang sa wala na siyang lakas na iputok pa sa akin ang baril, and this time makakatakas na ako.

Akmang bubuksan ko na sana ang pintuan ng bigla niyang isigaw ang mga salitang ito.

"Sakto nga ang alam ko...na yung batang tumira ng bato sa mukha ko ay lalaking mahilig sa mga pagtarget" nanatili pa rin akong nakatalikod sa kanya

"Mas malala ka pala kesa sa kanya...mas matapang at mas palaban, that's the reason why I  killed your beloved sister, she's just like you...but you...you're too worse than her" sabi niya kaya kumunot naman ang noo ko sa mga sinabi niya

"Just be ready to yourself until at the right time...I will kill you next to her" malademonyo niyang sabi at sabay halakhak

"But make sure that you can kill me at that time, because I'm not just a kid that you know, because I am like a criminal kid than you" I strictly said at lumabas na nga ako