RL | Taekook

|Özel Bölüm| Levien Kim Ve Ufak Sırrı

Merhabaaa.

Yılbaşında yayınlayacaktım ama dayanamadım, Taehyung'un yanında yayınladım.

RL'a final vermemin üzerinden uzun zaman geçti ve ben burayı cidden özledim. Özel bölümü yazarken ne kadar özlediğimi çok iyi anladım. RL Kim ve Jeon ailesini çok özlemişim.

Ne kadar diğer kurgularımla şu an çok meşgul olsamda, RL'ın yeri apayrı. Psikolojik bir süreci hata yapmadan anlatmak benim için kolay değildi. Eh, işler zorlaşınca bağlılık artıyor bende.

Bu bölüm dışında başka bir özel bölüm yayınlayacağımı düşünmüyorum. Zaten vermem gereken, anlatmam gereken ya da size göstermek istediğim her şeyi yazdım, anlattım. Umuyorum ki RL hakkında aklınızda sorular veya kötü düşünceler kalmamıştır.

Bu bölümde yaklaşık olarak Taehyung 46, Jeongguk 39 ve Levien 16 yaşında.

Bir de ufak bir güncelleme yapıyorum. Bir bölümün başında ig hesabımın isminin vvexleur olduğunu söylemişim. Fakat şu an 'vexleurr' isimli hesabımı kullanıyorum. Sizi de oraya bekliyorum.

Bu kurgu içerisinde son kez güzel okumalar diliyorum ♡

•••

Hayatımda çok fazla dönüm noktası olmuştu. Bu dönüm noktaları her zaman çöküşler, durgunluklar ve yükselmeleri getirmişti peşinde. Çok yanlışım, çok düşüşüm, çok mutluluğum, çok üzüntüm olmuştu. En sonunda ne kadar mutlu bir yaşama sahip olsamda bu üzüntüler, zorluklar ve çukurlar unutulmuyordu. Atlatılsa dahi unutulmuyordu. Aklımın uçsuz bucaksız bir noktasında hâlâ yaşamaya devam ediyorlardı ve maalesef onları yok edemiyordum.

Asıl sorun aklımın uçsuz bucaksız noktalarında yaşamaya devam eden acıların hareketlerime nadiren de olsa yansımasıydı. Bunun en net örneği Sunghoon'un Jake ile olan ilişkisine karışmamdı. Korkmuştum. En değerlimin benim yaşadıklarımı yaşamasından, ona zarar geleceğinden deli gibi korkmam bütün acılarımın kalıcı bir eseriydi. Ne kadar Sunghoon şu an Jake ile olan güzel ve sağlıklı ilişkisine devam etsede sonuçta bir zamanlar onun üzülmesine sebep olmuştum. Bunları atlatsak dahi yaşanmıştı onlar, Jungkook kardeşini de bu konuda üzmeyi başarmıştı.

Yine aynısını yapmaktan korkuyordum. En değerlimin, canımın ta kendisini üzmekten korkuyordum. Bu sefer sorun Sunghoon değildi; Levien, benim her şeyim olan oğlumdu. Ona şimdiye kadar bağırmamaya, onu üzmemeye öylesine dikkat etmiştim ki şu an içinde bulunduğum sinir kafamı allak bullak ediyordu. Ona daha önce hiç böyle sinirlenmemiştim. Evin camını yanlışlıkla kırdığında, en sevdiğim kitabıma limonatasını döktüğünde, bütün nutellayı bütün bedenine oyuncak ettiğinde, ilkokulda arkadaşının saçına asıldığında, ortaokulda en önemli derste kopya çekip dersten kalma noktasına geldiğinde de... Ona hiçbir zaman kızmamıştım çünkü tanrım, o hayatımdaki en değerli şeydi. Tek bir gözyaşına dahi kıyamazdım, ağladığında nefes alamıyordum ben. Nasıl kızardım ona?

Kızardım, kızıyordum... Oturduğum koltukta sadece evimizin siyah halısını izlerken nerede olduğunu bilmemek, ergenliğinin getirdiği gizemli tavırlarını düşünmek beni sinir küpüne çevirmişti resmen. On altı yaşına girdiğinden beri bir haller vardı onda. Gerçekten, doğum gününde ne yaşamıştı, nasıl bir evrim geçirmişti bilmiyordum fakat iyi bir evrim olmadığı kesindi.

Ergenleri çok iyi biliyordum, daha doğrusu ergenlik döneminde olan insanların davranışlarının sebeplerini ve sonuçlarını çok iyi biliyordum. Daha önce Levien'in ergenliğini bilinçli ve sağlıklı atlatacağımızı düşünürdüm. Ki bu ergenlik dönemini on iki-on altı yaş ile sınırlandırmıştım. Fakat yanılmıştım. Levien ergenliğine tam olarak on altı yaşında balıklama atlamıştı. Böyle bir şey mümkün değildi, ergenlik bir süreçti. Bir anda olacak bir şey değildi. Peki benim oğlumun bu davranışlarının sebebi neydi? Ne yaşamıştı da bizden saklıyordu, neden saklıyordu?