KRİZANTEM

Bölüm 5 | "Anlaşmalar ve Ardındaki Oyunlar"

Herkese selamlar, yıldızı doldurmanız benim için önemli. Şimdiden teşekkür ederim.

Bu bölümü çok dikkatli okumanızı istiyorum çünkü birinci kitap finaline dair bir takım ayrıntılar satırlarda gizli. Fark edenler kimseye söylemesin, aramızda sır olsun. Tahmini iki ay kadar bir süre sonra birinci kitap finalini vereceğim ve sınav çalışmaya başlayacağım. Şimdiden keyifli okumalar...

Okuduğunuz tarih?

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. 20 yorum sınırı var, sizi seviyorum. ✨

Tiktok: badwllr

***

"ANLAŞMALAR VE ARDINDAKİ OYUNLAR"

"Oyuncağın kırıldı diye üzülme çocuk. Büyüyünce kalbin paramparça olacak."

Cemal Süreya

Her kalp kırılır, paramparça olur, en sonunda ise yok olur. Ruhumda bedenimde her geçen gün daha çok yok oluyordu ve ben bunu engelleyemiyordum. Hayatımdaki her derde çare olmuştum. Yeri geldi kendimin annesi, kendimin babası, arkadaşı oldum. Çocukluğumda kimsesizliği ruhuma hissettirmeden büyüyebildim.

Ya da ben öyle sandım.

Bir şekilde çocukluğunu atlattım. Genç bir birey oldum. Çalıştım, okudum, emek verdim. Her şeyden ve herkesten başarılı olmayı hedefledim hedeflerimin çoğuna ulaştım da. Güzel lise yılları geçirdim. Dost kazığı yediğim de oldu, âşık olup çok sevildiğimde. Ama hayat bu, bir gün gülüp diğer gün ağlıyorduk. Doğanın kanunu budur aslında. Her an değişmeye hazır. Fırtına yağdırıp gökkuşağı açtırır.

Başarılı olmak istedim ve evet, yaptım. Çok iyi bir puanla istediğim bölümü tutturdum ve istediğim üniversiteyi de öyle. Liseyi bitirdikten sonra biraz ara vermiştim. İşte bu tam da hayatımı değiştiren seneydi. Ayda'yla İlk kez birlikte seyahate çıkmıştık. İkimizde çocukluktan beri tanışıyorduk ama yetişkin olmuştuk artık ve hayatımız için yeni bir dönem açılmıştı. Bütün lise hayatımız boyunca paramızı biriktirmiştik.

O zamanlar hâlâ babamın yanındaydım. Ayda ve ben normal gelirli bir ailede büyümüştük. Derslerimize çalışırken bazı zamanlar çalıştığımız günlerde olmuştu. Ve kararlıydık, beraber Paris'e gidecektik.

Sınavlara girdik, kazandık ve ikimizde o sene ara verdik ve biraz dinlenmek istedik. Evet en sonunda Paris'teydik, aşkın şehrinde...

Giderken aşkın kapımı çalacağını tahmin bile edemezdim. Hayatın tesadüflerle dolu olduğunu o yıl içinde öğrendim. Orada aşkı buldum, takip ettiğim ve başarılarıyla ün salmış Koray Dinçer'e âşık olmuştum.

Aşkın şehrinde, Eiffel Kulesi'nin önünde karşılaştık ilk önce. Onu tanıyordum zaten. Bana öyle güzel bakmıştı ki hayatımda almadığım sevgiyi bana bir bakışıyla yaşatmıştı. Benden birkaç yaş büyüktü ama ne derler, aşkın yaşı yoktur. Biz o gün birbirimizin hayatında yer etmiştik bir bakışmayla.

Bir şekilde zaman geçti, geçti ve geçti. Onunla tanıştığımda on sekiz yaşını bitirmek üzere olan bir yetişkindim artık. Yıllar ilerlediğinde artık harika bir ilişkimiz vardı ve dört buçuk yıl süren bir ilişkinin ardından beni tatil için Paris'e götürmüştü. Tanıştığımız yerde bana evlenme teklifi etmişti.

Hayatımda her şeyin yerine oturduğu, bir yıl içinde mesleğimi elime alabileceğim, her şeyin dörtdörtlük olduğu bir hayata sahiptim artık. Benden mutlusu olamaz diye düşünmüştüm içimden. Her şeye, bütün zorluklara rağmen başarmıştık, aşk kazanmıştı.