Chapter 66: Home

30.7K 2.3K 693
                                    

Chapter 66: Home

Third Person's POV

The hospital corridors were busy and teeming with people. The staff were rushing as usual, walking to and from every room. But a certain part of the hospital was restricted from people. Only chosen staff could head inside the room.

Sa isang maaliwalas na corridor, dalawang nurse ang naglalakad patungo sa nasabing kwarto. It's been two months and the woman lying on the hospital bed had not woken up yet.

"Lumipas nanaman ang araw nang hindi nagigising ang mate ng alpha," komento ng isa sa kanila.

"Muli bang bibisita ang alpha ngayong araw?" tanong ng kanyang kasama.

"Walang araw na hindi siya bumibisita. The alpha spends his nights in her room looking after her kahit dalawang buwan nang wala itong malay."

"It'll be three months next week," pagtatama ng kanyang kasama.

Nagbuntong-hininga sila pareho. "Sa dami ng responsibilidad ng isang alpha, hindi ko akalain na magagawa niyang araw-araw na bumisita sa hospital."

"Hindi na nakapagtataka," komento ng kasama. "Everyone by now knows how much he loves her."

Pagdating sa tapat ng kwarto, tahimik nilang binuksan ang pintuan. Light spilled from the glass window, washing the entire room in radiant sunset hues. Several apparatus were beeping by the bed where Eleanor was lying unconscious as though she was in a deep slumber.

The two staff checked Eleanor's condition for the day, as well as adjusted the temperature and tidied up the piles of things all over the room.

"Araw-araw ding nagpapadala ng mga bulaklak ang mga tao sa iba't-ibang village para sa kanya," puna ng staff habang maingat na inaayos ang ilang bouquet ng bulaklak.

"Village?" nagtatakang taong ng isa pang staff.

"Nagt-trabaho siya sa apothecary. Mukhang madami siyang taong natulungan mula noong naging parte siya nito, lalo na ang mga taong mula sa malalayong villages ng Van Zanth. They regularly send flowers to wish for her recovery."

"This is the first time I've seen a patient received this much love from the villagers who were mostly aloft, lalo na tuwing nagagawi sila sa bayan."

Maya-maya pa ay lumabas na sa kwarto ang dalawa. That part of the hospital remained silent. Habang patuloy ang paglubog ng araw sa likod ng kakahuyang nakapaligid sa bayan, Eleanor remained on the bed unconscious.

Kinabukasan, bumisita ang beta sa ospital. Dala ni Alexander ang ilang tangkay ng paboritong bulaklak ng kapatid. Pagpasok sa kwarto, pinagmasdan niya ang sahig na puno ng bulaklak mula sa iba't-ibang taong hiling ay magising na si Eleanor.

Lumapit siya sa walang malay na kapatid. "Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong niya rito. "Sana ay nakikita mo ang lahat ng ito ngayon. Kung gaano ka kamahal ng mga tao."

Alexander took his time placing the flowers to one of the vases, along with the other gifts from the villagers. Matapos nito, umupo siya sa silya sa tabi ng hospital bed at nanatiling tahimik.

Inside Alexander's chest was guilt eating him. His gaze was anywhere but his sister's face. Clasping his rough hands together, Alexander mumbled.

"I failed on the one thing I promised to do. So please wake up so I can make it up to you." Marahan siyang yumuko. "Everyone misses you, Elea."

The room stayed silent. Eleanor stayed still on the bed. Alexander stayed beside her with his head down, remembering the things that happened after that night.

Never Be TamedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon