KRİZANTEM

Bölüm 6 | "Masumiyet Kalıntıları"

Yeni bölüm geldi canlarım!!! Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın olur mu? Çok mutlu olurum. 🫶🏻

Okuduğunuz tarih?

***

"MASUMİYET KALINTILARI"

"Yağan bir kar tanesi gibi; camdan bakınca çok masumsun, yaklaşınca soğuksun, dokunursam; erirsin."

Murathan Mungan

Kanatları olmadan kuşlar benliğine tutunamazlardı. Kanatları, onların yaşam kaynağıydı. Kendimi son zamanlarda kuşa benzetmeden edemiyordum. Kırılmış kanatlarımla hayatta kalmaya çalışıyordum. Son zamanlarda düşündüğüm tek şey nedenlerdi? Kendime sorduğum tek soru da buydu.

Beyaz, üç katlı bir apartmanın önüne gelmiştik. Ufuk telefonunu çıkarıp bir şeyler yazdı ve az sonra kapı cızırtılı bir sesle açıldı. Apartmana giriş yaptığımızda merdivenlerden bir üst kata çıktık. Açık olan kapıdan içeri girdiğimizde karşımızda genç, belki benden birkaç yaş büyük, kumral bir adam duruyordu. "Hoş geldiniz."

"Sana işim düştü." Evde yoğun bir sigara kokusu vardı. Etraf dağınıktı ve masanın üzerinde dört tane bilgisayar vardı. "Bazı kamera kayıtlarına ulaşmanı istiyorum senden," dedi Ufuk. Adam başını salladı.

"Peki ya karşılığı ne olacak?" Ufuk ona yaklaştı ve kulağına duyamadığım bir şeyler fısıldadı. Adamın gözlerinin parladığına yemin edebilirdim. "Şimdi anlaştık," dedi ve bilgisayarların önüne geçip bir sayfa açtı. "Söyle," dedi ve bana baktı.

"İki gün önce sabah sekiz ve on bir arasında bir kayıt silinmiş, silinen kayıtlara ulaşabilir misin?"

"Ayıpsın. Akşama gelin siz, hallederim."

"Teşekkür ederim."

"İşimiz bittiğine göre hadi," dedi ve kapıyı gösterdi Ufuk. "Gidelim." Kapıdan dışarı çıktıktan sonra üzerimdeki gerginlikten kurtuldum. "Ürperdim resmen," diye mırıldandım.

"Caner biraz sıkıntılı biridir. Gerilmen normal."

"İçeride kulağına ne söyledin?" Duraksadı ve eliyle geçiştirdi. "Sıkıntılı bir tip olduğunu söylemiştim. Böyle biriyle anlaşmak için sıkıntılı düşünmek gerekir. Önemli bir şey değildi." Uzatmadım ve arabaya yeniden bindim.

Telefonumu elime aldıktan sonra yeniden hikâyeme baktım. Çok fazla mesaj vardı. Bu mesajların geneli olumlu olsa da bazıları garipti. Koray'ı bırakıp Ufuk'a koşmamı öneren birkaç yorum görmüştüm ve bu beni şaşırtmamıştı. O fazlasıyla yakışıklıydı. Siyah, hafif dalgalı ve her türlü kusursuz görünen saçları vardı. Seni içine hapsedebilecek kadar koyu gözleri ve kalkık, güzel bir burnuyla modellik ajansından fırlamış gibiydi.

"Neden gülüyorsun?"

"Hı?" Bu sefer de o gülmüştü. "Koray'ı bırakıp bana mı geleceksin yoksa?" Refleksle telefonu kapatıp cebime tıkıştırdım.

"Tabi hemen geliyorum, senden iyisini mi bulacağım?" dedim ellerimi çenemde birleştirerek. "Yorumlar komik, en azında çoğu haberin önünü kapatabildik." Telefonum açıldığında gergince nefes aldım ve aramayı cevapladım. "Efendim aşkım?"

"Bu haberler ne Lavinya? Nasıl evden bir adam çıkabiliyor?" Burnunda soluyordu ama bağırmıyordu. Bağıramazdı da zaten ve bunun farkındaydı. En ufak bir saygısızlığa gelemediğimi biliyordu ve bu yüzden her zaman dikkatli davranmaya çalışıyordu. Bu huyum ilişkimizin her evresinin sorunsuz ve dengeli geçmesini sağlamıştı.