Bölüm 49~

2.6K 343 179
                                    


Çilek gibi kokuyorsun.

Emir Akar~

Ben çığlık atıp korkuyla kalkarken gözlerimi açıp karanlık odada karşımda duran kişiye baktım.

Demon kahkaha atarken ışık açılmıştı, o sırada Emir ile göz göze geldik. Bana pis pis bakıp sırıtıyordu.

"Günaydın!" Dediğinde kaşlarım çatıldı ve cama baktım. "Daha hava karanlık.." Dememle güldü ve omzunu kapının pervazına yasladı.

"Ben bir karar aldım, seni affedeceğim." Dediğinde şaşkınca ona baktım ve gözlerimi kırpıştırdım.

"Ne? Niye ki?" Diye sormamla güldü. Bende aklıma gelen şeyle ıslak olan kazağıma bakıp yüzümü buruşturdum.

"Bak şimdi! Sen bugün şu andan itibaren ben ne dersem onu yapacaksın bu gün! Bende seni affedeceğim." Demesi ile kaşlarımı kaldırdım şaşkınca.

"Sakın kabul etme bücür, seni tımarhaneye gönderecek!" Diyen Demon ile sertçe yutkundum ve Emir'in yeşil gözlerine baktım.

"Tamam, kabul." Dememle parmağını şıklattı. "İşte bu!" Dedi ve bardağı masama bırakıp başka bir şey demeden odadan çıktı.

Ben arkasından şaşkınca bakarken bana seslendi. "Hadi ama! Gel demem mi gerekiyordu?!" Diye seslenen Emir ile ayağa kalktım ve üzerimi değiştirip aşağıya indim.

Yani.. en fazla ne yapabilirdi ki? Su getir, su götür falan diyecekti herhalde.

"Emir, benden saçma sapan şeyler isteyeceksin yapmayalım." Dedim arkasından giderken. Gülerek omuz silkti.

"Babamdan o kadar nasihat aldım, bari seni boşa affetmiş olmayayım. Ve birde.. sanki çilekli pasta mı kokuyor?" Diye sormasıyla kokuya odaklandım, Demon buna kahkaha attı.

"Hayır." Dememle bana döndü. "Tüh, bana öyle gelmiş. Bari sen yapta içimizde kalmasın." Demesiyle kaşlarımı çattım.

"Ben beceremem." Dememle sırıttı kocaman. "Becerirsin becerirsin." Dedi ve hafif güldü.

"Hadi hadi hadi hadi! Sizi mutfağa alalım!" Dediğinde eliyle mutfağı gösterdi.

"Ama zehirlenirsen ben karışmam.." Dememle umursamadan salona gitti. "Dedim ben sana bücür, kimin hangi istediğini kabul ettiğinin farkında değilsin!" Dedi gülerken.

Mutfağa gittim ve bir süre boş tezgaha bakarak olanları algılamaya çalıştım.

Sabah Emir geldi ve beni uyandırdı, teklif sundu, kabul ettim ve pasta istedi. Evet evet, olay tam olarak böyle gelişmişti.

Ah, cidden rüya gibiydi!

"İçinde Emir varsa daha çok kabus olur o bücür, rüya olsa duramazsın." Dedi Demon gülerek. Oflayarak ona döndüm.

"Ben pasta yapmayı bilmiyorum, Cihangir bey telefonumu aldı ve herkes uyuyor. Ne yapacağım?" Diye sormamla kahkaha attı ve kolu ile olmayan kaslarını gösterdi, veya olan..

"Ben ne güne duruyorum!" Dedi sanki biliyormuş gibi. Alayla gülüp kaşlarımı kaldırdım. "Sen ve pasta?" Dedim gülerek.

"Tamda öyle bücür! Şimdi önce yumurta falan bir şeyler çıkart, cahil kız!" Dediğinde bana tek tek malzemeleri saydı.

Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin