Twisted Fate by Love

CHAPTER 19

Tatlong araw na lang, ikakasal ma si Win.

Tatlong araw na lang, ikakasal na si Vrix kay Win.

My half brother is marrying my bestfriend.

Bakit masakit padin? Akala ko natanggap ko na? Akala ko wala na akong mararamdaman na sakit. Akala ko lang pala.

Nang gabing kinausap ako ni Vrix noon, pinilit ko na pansinin ito kinaumagahan at hanggang sa ngayon.

I am trying my best to approach him, approaching him as my brother.

Kahit ayaw ko man na tanggapin ito bilang kapatid ko, do I have a choice? Syempre wala. Wala akong laban sa tadhana.

Fate leads me to where I belong.

I don't belong to Vrix.

Vrix doesn't belong on me.

We don't belong to each other.

We are meant to become siblings.

We are meant to depart towards each other.

Sa araw-araw na nakakausap ko ito. Yes, Lagi ko na itong nakikita at nakakasama. Win wants me to be her side as always, syempre nasasaktan ako. Sobrang masakit padin. Partido na ang nakaraan namin at ang nararamdaman ko sa kanya.

We are in between of our forbidden love story and with our wrong feeling.

Baka ako lang naman talaga ang hindi pa nakamove-on. Masyado na akong nag-iisip ng malalim. Kapagod malunod sa mga walang kwentang isipin.

Humugot ako ng malalim na hininga bago ko nilagok ang juice na nakapatong sa mesa. I am watching my bestfriend while measuring her wedding gown and beside her my half brother, he's standing while wearing his tuxedo.

They look match towards each other.

Nagsimulang mamuo ang luha sa mga mata ko, I should be the one wearing that gown. I should be the one that Vrix will marry.

Ako dapat.

Ako lang dapat.

Mabilis akong pumasok sa cubicle ng cr bago ko nilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko sa pamamagitan ng mga luha ko, mga luha ko na alam kong kahit anong gawin kong pag-iyak hindi mauubos ang luha ko.

Mabilis kong pinunasan ang luha ko gamit ang mga kamay ko, naiwan ko kasi ang panyo sa bag ko na nakapatong sa mesa. Sana hindi nagkalat ang mascara at eyeliner ko, mga walang hiyang luha.

Lumabas ako habang nakayuko, isang mahigpit na yakap ang kumulong sa akin sa mga bisig nito. This is what I need right now, I need someone to comfort me. I badly need it.

"Shhhhh, don't cry," gumanti ako ng yakap dito habang nagsimula na namang lumandas ang mga luha ko sa pagkakataong ito.

Hirap na hirap na ako at nasasaktan.

Bakit ba kasi ako naiipit sa ganitong sitwasyon.

Hirap na hirap na akong itago lahat ng sakit at mga luha ko.

Honestly, I am starting to hate Win. She's killing me multiple times, bakit niya ba kasi ako sinasama sa lahat ng lakad nila ni Vrix? Nananadya na ba ito? Fuck hindi niya ba nararamdaman ang nararamdaman ko na sakit? Damn, she won't feel it.

Mahal ko naman si Win but she's so unfair.

Kaibigan ko si Win at supurtado ko ito pero nasasaktan niya na ako.

She's being self-centered. Makasarili na ito dahil sarili niya lang ang iniisip niya. Sarili niya lang.

Sapat na impormasyon na sa akin ang malaman na ikakasal ito kay Vrix, sa kapatid ko na inibig ko at patuloy na iniibig padin.